Lambert, count of Montaigu and Clermont

-https://en.wikipedia.org/wiki/Lambert,_Count_of_Montaigu

-https://fmg.ac/Projects/MedLands/LOTHARINGIAN%20(LOWER)%20NOBILITY....

2. LAMBERT de Montaigu ([1077/83?]-1140 or after). The chronology of the Montaigu family suggests that Conon’s sons were young adults when they accompanied their father on the First Crusade. Henri Bishop of Liège consecrated the altar of Notre-Dame at Dinant by charter dated 1086, witnessed by “comes Cono, filii eius Gozelo, Lambertus, Theobaldus...”[212]. The Chronicle of Alberic de Trois-Fontaines names "Lambertus comes de Claromonte" as son of "Cono comes de Monteacute"[213]. William of Tyre records the presence at the capture of Acre in 1098 of "Lambertus filius Cononis de Monte Acuto"[214]. Albert of Aix names "…Gozelo et frater eius Lamtbertus…cum patre suo Conone de Monte Acuto…" among those who took part in the siege of Nikaia, dated to mid-1097 from the context[215]. Albert of Aix records that "comes de Oringis Reinboldus, Ludowicus de Monzuns, Lambertus filius Cononis de Monte Acuto" commanded one of the corps of men at the capture of Antioch in Jun 1098[216]. Comte de Montaigu. Comte de Clermont: "Comes de Claromonte Lambertus" granted the right to take wood from his forests in "predicti castelli" to the monks of Flône by charter dated 1136, witnessed by "comes Arnulfus de Los, comes Gislebertus de Duras, Walterus advocatus de Barz…"[217]. Seigneur de Rochefort. Avoué de Dinant. Avoué de Saint-Symphorien-aux-Bois.

m ---. No primary source has yet been identified which gives any precise information relating to Lambert´s wife or her ancestry. Two possibilities are recorded in Europäische Stammtafeln: According to one table[218], she was Gertrud de Louvain, daughter of Henri [III] Comte de Louvain & his wife Gertrude de Flandre. According to another table in the same series[219], she may have been --- [de Clermont, daughter of Giselbert Comte de Clermont & his wife ---]. Presumably the latter speculation is based on the charter under which Lambert Comte de Montaigu donated wood at Clermont to Flône. However, as discussed elsewhere in the present document, the connection between Comte Lambert and Clermont is best explained by his paternal grandmother having belonged to the family of the comtes de Clermont. Comte Lambert & his wife had three children:

attention profile with very very long doble description in Nederlands

Lambert van Montaigu was een zoon van graaf Cono van Montaigu. Hij nam samen met zijn vader en zijn broer Gozelo deel aan de Eerste Kruistocht. Gezamenlijk namen zij midden 1097 deel aan de slag bij Nicaea. Lambert commandeerde één van de korpsen die in juni 1098 Antiochië innamen. Eveneens in 1098 was hij aanwezig bij de verovering van Acre. In 1099 vocht hij mee in de slag bij Ascalon. Na de verovering van Jeruzalem keerde hij samen met zijn vader terug naar zijn vaderland, waar hij door bisschop Otbert van Luik beleend werd met het graafschap Clermont en de daarbijhorende voogdij over de Abdij van Sint Symphorius. In 1106 volgde hij zijn vader op als graaf van Montaigu, heer van Rochefort en voogd van Dinant.
In oudere literatuur wordt aangenomen dat hij dezelfde persoon is als de Lambertus Pauper, die in juni 1098 deserteerde uit het kruisvaardersleger, maar Alan Murray weerlegt dit op basis van het feit dat Lambert van Montaigu in geen enkele bron wordt aangeduid als Lambertus Pauper en het feit dat hij ook na de val van Antiochië nog deel uitmaakte van het kruisvaardersleger. Ook de in oudere literatuur voorkomende stelling dat Lambert van Montaigu na de Eerste Kruistocht niet direct huiswaarts keerde maar deelnam aan de slag bij Arsuf of schenkingen deed aan de abdij van Josaphat wordt door Murray weerlegt, aangezien Lambert in 1104 weer vermeld wordt in een oorkonde over Stavelot.
(literatuur: C.-G. Roland. "Les seigneurs et comtes de Rochefort. III. Lambert Comte de Montaigu et de Clermont (1106-1147)", Annales de la Société Archéologique de Namur, Tome 20, Namur, 1893, pag. 113-123; Jean-Louis Kupper. Liège et l'Église impériale aux XI-XIIe siècles. Bibliothèque de la Faculté de Philosophie et Lettres de l'Université de Liège. Liège, 1981, pag. 109-110, 432; Alan V. Murray. “The army of Godfrey of Bouillon, 1096-1099 : Structure and dynamics of a contingent on the First Crusade”. Revue belge de philologie et d'histoire, tome 70, fasc. 2, 1992, pag. 304-306; Alan V. Murray. The Crusader Kingdom of Jerusalem. A Dynastic History 1099-1125. Prosopographica et Genelogica. Occasional Publications of the Linacre Unit for Prosopographical Research, vol. 4. Oxford, 2000, pag. 215; Nico van Dinther. De Luihgouw en de problematiek rond de Heren van Voeren en hun nakomelingen, publicatie op www.nicovandinther.nl, 2016, pag. 11-12)

