Josef Friedrich von Palombini

Giuseppe Federico Palombini or Joseph Friedrich von Palombini (1774-1850) became an Italian division commander during the Napoleonic Wars. He joined the army of the Cispadane Republic in 1796 and fought at Faenza in 1797. He became commander of a dragoon regiment in 1798. He became commander of the Napoleone Dragoons, of the Cisalpine Republic army, in 1802. He fought as an ally of the French at Kolberg and Stralsund in 1807. Transferred to Spain, he fought in Domenico Pino's division at Roses, Cardadeu, Molins de Rei, Valls and Gerona and was promoted general of brigade in 1809. He led a brigade at El Pla and Tarragona in 1811 and was promoted general of division. He led his division at Saguntum, Valencia and Castro Urdiales in 1811–1813. Transferring to Italy, he fought at Cerknica in 1813 and Peschiera del Garda in 1814. After collapse of the Napoleonic Kingdom of Italy in 1814, he joined the army of the Austrian Empire, becoming a Feldmarschall-Leutnant. He became the Inhaber (proprietor) of the 36th Line Infantry Regiment in 1817. He retired in 1824 and died in 1850 at his wife's castle in Grochwitz near Herzberg (Elster). Wikipedia EN

Palombini (Giuseppe Federico Palombini) Giuseppe Federico (1774/50) - Dyrektor Palombini Baron (baron di Palombini), włoski generał-major (11 lipca 1811), feldmarszałek porucznik austriacki serwis (2 lipca 1814). Urodzony 03 grudnia 1774 w Rzymie (Rzym), 01 listopada 1796 w wieku 21 lat, wstąpił na ochotnika do służby wojskowej Tsispadanskoy Republiki (Republique cispadane), w 1797 - kapitan Tsispadanskogo Legion (Legion cispadane) pod dowództwem brygady naczelnego Angelo Skarabelli Pedoki ( Angelo Scarabelli Pedoca), W 1799 - pułkownik żandarmerii Republiki Rzymskiej (Republique rzymska), pod dowództwem generała Pino Pino (Domenico) (1760/26) był zaangażowany w obronę Ankona (Ancona). W 1800 awansował na generalnego Monnier (Jean-Charles Monnier) (1758/16) w sprawie restrukturyzacji włoskiego Legion (Legion d, Włochy) w Dijon (Dijon), otrzymał rangę szef brygady, składający się z włoskiej armii (Armee d, Italie) General Brune (Guillaume-Marie-Anne Brune) (1763/15), wyróżnił się w dążeniu do austriackiej armii feldmarszałka Bellegarde (Heinrich-Josef-Johann von Bellegarde) dla Brent (Brenta). Od 1803 r. służył w włoskiej dywizji generała w Armii Ocean Pinot (Armee des Cotes de l, Ocean) w Bois de obozu (Camp de Boulogne), w 1806 roku, brał udział w okupacji Neapol (Napoli) w Neapolu Armii (Armee du Neapol) Marszałek Massena (Andre Massena), wyróżnił się w zdobyciu twierdzy Gaeta (Gaeta), podczas kampanii w 1807, walczył na Pomorzu, pod dowództwem generała Tole (Pietro Teulie) odznaczył się przy oblężeniu Szczecina (Stettin) i Kołobrzegu (Colberg). W jesieni 1807 prowadził trzy eskadry dragonów w dywizji kawalerii gen. dr Frese, Olianiko (Maurice-Ignace (Maurizio Ignazio) Fresia d, Oglianico) (1746/26) II-tej obserwacji sprawa Gironde (Corps d, obserwacja de la Gironde) General Dupont (Pierre Dupont de L, Etang), uczestniczył w kampanii w Andaluzji (Andalucia), walczył w Alcolea (Alcolea), przechwytywania Cordoba (Cordoue) i Bailén (Baylen), 14 lutego 1809 - generał brygady, ma na celu Katalonii (Catalogne) w ramach 5. Dywizji Piechoty generała włoskiego Pinot VII-Korpusu Armii Hiszpanii (Armee d, Espagne), wyróżnił się w walkach z Rose (Rosas), Burgos (Burgos), Llinose (Llinos), malinowy del Rey (Malina del Rey), Valls (Valls), Tarragona (Tarragona) i Girona (Gerona). W 1810 roku, pod dowództwem generała Severoli (Filippo Severoli) (1767/22), wyróżnił się podczas oblężenia i zdobyciu ostatniej twierdzy hiszpańskiej twierdzy w Katalonii Hostalrih (Hostalrich),W 1811 roku został przeniesiony do Armii Aragonii (Armee d, Aragonia), Marszałek Suchet (Louis- Gabriel Suchet), 09 stycznia 1812 uczestniczył w zdobyciu Walencji (Valence), od 20 stycznia do 4 lutego 1812 r. - oblężenie Peñíscola (Peniscola), walczył w Tudela (Tudela), Tortosa (Tortosa), Salamanka (Salamanca) i Vittoria (Vittoria). Pod koniec 1813 roku wrócił do Włoch i brał udział w działaniach bojowych przeciwko Austriakom i Neapolitańczykom, 07. września 1813 na czele 5. Dywizji, odznaczył się w bitwie pod włoskim Lippe (Lippa). Po walki wszedł austriackiej, 2 lipca 1814 - feldmarszałek porucznik, 8 października 1824 roku na emeryturze. Zmarł 25 kwietnia 1850 w Grohvitse (Grochwitz, Saksonia) w wieku 75 lat. Kawaler Legii Honorowej (1804), Kawaler Orderu Żelaznej Korony (1806), dowódcy Orderu Żelaznej Korony (12 lutego 1816), Kawaler Orderu pruskiego orła Red stopień 1. (1846), (1817 szef 36. Pułku Piechoty -1850 rok). W 1806 roku ożenił się z Josephine Antonia von Dombrovska Carolina (Josefine Antonie Caroline von Dąbrowski) (1788/55).

