Konstancja Dmuszewska (Pięknowska)

Epitafium na cm. Powązkowskim: Ś.P.
MAŁŻONKA JEGO
KONSTANCYA DMUSZEWSKA
ŻYŁA LAT 70 + D. WRZEŚNIA 1854 R

https://pl.wikipedia.org/wiki/Konstancja_Dmuszewska

Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:
DMUSZEWSKA Konstancja, z Pięknowskich (1784 Warszawa - 20 IX 1854 Warszawa), śpiewaczka, aktorka
Była córką Jana Pięknowskiego i Rozalii z Pawłowskich, drugą żoną => Ludwika Adama D., matką => Stanisława Bogusławskiego, siostrą => Anny Pięknowskiej. Data ur. 19 II 1784 podawana za M. Rulikowskim jest datą jej chrztu. Uczyła się śpiewu u J. Elsnera. Do 1812 występowała na scenie pod nazwiskiem panieńskim. Debiutowała 2 III 1802 w Krakowie podczas występów t. warsz. w roli Zosi („Krakowiacy i Górale"). W T. Narodowym w Warszawie pierwszy raz wystąpiła 17 III 1803 w partii Tyliny („Telemak"). Zaopiekował się nią wówczas W. Bogusławski. Nie wyróżniała się wprawdzie pięknym głosem, ale posiadała doskonałe warunki zewnętrzne i niewątpliwy talent aktorski. „Pierwsza amantka w operach komicznych i komediach, w grze i śpiewaniu znaczne uczyniła postępy, przywiązana gorliwie do kunsztu swego i kształcąc głos swój coraz bardziej staje się ozdobą sceny” - ocenił dorobek aktorski młodziutkiej P. jeden z warsz. recenzentów. Śpiewała główne partie w operach i grała pierwszoplanowe role w komediach i dramatach. Ważniejsze partie: Mirra („Przerwana ofiara"), Luiza i Marcelina („Woziwoda paryski"), Wanda („Zamek na Czorsztynie"), Urzella ( „Wieszczka Urzella"), Semira („Axur"), Pani Przyjemnicka („Śniadanie trzpiotów"), Kopciuszek („Kopciuszek"); ważniejsze role: Barbara („Barbara Zapolska, czyli Odwet"), Gurla („Indianie w Anglii"), Basia („Nowy dziedzic"), Betsy („Henryk VI na łowach"), Konstancja („Szkoła obmowy"), Panna Delomer („Taczka occiarza"). Szczególnie uznanie zdobyła w partiach Kamili („Kamila, czyli Lochy podziemne") i Jadwigi („Jadwiga królowa Polski” K. Kurpińskiego). 25 XI 1812 poślubiła Ludwika Adama Dmuszewskiego i występowała odtąd pod nazwiskiem męża. 24 VI 1823 wystąpiła po raz ostatni na scenie warsz. w roli Magdusi („Obiadek z Magdusią") i wycofała się na stałe ze sceny