1086: Hendrik van Verdun, bisschop van Luik, wijdt het Onze Lieve Vrouwe altaar in de collegiale kerk van Dinant en geeft de kanunniken de offerandes terug die hen door zijn voorgangers zijn afgenomen. Getuigen zijn onder andere graaf Cono, zijn zonen Gozelo, Lambertus en Theobaldus, Streduardus kanunnik van Sint Lambertus, Joannes, Lanselinus, Ermericus, Tiezelinus, Lambertus, Lamfridus, Robertus en Alnilfus (bron: Roland. "Les seigneurs et comtes de Rochefort", Annales de la Société Archéologique de Namur, Tome 20, Namur, 1893, pag. 98; online beschikbaar via Université de Namur)

1091: Hendrik I, bisschop van Verdun, keurt de stichting goed van een hospitaal en een oratorium te Flône gewijd aan Sint Matthias. Getuigen zijn onder andere hertog Godefridus, graaf Albertus van Namen, graaf Heinricus van Leuven, graaf Cuono en zijn zonen, graaf Arnulfus van Loon, graaf Arnulfus van Chiny, Heinricus en zijn broer Warnerus de Greys, Godescalcus de Cennaco, Hugo de Daveles, Godefridus de Han, Ewerwinus de Waldenmont, Rodulfus de Bossut, Godescalcus de Jace, Walcherus de Fosses, Johannes de Holenguile en Dodo de Hoio (bron: "Documents". Analectes pour servir à l'histoire ecclésiastique de la Belgique. Deuxième Série, Tome septième. XXIIIe de toute la collection, Louvain, 1892, nr. 1, pag. 282-285, online beschikbaar via hathitrust.org)

1102: Elimodis en haar zoon Jan schenken aan de Abdij van Flône hun allodiale en feodale goederen te Hermalle, Hottine, Ombret, Villers-Saint-Trond en Bersu in het gebied van voogd graaf Lambertus. Getuigen zijn ondere andere Wigerus zoon van voogd Reinerus, Mainerus, Richardus en zijn zoon Fulcuinus, Roulfus, Lambertus, Helmericus, Bernardus en Wezelinus (bron: M. Evrard. "Documents relatifs à l'abbaye de Flône", dans: Analectes pour servir à l'Histoire ecclésiastique de la Belgique, Tome 23, 1892, nr. 4, pag. 287-288; online beschikbaar via [diplomata-belgica.be/charter_details_en.php?dibe_id=4137 Diplomata Belgica])

3 september 1104: Plechtigheid ter ere van het feest van Sint Remaclus in de Abdij van Stavelot. Aanwezigen zijn onder andere graaf Heinricus, voogd, Thiebaldus, ondervoogd, graaf Cuono en zijn zoon Lambertus, graaf Herimannus van Salm en zijn broer Otto en graaf Fridericus van Arenberg (bron: "Vetera Monumenta Imperialis Monasterii Stabulensis in Arduenna. Ex archivus ejusdem Monasterii". In: dominus Edmundus Martene en dominus Ursinus Durand. Veterum Scriptorum et Monumentorum Historicorum, Dogmaticorum, Moralium, Amplissima Collectio. Tomus II. Franciscus Montalant, Paris, 1724, 78-80, en J. Halkin en C.G. Roland. Recueil des chartes de l'abbaye de Stavelot-Malmédy, Publications de la Commission royale d'Histoire, Bruxelles, 1909, Tome 1, nr. 135, pag. 274-277; online beschikbaar via documentacatholicaomnia.eu en Diplomata Belgica)