Palombini (Giuseppe Federico Palombini) Giuseppe Federico (1774/50) - Dyrektor Palombini Baron (baron di Palombini), włoski generał-major (11 lipca 1811), feldmarszałek porucznik austriacki serwis (2 lipca 1814). Urodzony 03 grudnia 1774 w Rzymie (Rzym), 01 listopada 1796 w wieku 21 lat, wstąpił na ochotnika do służby wojskowej Tsispadanskoy Republiki (Republique cispadane), w 1797 - kapitan Tsispadanskogo Legion (Legion cispadane) pod dowództwem brygady naczelnego Angelo Skarabelli Pedoki ( Angelo Scarabelli Pedoca), W 1799 - pułkownik żandarmerii Republiki Rzymskiej (Republique rzymska), pod dowództwem generała Pino Pino (Domenico) (1760/26) był zaangażowany w obronę Ankona (Ancona). W 1800 awansował na generalnego Monnier (Jean-Charles Monnier) (1758/16) w sprawie restrukturyzacji włoskiego Legion (Legion d, Włochy) w Dijon (Dijon), otrzymał rangę szef brygady, składający się z włoskiej armii (Armee d, Italie) General Brune (Guillaume-Marie-Anne Brune) (1763/15), wyróżnił się w dążeniu do austriackiej armii feldmarszałka Bellegarde (Heinrich-Josef-Johann von Bellegarde) dla Brent (Brenta). Od 1803 r. służył w włoskiej dywizji generała w Armii Ocean Pinot (Armee des Cotes de l, Ocean) w Bois de obozu (Camp de Boulogne), w 1806 roku, brał udział w okupacji Neapol (Napoli) w Neapolu Armii (Armee du Neapol) Marszałek Massena (Andre Massena), wyróżnił się w zdobyciu twierdzy Gaeta (Gaeta), podczas kampanii w 1807, walczył na Pomorzu, pod dowództwem generała Tole (Pietro Teulie) odznaczył się przy oblężeniu Szczecina (Stettin) i Kołobrzegu (Colberg). W jesieni 1807 prowadził trzy eskadry dragonów w dywizji kawalerii gen. dr Frese, Olianiko (Maurice-Ignace (Maurizio Ignazio) Fresia d, Oglianico) (1746/26) II-tej obserwacji sprawa Gironde (Corps d, obserwacja de la Gironde) General Dupont (Pierre Dupont de L, Etang), uczestniczył w kampanii w Andaluzji (Andalucia), walczył w Alcolea (Alcolea), przechwytywania Cordoba (Cordoue) i Bailén (Baylen), 14 lutego 1809 - generał brygady, ma na celu Katalonii (Catalogne) w ramach 5. Dywizji Piechoty generała włoskiego Pinot VII-Korpusu Armii Hiszpanii (Armee d, Espagne), wyróżnił się w walkach z Rose (Rosas), Burgos (Burgos), Llinose (Llinos), malinowy del Rey (Malina del Rey), Valls (Valls), Tarragona (Tarragona) i Girona (Gerona). W 1810 roku, pod dowództwem generała Severoli (Filippo Severoli) (1767/22), wyróżnił się podczas oblężenia i zdobyciu ostatniej twierdzy hiszpańskiej twierdzy w Katalonii Hostalrih (Hostalrich),W 1811 roku został przeniesiony do Armii Aragonii (Armee d, Aragonia), Marszałek Suchet (Louis- Gabriel Suchet), 09 stycznia 1812 uczestniczył w zdobyciu Walencji (Valence), od 20 stycznia do 4 lutego 1812 r. - oblężenie Peñíscola (Peniscola), walczył w Tudela (Tudela), Tortosa (Tortosa), Salamanka (Salamanca) i Vittoria (Vittoria). Pod koniec 1813 roku wrócił do Włoch i brał udział w działaniach bojowych przeciwko Austriakom i Neapolitańczykom, 07. września 1813 na czele 5. Dywizji, odznaczył się w bitwie pod włoskim Lippe (Lippa). Po walki wszedł austriackiej, 2 lipca 1814 - feldmarszałek porucznik, 8 października 1824 roku na emeryturze. Zmarł 25 kwietnia 1850 w Grohvitse (Grochwitz, Saksonia) w wieku 75 lat. Kawaler Legii Honorowej (1804), Kawaler Orderu Żelaznej Korony (1806), dowódcy Orderu Żelaznej Korony (12 lutego 1816), Kawaler Orderu pruskiego orła Red stopień 1. (1846), (1817 szef 36. Pułku Piechoty -1850 rok). W 1806 roku ożenił się z Josephine Antonia von Dombrovska Carolina (Josefine Antonie Caroline von Dąbrowski) (1788/55).