Karel Van de Woestijne

Ik ben 't geduld

Ik ben 't geduld der brooze en lustelooze menschen;

ik ben de afwezigheid van God in 't eigen hart;

ik ben in de uren 't uur dat op zijn einde mart.

Ik ben de vreê waar alle rozen in verslensen.

Bewoont mijn stem het want waar grote vooglen waken

met rustelooze vlerk die beeft gelijk een beê:

er is geen wind die waakt en hapert aan mijn kake;

ik ben in 't oor van doof een weêuw de zucht der zee.