22 oktober 1111: Adalbero II van Chiny, bisschop van Luik. bevestigt de schenking door Willem van Ciney, zijn echtgenote Mathilden hun kinderen Dirk, Willem, Gertrudis en Adalgundis aan de priorij van Sint Severinus van goederen gelegen te Mozet en Erpent, vallend onder de voogdij van graaf Lambert van Montaigu ("Lambertus comes Montisacuti aduocatus"). Getuigen zijn onder andere Godefridus de Ham en zijn zonen Cuno en Godefridus, Adelo de Nammur en zijn echtgenote Adelaus, Godefridus de Audrelois en zijn broer Gislebertus, Fastredus de Monz, Gualterus de Hauena, Iulianus de Mandale, Lambertus filiolus de Forins, Euerellus de Faus en Walterus de Basines (bron: J. Halkin. "Documents concernant le prieuré de S.Séverin en Condroz de l'Ordre de Cluny", in: Compte-rendu des Séances de la Commission royale d'Histoire, Cinguième série, Tome Quatrième, 1894, nr. 2, pag. 176-178; online beschikbaar via archive.org en Diplomata Belgica)

1112: Otbert, bisschop van Luik, bepaalt en fixeert de "libertas" die de kerk van Incourt geniet, met name door haar vrij te stellen van "obsonium", "circatura" en vergoedingen tegenover het bisdom; en specificeert ook zijn relaties met de abdij van Sint Laurentius te Luik; Frederic, provoost van Sint Lambertus, doet ook afstand van zijn rechten op het kapittel van Incourt. Getuigen onder andere de geestelijken Fredericus provoost van Sint Lambertus, Henricus decaan en aartsdiaken, diens neef Henricus, aartsdiaken en provoost van Fosses ("Henricus decanus pariter et archidiaconus Henricus nepos eius archidiaconus et Fossensis praepositus"), aartsdiaken Adelmannus, Alexander, aartsdiaken, koster van de Sint Lambertus en provoost van Sint Bartholomeus, Andreas, aartsdiaken en provoost van Sint Petrus, Lambertus, provoost van Sint Martinus, Hezelinus provoost van het Heilige Kruis, Heisfridus, provoost van Sint Johannes, scholasticus Stephanus, Albertus, Nicolaus, Enno, Reimbaldus en Willelmus en de edelen graaf Godefridus van Namen, graaf Arnulphus van Loon, graaf Ghiselbertus van Duras, graaf Lambertus van Montaigu, ("Lambertus comes de Monte-acuto"), voogd Reinerus en zijn zoon Rogerus, Lambertus de Diepenberg, Reimbaldus de Sisserim en Boso de Barche (bron: bron: Joannes Franciscus Foppens S.T.L. Opera Diplomatum Belgicorum Nova Collectio sive Supplementum ad Operat Diplomatica in quo Continentur Chartae Fundationum ac Donationum piarum, Testamenta, Privilegia, & alia Antiquitatis Monumenta, a Pontificibus, Imperatoribus, Regibus, Principibusque Belgii edita, & ex ipsis Tabularum publicarum fontibus eruta; una cum Indice locupletiore, duobus etiam praecedentibus Voluminibus Operum Diplomaticorum ejusdem Auberti Miraei correspondente. Tomus Tertius. Petrus Foppens, Bruxelles, 1734, Caput XXXI, pag. 28-29; online beschikbaar via Google Books en Diplomata Belgica)

