http://www.sztynort.nafali.net/marion.php

Marion Hedda Ilse Gräfin Dönhoff - war Chefredakteurin und Mitherausgeberin der Wochenzeitung Die Zeit. Sie gilt als eine der bedeutendsten Publizistinnen der bundesdeutschen Nachkriegszeit. In dieser Eigenschaft war sie Gesprächspartnerin für führende Politiker in der Welt. Obwohl sie ihre ostpreußische Heimat während der Kriegsgeschehen des Zweiten Weltkriegs verloren hatte, setzte sie sich für eine Versöhnung zwischen den Staaten des Ostblocks und dem Westen ein. Sie unterstützte in ihren Leitartikeln die aktive Ostpolitik, lehnte die Apartheid in Südafrika ab und rief zu freiheitlichem Denken, Toleranz und Gerechtigkeit auf. Weitere Hauptthemen waren der Widerstand gegen Hitler und die Bekämpfung der Auswüchse des Kapitalismus. Marion Gräfin Dönhoff ist für ihre Tätigkeit mit zahlreichen Auszeichnungen geehrt worden, unter anderem mit dem Friedenspreis des Deutschen Buchhandels. Als Buchautorin – sie schrieb mehr als zwanzig Bücher – war sie ebenfalls erfolgreich. Ihre bekanntesten Titel sind Namen, die keiner mehr nennt, die Geschichte ihrer Familie und der ostpreußischen Heimat, und Um der Ehre willen, persönliche Erinnerungen an ihre Freunde, die am Widerstand teilgenommen und ihr Leben verloren hatten. Nach ihr ist der Marion Dönhoff-Preis, der seit 2003 für internationale Verständigung vergeben wird, benannt. Wikipedia DE Wikipedia PL

-=-=-=-=-=-=-=-=-

Biografia
Dönhoff przyszła na świat w rodowym pałacu Friedrichstein (obecnie Kamenka w rejonie gurjewskim, obwód kaliningradzki) w rodzinie arystokratycznej, która wyróżniła się także w służbie Polski. Jej ojciec hr. August Dönhoff (1845–1920) posiadał duży majątek ziemski koło Królewca, w dzisiejszym obwodzie kaliningradzkim, był posłem na sejm Prus i Rzeszy. Jej matka Maria von Lepel (1869–1940), była zaś damą dworu cesarzowej Augusty Wiktorii. W roku 1932 Dönhoff podjęła studia ekonomii we Frankfurcie nad Menem. Po dojściu do władzy nazistów przeniosła się ze względu na poglądy polityczne do Bazylei wSzwajcarii, gdzie kontynuowała studia zdobywając w roku 1935 tytuł doktora nauk politycznych. Po studiach podróżowała po Europie, Afryce i USA. W roku 1938 wróciła do Niemiec, by przejąć zarządzanie majątkiem ojca. Była właścicielką Kwitajn. W latach drugiej wojny światowej działała w opozycji antyhitlerowskiej i współuczestniczyła w nieudanym zamachu na życie Adolfa Hitlera (zob. Claus von Stauffenberg). W wyniku represji po zamachu straciła większość ówczesnych przyjaciół, sama pozostała jednak na wolności. W styczniu 1945 opuściła Prusy Wschodnie, uciekając konno przed nadciągającą Armią Czerwoną. Tę siedmiotygodniową ucieczkę opisała później w książce Nazwy, których nikt już nie wymienia. W roku 1946 Dönhoff podjęła pracę w tygodniku Die Zeit, ukazującym się w Hamburgu. W roku 1955 objęła w nim kierownictwo działu polityki, a w roku 1968 stanowisko redaktora naczelnego. W 1972 roku została wydawcą tego pisma. W roku 1981 poparła Wojciecha Jaruzelskiego w czasie stanu wojennego – jako jedyna wówczas dziennikarka zachodnia przeprowadziła z nim wywiad i wyraziła o nim dość pochlebną opinię[potrzebne%C2%A0%C5%BAr%C3%B3d%C5%82o]. W roku 1988 założyła fundację wspierającą porozumienie między Niemcami i sąsiednimi krajami poprzez stypendia, dotacje oraz nagrodę im. Marion Gräfin Dönhoff. Wyróżnienia

Friedrichstein Krzyż Wielki Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (2001)[1] Rozliczne doktoraty honorowe, np.: New School for Social Research w Nowym Jorku (1987), Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu (1991), uniwersytet wBirmingham (1999) i w Kaliningradzie (1999). Nagroda Pokojowa Księgarzy Niemieckich za działalność na rzecz pojednania z krajami Europy wschodniej (1971) Obywatelstwo honorowe miasta Hamburga Nagroda Kapituły im. Biskupa Ignacego Krasickiego „za światłą działalność dziennikarską, pisarską i społeczną na rzecz zrozumienia, pojednania oraz przyjaźni narodów sąsiedzkich Europy” (2001)[2] Publikacje Nazwy, których nikt już nie wymienia, 2001 (niem. Namen, die keiner mehr nennt, 1962) Dzieciństwo w Prusach Wschodnich, 1993 (niem. Kindheit in Ostpreußen, 1988) Ucywilizujmy kapitalizm, 2000 (niem. Zivilisiert den Kapitalismus) Liczne książki w języku niemieckim

http://pl.wikipedia.org/wiki/Marion_D%C3%B6nhoff