Nicolaas Martinus Kuik

• wiewaswie.nl...
• geboorte op 3 feb 1901 te Utrecht : Nicolaas Martinus Kuik.

  ---

  ---

GEDCOM Note

<p>Beroep houtsnijder.</p><p><p></p></p><p><p>Dirkje Kuik over haar vader in 'Huishoudboekje met rozijnen', blz.45: 'Ik las het bij toeval op een vakantie - ik liep tegen de twintig jaar - in Brabant,waar mijn ouders ieder jaar een stukje van een villa huurden als zomerverblijf. Ze stond in de bossen van Oisterwijk even aan de rand van het dorp. In de zitkamer bevond zich een kast met boeken, de bibliotheek van de overleden echt­genoot van de mevrouw die het huis verhuurde, in die kast ont­dekte ik John Barleycorn.</p><p><p>Mijn vader vond het te Oisterwijk prachtig, hij zwierf de hele dag door de uitgestrekte dennenbossen, maakte aquarellen van de schilderachtige vennen, liefst bij avond en volle maan, sneed wonderlijke dieren, feeën, dwergen, reuzen en christelijke heili­gen in de boomstronken die hij langs de bospaden tegenkwam. Het is zijn meest creatieve werk geworden, hier werd hij echt de beeldsnijder die hij zijn hele leven had willen zijn, alleen de crisis en de oorlog hadden daar een stokje voor gestoken. Van mijn vader konje werkelijk zeggen dat hij in de verkeerde tijd was ge­boren, te laat. Aan zijn kunstzinnige ambachtelijkheid, de schoonheid die het bracht, wasgeen behoefte in de dertiger jaren, hij zou zelfs beter zijn af geweest als steuntrekker, maar daar kwam hij als 'kleine zelfstandige' niet voor in aanmerking. De oorlog had slechts zin voor wapensmeden en na de oorlog kwam de tijd van de grote opbouw, de industrialisatie. 'Meneer Kuik waarom geeft u dat ongelukkige bedrijfje niet op?' zei een vriendelijke belastinggaarder eens tegen hem, toen hij zijn pondje vlees kwam opvragen. 'U kunt toch best op een fabriek terecht, dan bent u uit de zorgen'.</p><p><p>In het raam van zijn atelier - hij stond altijd voor het raam te werken, zodat een ieder kon zien hoe je een houten heilige of een gaper voor de drogist diende te maken - in dat raam lag een kaartje waarop geschreven stond:</p></p><p><p>Ik snij de Heer te voet of aan het kruis, </p></p><p><p>Maria op een ezel in ivoor of hout, </p></p><p><p>maar om dat te kunnen geven </p></p><p><p>moet de kunstenaar leven.</p></p><p><p>Hij was geen kunstenaar, gelukkig niet. Hij was een uitzonder­lijk begaafd ambachtsman die heel veel kennis had van de tra­dities waarop die erg Nederlandse creativiteit, het maken van beelden en ornamenten in hout voor boerenwagens en altaren, schepen de boegversiering, huistekens aan de deur en in de schouw, stoelde.</p><p>Er staat in het dorp Oisterwijk, in de kelder onder het stad­huis meen ik, een Kerstgroep opgeslagen. Met Kerstmis wordt hij buiten op het plein tentoongesteld. De groep is bijna levens­groot, de os, de ezel, de kribbe, twee herders, mensen uit het dorp, Maria, het is een portret van mijn moeder,Josef dat is mijn vader zelf, een gans bij zich, ik zou het kunnen zijn. Aan de voet van Josef zit een vosje, één poot in de val. Niemand wist dat hij ernstig ziek was toen hij deze groep in ruw stamhout uithakte. Een goed jaar na deonthulling van de stal stierf hij, februari 1964, ...'