1124: Adalbero, bisschop van Luik, bevestigt de stichting van de Priorij van de Orde van Cluny in Bertreye. Getuigen onder andere Andreas, proost en aartsdiaken, aartsdiaken Alexander, aartsdiaken Henricus, aartsdiaken Almannus, aartsdiaken Stappo, Arnulfus kanunnik van Sint Lambertus, Willelmus, Henricus, scholasticus Steppo, Godefridus graaf van Namen, Gislebertus graaf van Duras, Lambertus graaf van Montaigu ("Lambertus Comes de Monte-Dento"), voogd Godescalcus, Adelo Namurcensis, Gerardus de Landinois, Gerardus de Bereis, Gislebertus de Lens en Henricus de Pucei (bron: bron: Joannes Franciscus Foppens S.T.L. Opera Diplomatum Belgicorum Nova Collectio sive Supplementum ad Operat Diplomatica in quo Continentur Chartae Fundationum ac Donationum piarum, Testamenta, Privilegia, & alia Antiquitatis Monumenta, a Pontificibus, Imperatoribus, Regibus, Principibusque Belgii edita, & ex ipsis Tabularum publicarum fontibus eruta; una cum Indice locupletiore, duobus etiam praecedentibus Voluminibus Operum Diplomaticorum ejusdem Auberti Miraei correspondente. Tomus Tertius. Petrus Foppens, Bruxelles, 1734, Caput XLI, pag. 325-326; online beschikbaar via Google Books en Diplomata Belgica)

1124: Adalbero, bisschop van Luik, bevestigt een schenking van Godfried, graaf van Namen, aan de abdij van Floreffe. Getuigen onder andere Andreas, proost van Sint Lambertus, aartsdiaken Henricus de jonge (“Henricus Archidiaconus junior”), primicerius Metensis Albero, Steppo scholasticus van Sint Lambertus, kanunnik Gerardus, kapelaan Eppo, graaf Lambertus van Montaigu (“Lambertus Comes de Monte-acuto”), graaf Herimannus van Salina, Godescalcus de Jafch, Adelardus de Cymay, Adelo de Namurco en Thomas de Ham (bron: Joannes Franciscus Foppens S.T.L. Opera Diplomatum Belgicorum Nova Collectio sive Supplementum ad Operat Diplomatica in quo Continentur Chartae Fundationum ac Donationum piarum, Testamenta, Privilegia, & alia Antiquitatis Monumenta, a Pontificibus, Imperatoribus, Regibus, Principibusque Belgii edita, & ex ipsis Tabularum publicarum fontibus eruta; una cum Indice Topograhico locupletiore. Tomus Quartus. Petrus Foppens, Bruxelles, 1748, Caput XX, pag. 359-360; online beschikbaar via Google Books)

1125: Adalberto, bisschop van Luik, laat weten dat graaf Lambert van Montaigu ("comes Lambertus") afstand doet van zijn aanspraken op het domein van Anthisnes, dat toebehoort aan de abdij van Waulsort. Getuigen zijn onder andere heer Andreas aartsdiaken en proost van de Dom Sint Lambertus te Luik, aartsdiaken Alexander, graaf Godefridus van Namen, graaf Arnulfus van Loz, heer Alo de Namuco en zijn neef Wilelmus, Sigherus de Orbais en Reinerus de Lumay (bron: G. Despy. Les chartes de l'abbaye de Waulsort. Publications de la Commission royale d'Histoire, Tome I, Bruxelles, 1957, nr. 22, pag. 351-352; online beschikbaar via Diplomata Belgica)

1127: De broers Lambertus en Arnulfus schenken een stuk land gelegen te Ben-Ahin, ter plaatse genaamd Gives, om er een oratorium te bouwen. Adalbero, bisschop van Luik, bevestigt de oorkonde met zijn zegel. Getuigen zijn onder andere Godefridus, graaf van Namen, graaf Lambertus, Godescalcus de Morelmeis, Adelo Namucensis, Balduinus de Colroith, Cono de Han, Arnulfus de Strata en Iulianus de Wahart (bron: Ch. Piot. "Documents relatifs à l'abbaye de Solières". Compte-rendu des Séances de la Commission royale d'Histoire, Cinquième série, Tome Quatrième, 1894, pag. 11-12 en J. Stiennon. L'écriture diplomatique dans le diocèse de Liège du XIe au milieu du XIIIe siècle. Reflet d'une civilisation. Bibliothèque de la Faculté de Philosophie et Lettres de l'Université de Liège, série grand in 8· (Jésus), fasc. 5), Paris, 1960, planche 201 (fac-similé fragmentaire), pag. 202, online beschikbaar via Archive.org en Diplomata Belgica)

