Manette Van Hende

Gij zijt de goede vrouw…

.

Gij zijt de goede vrouw ten drempel mijner dood, -

gij die me uw oogen als een zomer-nacht ontsloot

vol wondre lichten en vol rust’ge duisterheden;

gij die me uw leden als de rijkste herfsten bracht,

en, schooner dan een schemering, de zéekre kracht

van vredig leven en zich goed bemind te weten.

.

Want gij, die weet hoe iedre vreugde tanen moet,

gij mínt me; – en ‘lijk een god de dood der zon begroet

met stille liefde, al heeft hij vreugde-vol geschapen

die zon: zoo mint ge in mij wat ge in u-zelf voelt slapen

en dat in mij voor eeuw’gen slaap moe de oogen sloot,

ons moede liefde, o vrouw, ten drempel mijner dood.

.

Karel van den Woestijne