Katarzyna Kossakowska

GEDCOM Note

Katarzyna Kossakowska, z domu Potocka (ur. 1716 lub 30 kwietnia 1722, zm. 21 marca 1803 w Krystynopolu) – działaczka polityczna II połowy XVIII wieku, kasztelanowa kamieńska.
Była córką starosty grabowieckiego Jerzego Potockiego i Konstancji z Podbereskich (I voto Zamoyskiej). 24 maja 1744 wyszła za mąż za kuzyna, Stanisława Kossakowskiego (1721-1761), kasztelanica podlaskiego, od 1748 kasztelana kamieńskiego. Mąż był podobno ułomny i karłowaty, opinia publiczna zareagowała na ślub wystosowaniem wierszowanej Kondolencji dla młodej małżonki.
W latach 50. wraz z mężem była jedną z czołowych protektorek Jakuba Franka i frankistów. Zaliczała się do najenergiczniejszych postaci polskiej sceny politycznej. Początkowo wspierała politykę hetmana Jana Klemensa Branickiego, później była jego przeciwniczką. Przede wszystkim jednak przeszła do historii jako zdeklarowana przeciwniczka króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, liderka konfederacji radomskiej, zwolenniczka Konstytucji Trzeciego Maja.
Opiekowała się siostrzeńcem Ignacym Potockim i aktywnie wspierała interesy rodu Potockich. W 1777 uzyskała od cesarzowej Austrii Marii Teresy tytuł hrabiowski i Order Krzyża Gwiaździstego. W ostatnich latach I Rzeczypospolitej działała w środowiskach antyrosyjskich i antytargowickich. 28 kwietnia 1792 publicznie pojednała się z królem Stanisławem Augustem Poniatowskim.
Była znana z poczucia humoru, niezależności sądu; autorka bogatej, dowcipnej korespondencji. Nazywano ją "Herod-Babą" lub "Wielką Mądrochą".
Józef Ignacy Kraszewski, autor wielu powieści z czasów stanisławowskich, wprowadził osobę Katarzyny Kossakowskiej do powieści Macocha (1872). Opisywał ją następująco: słusznego wzrostu kobieta, sucha i chuda, rysów twarzy grubych i męskich, ubrana mniej starannie, acz strój był kosztowny; twarz jej, mimo że ją brzydką nazwać było można, jaśniała chłodnym rozumem, a oczy tryskały dowcipem. O roli Kossakowskiej Kraszewski napisał Z imienia przynajmniej mało kto nie zna pani Kossakowskiej, najdowcipniejszej kobiety owych czasów, gdy na dowcipie nie zbywało nikomu. (...) Pani Kossakowska miała dowcip Potocczyzny (jak ją zwała), dumny, ostry, nielitościwy, poważny, ironiczny, wcale nie figlarny i nie giętki. Cięła nim jak bułatem, a komu się nim dostało po głowie, długo bliznę nosił. Samemu królowi jegomości nieraz się dostawało.
Bibliografia
• Bernard Krakowski, Katarzyna Kossakowska, w: Polski Słownik Biograficzny, tom XIV, 1968-1969
• fragmenty powieści J.I. Kraszewskiego Macocha według wydania Ludowej Spółdzielni Wydawniczej, Warszawa 1961
Zobacz też
• Potoccy
• Kossakowscy
Linki zewnętrzne
• Genealogia polskich rodzin arystokratycznych.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Katarzyna_Kossakowska

Kossakowska Екатерина, урожденная Потоцкая (б 1716, или 30 апреля 1722, г 21 марта 1803 в Krystynopol.). - Политический деятель второй половины восемнадцатого века, Кастеллан Kamieńska.

Она была дочерью Олдермена Грабовец Джорджа Потоцкого и Констанс Podbereskich (я Вото Замойской). 24 мая 1744 она вышла замуж за двоюродного брата, Станислава Kossakowski (1721-1761), кастелян воеводство, с 1748 Кастеллан Камень. Ее муж, как сообщается, хромой и карликовый, общественность отреагировала на свадьбу стих соболезнования по выдаче молодой невесты.

В 50-е годы, вместе с мужем она была одной из ведущих protektorek Яков Франк и Франко. Najenergiczniejszych был одним из деятелей польской политической сцене. Первоначально он поддерживал политику гетмана Яна Клеменса Браницкого, позже был его противник. Прежде всего, однако, он вошел в историю как общепризнанной противником короля Станислава Августа Понятовского, лидер Конфедерации Радом, сторонник Конституции Третьего мая.

Она заботилась о племяннике Игнатия Потоцкого и активно поддерживал интересы семьи Потоцких. В 1777 году он получил от императрицы Австрии Марии-Терезии графского титула и ордена Креста Звездное. В последние годы Республики он работает в среде анти-русский и antytargowickich. 28 апреля 1792 публично примириться с короля Станислава Августа Понятовского.

Она была известна своим чувством юмора, независимость суда; Автору богатый, остроумный соответствие. Он был назван "гадюка" или "Великий Mądrochą".

Крашевский, автор многих романов периода Станислава, ввел лицо Екатерины Kossakowski нового Мачеха (1872). Он описал его следующим образом: высокая женщина, постное и тонкий, грубые черты лица и мужчина, одетый менее тщательно, хотя наряд был дорогим; Лицо его, даже если он был уродливый имя может быть, он блистал прохладный разум и глаза брызнули шутка. Роль Kossakowski Крашевский написал на имя, по крайней мере несколько, кто не знает вас Kossakowski, najdowcipniejszej женщины того времени, когда шутка не хватало кого-то. (...) Вы Kossakowska была шутка Potocczyzny (как его называли), гордый, острый, безжалостный, серьезная, ироничная, не все и не игривый гибким. Она перебила его, как ятаган, и кому оно было дано голову, он носил длинный шрам. Краги сам король получал людей иногда.

Katarzyna Kossakowska, z domu Potocka (c.1716-1803) – działaczka polityczna II połowy XVIII wieku, kasztelanowa kamieńska. Wikipedia PL