Luik, na 7 maart 1139: Adalbero, bisschop van Luik, maakt een einde aan de beschuldigingen tussen beide partijen door de kerk van Diest te bevelen "une obole par feu" te betalen aan de Abdij van Sint Truiden, zoals alle andere kerken die toebehoren aan de abdij. Getuigen zijn ondere andere graaf Lambertus, Goswinus, Theodericus, Arnulfus de Dyst en Cono (bron: Ch. Piot. Cartulaire de l'abbaye de Saint-Trond. Publications de la Commission royale d'Histoire, Volume 1, Bruxelles, 1870., nr. 38, pag. 48-52, online beschikbaar via Archive.org en Diplomata Belgica)

(1096): Eminebant in hoc Dei hostico: dux Lotharingie Godefridus - Boemundus dux Apulie. Cum istis fuerunt: Rotroldus comes de Pertico, Arpinus comes Bituricensis, Ludovicus comes de Montione, Renardus comes Tullensis, Cono comes de Monteacuto Leodiensis dyocesis et Lambertus filius suus, Comes de Claromonte, Hescellinus comes de Grandi Prato, frater comitis Rogeri Porcensis, Anselmus de Ribodi Monte et Thomas de Coci et plures alii.
(1101): Cono comes de Monte acuto et Lambertus filius suus comes de Claromonte Leodiensis dyocesis cum aliis etiam viris nobilibus et ignobilibus, inter quos et venerabilis sacerdos Petrus heremita, primus huius sancte peregrinationis predicator et auctor, cum quibusdam burgensibus Hoyensibus revertuntur ad natale solum: et cum essent in mari in maximo periculo positi, ita ut de sua salute fere omnes desperarent, communi assensu parique voto ac humili prece voverunt Deo, et Domino nostro Iesu Christo construere ecclesiam, si eos Dominus liberaverit ab hiis imnimentibus periculis.
(1105): Comes Cono de Monteacuto pater comitis Lamberti, qui prospere reversus fuerat a partibus transmarinis sepelitur apud sanctum Hubertum, cuius uxor fuit Ida filia senioris Lamberti.
(bron: Paulus Scheffer-Boichorst, ed. Chronica Albrici Monachi Trium Fontium, a Monachio Novi Monasterii Hoiensis interpolata. Monumenta Germaniae Historica inde inde ab anno Christii qvingentesimo vsqve ad annvm millesimvm et qvingentesimvm. Avspiciis societas aperiendis fontibvs rervm Germanicarvm medii aevi Scriptorvm Tomvs XXIII. Impensis Bibliopolii Avlici Hahniani, Hannover, 1874, online beschikbaar via Monumenta Germaniae Historica, pag. 804, 815 en 816)

