Louis Paul Zocher

Louis Paul Zocher (Haarlem, 10 augustus 1820 - aldaar, 7 september 1915) was een Nederlands (tuin)architect, en de zoon van de architect Jan David Zocher (1791-1870).

Louis Paul Zocher was de laatste van drie generaties architect–tuinarchitecten (zelfs vier generaties als je J. G. Michaël, de schoonvader van Johan David Zocher Sr., meerekent). Hij werd in 1820 in Haarlem geboren. Zijn opleiding als architect & tuinarchitect kreeg hij van zijn vader, met wie hij tot zijn dood in 1870 samenwerkte en wiens werk hij daarna voortzette. Paul Joseph Constantin Gabriël was één van zijn leerlingen.

Samen met zijn vader ontwierp hij onder andere in 1852 het Park in Rotterdam en in 1864 het Vondelpark te Amsterdam. De belangrijkste werken in Haarlem van L. P. Zocher als architect – tuinarchitect zijn de villaparken: het Frederikspark en het Kenaupark samen met zijn vader, het Ripperdapark in 1870, het Florapark in 1873 (met zijn eigen villa ‘Flora’ in 1885), (weer) het Frederikspark in 1890 en het Frans Halsplein in 1880. Het tuinontwerp van het Teylers Museum (in 1885) is ook van zijn hand. Ook is hij verantwoordelijk voor de landschappelijke inrichting van het Agnetapark in Delft en van de begraafplaats Westerveld in Driehuis (1880-1890), een van de oudste particuliere begraafplaatsen en het oudste crematorium in Nederland. In Culemborg ontwierp hij in 1850 het stadspark De Plantage.

L.P. Zocher had ook vele adviesfuncties. Hij volgde zijn vader op als adviseur voor het onderhoud van de Haarlemmerhout, was adviseur van vele buitens in de omgeving van Haarlem en in de rest van Nederland en was zelfs rijksadviseur van het Haagse Bos. Vanaf 1872 tot zijn dood in 1915 is L.P. Zocher mededirecteur van de Teylerstichting en regent van het Teylers Hofje aan de Koudehorn in Haarlem, gebouwd in 1890 uit de nalatenschap van Pieter Teyler van der Hulst.

Wikipedia