(1097): Episcopus vero de Podio Naimerus nomine, omni bonitate praeclarus, non modica manu et apparatu circa urbem vires augebat. Stephanus, comes Blesensis, caput et primus consilio in omni exercitu, in multitudine gravi uno in latere urbem tuebatur. Hugo, cognomine Magnus, frater regis Franciae, illustrissimus socius, ad custodiendam urbem suo sedit in ordine. Robertus, filius Gerardi, Reimundus cognomime Pellez, Don Walkerus de Capis castello, Milo quoque a cognomime Louez, miles famosissimus, ..., Gozelo et frater ejus Lambertus, bello peritissimi, cum patre suo Conone de Monte Acuto, viro illustrissimo, juxta praedictorum papiliones tabernacula collocaverunt. Petrus de Staneis, Reinardus de Tul civitate, Walterus de Verveis, Arnulfus de Tyr, Johannes de Namecca, Herebrandus de Buillon: hi ad omne bellorum incendium indefessi urbem cingebant.
(1098) Episcopus vero Podiensis suam per se aciem versus montana dirigebat, erecta in medio illius cuneo Lancca quam repererant, in manibus cujusdam clerica statuta. Petrus de Stadeneis, Reinardus de Tul frater ejus, Warnerus de Greis, Henricus de Ascha, Reinardus de Hamersbach, Walterus de Domedart suum cuneum regere disponuntur versus haec montana et viam quae ducit ad portum maris Simeonis praedicti quondam heremitae. Comes de Oringis Reiboldus, Ludowicus de Monzuns, Lambertus filius Cononis de Monte Acuto, uni aciei ordini praesse destinantur.
(1099): Comes Reinboldus, de civitate Oringis, Ludewicus de Monzun, Cono de Monte Acuto, filiusque ejus Lambertus, Gastus de Bederz, Gerardus de Rosselon, Baldewinus de Burg, Thomas de Feria castro, undique in circuito urbis consederunt.
(1099): Godefridus dux, Reimundus comes, Eustachius, Tancredus, Cono de Monte Acuto et filius ejus Lambertus, videntes quia Gentilium exercitus et eorum virtus deficiens cedebat, in impetu equorum et vehementi concursu ac clamore pedestris vulgi mediis advolant hostibus; et nimia caede inter cos saevientes, auxilii plurimum contulere fratribus.
(bron: Alberti Aquensis Historia Hierosolymitana, Liber Secundus, Capitulum XI, XV en XXIII, Liber Tertius, XXVIII, XXIX en XXXIX en LXV, Liber Quartus Capitulum XLVII, Liber Quintus, Caput XLVI, en Liber VI, Caput XLVII en LX, in Recueil des Historiens des Croisades. Historiens Occidentaux. Tome Quatrième. Publiés par les soins de l'Académie des Inscriptions et Belles-Lettres. Imprimerie Nationale, Paris, 1879, pag. 306-307, 310, 316-317, 358-359, 366, 385-386, 422, 464-465, 495 en 504, online beschikbaar via documentacatholicaomnia.eu)

(ca. 1093): Nam cum illo suo more quasi ad fratres suos sustentandos quaestionarias circuitiones ageret, ad Idam uxorem Cononis comitis venit, eamque apid Montemacutum infirmatam invenit; quae praesentiens sibi mortem proximam, dum se apud beatum Hubertum quo pater eius Lambertus iacet deliberaret sepeliendam, Berengerus omnino obstitit ne id fieret, utque ob subiectionem Otberti excommunicatos vitaret, Stabulensem sepulturam potius expeteret, ibidemque elemosinam suam constitueret. Causentibus filiis eius Lamberto et Henrico, quomodo Stabulensis ecclesia videretur absolutior, cum ex dono subiaceret regi Henrico et ex cura pastorali Otberto, Berengeri sententia praevaluit, et reditum trium librarum quotannis ecclesiae beati Huberti in perpetuum abstulit.
(1106): Pridie autem Kalendas Maii apud castrum Dolhem sub Leodio obiit comes Cono, indique se petente relatus, sepultus est Dinanum sibi diu loco electo. Qui ante decem annos iturus Hierosolymam cum duce Godefridi, decem uncias nostri auri, ut praedictum est, super Felc acceperat. Ipsum quoque allodium totum cum partibus etiam quae erant sui iuris in Monz et Heis et Cella omnemque familiam ad eam pertinentem ubicumque esset, per manus fideiussorum, scilicet Bovonis W. et Bosonis, post decessum suum beato Huberto perpetuo habendum facta inde legali carta destinaverat. Post cuius exequias Lambertus filius eius eamdem elemosinam a fideiussoribus sibi redditam legaliter ecclesiae tradidit, praesentibus ibidem fratre suo H. archidiciano patruoque suo H. ecclesiae beati Lamberti decano, multorumque optimatum suorum legitimae donationis testimonio.
(bron: L.C. Bethmann en W. Wattenbach Ph.DD., ed. "Chronicon Sancti Huberti Andaginensis", 76 (90) en 98 (129). Georgius Heinricus Pertz, herausgeber. Monumenta Germaniae Historica inde inde ab anno Christii qvingentesimo vsqve ad annvm millesimvm et qvingentesimvm. Avspiciis societas aperiendis fontibvs rervm Germanicarvm medii aevi Scriptorvm Tomvs VIII. Hannover, 1848, pag. 609 en 630)

(1119) Enige tijd later stierf de Luikse bisschop Otbert. Zijn opvolging gaf aanleiding tot grote onenigheid; toch werd een afspraak gemaakt over de dag van de verkiezing. Maar intussen maakte Alexander (red.: van Gulik), sacrista van de kerk en aartsdiaken, zich meester van staf en ring, stelde ze ter hand aan de keizer en ontving ze weer van hem. Zo werd hij door een geëxcommuniceerde aangesteld tot bisschop van Luik...
Daar werd Frederik (red.: van Namen), proost van de hoofdkerk te Luik en aartsdiaken, tot bisschop verkozen. Hij werd door paus Calixtus te Reims gewijd; Alexander en al zijn medeplichtigen werden daar geëxcommuniceerd....
Zo werd de keizer te Fritzlar geëxcommuniceerd en Alexander te Reims. Ondertussen stond het bisdom Luik in rep en roer en een strenge vervolging werd ontketend tegen monniken en geestelijken; een zo hevige vervolging had men sedert de tijd van de Arianen niet meer gekend. Voor Alexander kozen partij, samen met hun mannen, Godfried, op dat ogenblik hertog van Leuven, graaf Giselbert van Duras, Reinier, de vaandeldrager van de Luikse militie, graaf Lambertus van Montaigu ("de Monte Acuto comes Lambertus") , bijna de voltallige familia van de kerk met haar leenmannen.
De partij van Frederik genoot de bescherming van zijn broer, graaf Godfried van Namen, met lang niet al zijn leenmannen, van graaf Walram van Limburg, die later de titel van hertog voerde, van Goswinus van Valkenburg, van de stadsbevolking op weinige uitzonderingen na, van alle abten uit het bisdom, van de besten en de meesten onder de aartsdiakens en proosten, van het merendeel van de clerus.
De ene partij kreeg de naam Alexandrijnen, de andere die van Frederijnen...
(1120) Alexander had het kasteel van Hoei bezet, maar bisschop Frederik, samen met zijn broer graaf Godfried, belegerde hem. De Hoeienaren kozen meer partij voor Frederik dan voor Alexander. Om deze te ontzetten, leidde de hertog zijn leger tegen Hoei, langs één zijde van de Maas; van dat leger maakten onze stadsgenoten deel uit - het is op dat feit dat ze zinspeelden om voogd en hertog feller op te hitsen tegen de smadelijke bejegening door de abt -. Aan de overzijde van de Maas stormde graaf Lambertus ("comes Lambertus") met een grote menigte de helling af tegen de belegeraars van het kasteel. Langs beide oevers werd heftig gevochten, door de hertog aan de ene zijde, door graaf Lambertus aan de andere zijde; tegen beiden verdedigden zich de troepen van bisschop Frederik en zijn broer de graaf van Namen. De hertog gaf zich gewonnen en trok af; graaf Lambertus werd tijdens het gevecht van zijn paard geworpen, geraakte gewond en werd gevankelijk bij de graaf van Namen gebracht. Alexander kon de belegering niet langer doorstaan; bovendien was hij onder de indruk gekomen van een waarschuwing van paus Calixtus; deze zou voor hem de poort van het eeuwig leven gesloten houden, indien hij de strijd niet staakte. Hij gaf zich dus over aan bisschop Frederik, belovend zijn leven te beteren en de strijd definitief op te geven. In een openbare bijeenkomst te Luik werd aan hem en aan enkele geestelijke aanhangers door bischop Frederik vergiffenis geschonken. Alexander bleef nu in zijn woning en bewaarde een tijdlang het zwijgen, wel tegen wil en dank.
(bron: (bron: D.R. Koepke Ph.D., ed. "Gesta Abbatum Trudonensium". in Georgius Heinricus Pertz, ed. Monumenta Germaniae Historica inde ab anno Christi Quingentesimo vusque ad annum millesimum et quingentesimum. Auspiciis Societatis Aperiendis Fontibus Rerum Germanicarum Medii Aevi. Scriptorum. Tomus X. Hannover, 1852, Liber 8, incipit 9, par. 17, pag. 299-301; online beschikbaar via Monumenta Germaniae Historica; Nederlandse vertaling Dr. E. Lavigne met annotaties van Prof. Dr. W. Jappe Alberts. Kroniek van de Abdij van Sint-Truiden. 2e druk, Eisma B.V., Leeuwarden/Maastricht, 1988, pag. 139-143)

Es-vous par la bataille Lambert fil Quenon,
Devant, emmi le pis, feri un Esclavon
Parmi le gros del cuer li a mis le tronçon
Tant com hanste li dure l'abat mort el sablon.
"Saint Sepulcre!" escria, "ferés avant baron!
Mar s'en iront gabant li Sarrasin felon"


Qu'il vienent à Artais encontre un ajorné'.
Quant Franc les ont véus en la tour sont monté.
Forment les escarnissent, après els ont hué.
Et François se défendent com vassal aduré ;
Moult ont des Turs ocis et gités el fossé.
Jusques à cent des nos iscent de la cité,
Onques n'en sorent mot li gloton deffaé ;
Desci que nos François ont Montjoie escrié.
Quant Solimans les voit, a son cheval hurté,
Et va ferir Gosson en son escu listé,
Que la lance trenchant li mist ens el costé :
Tant com lance li dure l'a del cheval versé,
La teste li copa de son branc acéré.
Quant François l'ont véu, moult furent tormenlé ;
Par moult grant mautalent on les Paiens hurté,
Moult laidement les mainent et de lonc et de lé, Quatre mil et set cens en i ont afolé.
Et quant voit Solimans que sont desbareté.
Son escu geta jus, de fuir apensé.
Et li cuivert Paien sont après arouté,
Desci au Pont de fer ne s'i sont aresté;
Et François retornèrent, s'ont grant dolor mené
Por Gosson le vallet qu'on a mort aporté.
Or est en la cité li barnages proisiés.
Li pères dant Gosson ne s'est mie a.targiés
Son fil a demandé : il li est enseigniés.
Qui là véist li pères qui ert agenoiliiés,
Son mort enfant baisier et devant et derriers,
Entre ses bras le prent, puis est sor lui cochiés :
— « Hé ! biax fis, sire Gosse, com dolent me laissiés !
« Jou irai au sépulcre, n'i porterés vos pies !
« Or est de mes enfans li contes abaissiés. »
— « Sire,» ce dist Lambers, « por Dieu , car vos taisiés.
« Sé mes frères est mors, ce n'est duel et pitiés,
« L'arme est en paradis, de verte le sachiés *. »
Et li pères se pasme qui moult fu courechiés.
Li duels que il demaine est tant fors et tant griés,
Mil chevalier en plorent por ses grans amistiés.

Or le lairons de ciaus, si dirons des barons :
" Au pont de Ferne en lu moult grans li caplison;
Bien fiert en la bataille Tangres et Buiemons,
Robers de Normendie et Robers li Frisons,
Li quens Lambers du Liège et li riches Gaidons,
Et Tumas de la Fere et Quenes li Bretons,
^^^ R le lairons de ciaus, si dirons des barons : " Au pont de Ferne en lu moult grans li caplison; Bien fiert en la bataille Tangres et Buiemons, Robers de Normendie et Robers li Frisons, Li quens Lambers du Liège et li riches G aidons, Et Tumas de la Fere et Quenes li Bretons,
Enguerans de Saint-Pol et dans Rainbaus Créions,
Rogiers de Barneville, Bauduins Cauderons,
Et li dus Godefrois qu'est plus fiers qu'uns lions ;
Bauduins et Ustasses à les cleres façons,
Li Carpentiers Guillaumes, Ansiaus de Valbotons,
Et dans Alains de Nantes, et Fouques de Clermons,
Et dans Hues li maines frère au roi Felipons.
Nés vous sai tous nomer, porçou les laisserons.
Mais li aiguë est parfonde si est estrois li pons.
Tant chéi dans le Ferne de Sarr;isins félons
Que l'aiguë en estanca, si corn dist la chanson.
Li rois Tafurs i fiert, o lui ses compaignons.
(bron: Paulin Paris, publ. La Chanson d'Antioch composée et commencement du XIIe siècle par le pelerin Richard renouvelée sous le règne de Philippe Auguste par Graindor de Douat. Tome I. Romans des douzes pairs de France No. XI. J. Techener, Libraire, Paris, 1848, Chant deuxième, XXII, pag. 118, Chant troisième, XXV en XXVI, pag. 188-190 en Chant quatrième, XXXVI, pag. 258-259)