Reinald van Coevorden, burggraaf van Coevorden

https://en.wikipedia.org/wiki/Van_Coeverden

Van Coevorden is one of the oldest aristocratic families from the Netherlands.

The family's history begins with Hendrik van Borculo who in 1231 married Eufemia, a daughter of the lord of Coevorden. The grandson of this couple, Reinolt, started to call himself van Coeverden. From this time onwards till the 17th century, the family played an important role in the region of Drenthe.

His descendants still carry this name and belong to the Dutch nobility. Some branches were granted the title of baron; others are Jonkheer.

.

200723 Parenteel van Otto van Ruinen http://dorpshistorie.nl/OttovanRuinen.html#p2987

.

1.1.1.1.2.1.1.3 Rut11.11.11a.1.1.1 Reinold van Coevorden van Borculo is geboren omstreeks 1260, zoon van Rut11.11.11a.1.1.1.1 Hendrik (III) van Borculo (zie 1.1.1.1.2.1.1) en Rut11.11.11a.1.1.1.2 Agnes van NN. Notitie bij Reinold: Slotvoogd van Coevorden van 1288 tot 1311. In 1288 kreeg Reinoud het kasteleinschap van Coevorden. dit kasteleinschap bleef in de familie tot 1402. ogd0196 de dato 21 maart 1296 Johannes, bisschop van Utrecht, bevestigt de door zijn voorganger Otto aan de inwoners van Oldenzaal verleende voorrechten. Medezegelaar was Reinold van Borculo, burggraaf van Coevorden.

Reinold trouwde, ongeveer 20 jaar oud, omstreeks 1280 met NN van NN.

Kinderen van Reinold en NN: 1 Herman van Coevorden van Borculo [1.1.1.1.2.1.1.3.1]. Herman is overleden na 1377. Notitie bij Herman: In 1377 doet Harman van Coevorden, jonkheer van Selwerd, toezeggingen aan Egbert Verhouwens, borgheer van Groningen. 2 Roelof (Rodolphus) van Coevorden van Borculo. Volgt 1.1.1.1.2.1.1.3.2. 3 Godefridus van Coevorden van Borculo [1.1.1.1.2.1.1.3.3]. 4 Henricus van Coevorden van Borculo [1.1.1.1.2.1.1.3.4]. 5 Rut11.11.11a.1.1 Reinold II van Coevorden van Borculo, geboren omstreeks 1290. Volgt 1.1.1.1.2.1.1.3.5. 6 Steven van Borculo [1.1.1.1.2.1.1.3.6], geboren omstreeks 1300. Steven is overleden na 1323, minstens 23 jaar oud. Notitie bij Steven: Vermeld in een oorkonde van 1323 waarbij hij aanwezig was op het landgoed Eyen en betrokken was bij een vechtpartij tussen de van Norchs, getrouwen van de bisschop van Utrecht, en de Hopsingers, aanhangers van de schout Hoptas uit de stad Groningen, die werden gesteund door de drost van Coevorden.

.

https://www.genealogieonline.nl/west-europese-adel/I93977.php

.

West-Europese adel » Rut11.11.11a.1.1.1 Reinoud I Burggraaf van Coevorden (1260-1300)

Persoonlijke gegevens Reinoud I Burggraaf van Coevorden • Hij is geboren in het jaar 1260 in Borculo, Gld.. • Hij is overleden in het jaar 1300, hij was toen 40 jaar oud. • Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 25 juli 2009.

Aanknopingspunten in andere publicaties Deze persoon komt ook voor in de publicatie: • Stamboom De Ridder / Wolterbeek en aanverwante geslachten

Voorouders (en nakomelingen) van Reinoud I Burggraaf van Coevorden grootouders Rut11.11.11a.1.1.1.1.1 Hendrik I Heer van Borculo 1195-1240 Rut11.11.11a.1.1.1.1.2 Euphemia Vrouwe van Coevorden 1200-1250 Otto II (de Lamme) van Wassenberg Graaf van Gelre 1210-1271 Margaretha van Kleef 1215-1251 ouders Rut11.11.11a.1.1.1.1 Hendrik II Heer van Borculo Burggraaf van Coevorden 1220-1288 Rut11.11.11a.1.1.1.2 Agnes van Wassenberg 1235-????

Rut11.11.11a.1.1.1 Reinoud I Burggraaf van Coevorden 1260-1300

x NN 													

Gezin van Reinoud I Burggraaf van Coevorden Kind(eren): 1. Rut11.11.11a.1.1.1 Reinoud II Burggraaf van Coevorden 1287-1354

Notities over Reinoud I Burggraaf van Coevorden De Coevorder zinspreuk “Vele gevaren kwam ik te boven” krijgt zo wel een bijzonder gewelddadige betekenis. Wordt het afschuwelijke levenseinde van Rudolf van Coevorden nu ook het einde van de Van Coevordens op het Coevorder kasteel? Nee, zeker niet! Al in 1288 wordt een kleinzoon van Rudolf weer kastelein, Reinoud van Coevorden noemt hij zich, hoewel hij als zoon van Hendrik van Borculo eigenlijk diens naam zou moeten dragen. Zijn moeder is Eufemia, de dochter van Rudolf II en misschien is het juist de faam van zijn grootvader geweest, die hem er toe brengt zich Reinoud van Coevorden te noemen. Hij wordt de stamvader van een machtig geslacht, dat alles wat de Van Coevordens voorheen aan invloed bezeten hebben, volledig in de schaduw zal stellen. Van 1338 tot 1402, tijdens Reinoud III en Reinoud IV, gedragen de burggraven van Coevorden zich als zelfstandige vorsten. Ze zijn rijk, ze bezitten de erfelijke heerlijkheid Borculo, ze zijn eigenaar van Diepenheim, van Lage in Duitsland en van Selwerd in Groningen. Ze verstrekken hun bisschoppen geld in ruil voor rechten. Die rechten verkrijgen ze weliswaar in pand, maar daar de elkaar vrij snel opvolgende bisschoppen voortdurend in kostbare oorlogen verwikkeld zijn, komt van de panden niets terecht en worden de verkregen rechten (en goederen!) heel gemakkelijk als blijvend beschouwd. Zo krijgen ze nu ook het Coevorder kasteel in pand en worden daarom officieel als Heren van de Heerlijkheid Coevorden erkend. Zo verwerven ze het recht munten te slaan, waardoor men u in het Coevorder museum met gerechtvaardige trots op eigen Coevorder munten kan wijzen. Samen met de schulte van Eelde hebben zij de rechtspraak in Drenthe in handen, de schulte één jaar en de heer drie jaar. In een oorkonde uit 1382 wordt Reinoud IV zelfs Heer van Coevorden èn Drenthe genoemd en zijn moeder noemt zich “joncfrou van Coevorden en de vrouwe van Drenthe!” Het lijkt erop of Reinoud regelrecht op de grafelijke waardigheid over Drenthe afstevent. Twee oorzaken verhinderen echter een nog verdere uitbreiding van zijn macht. De eerste oorzaak ligt bij hemzelf; als zovelen kan ook hij de weelde van de alleenheerschappij niet dragen. Reinoud bezondigt zich aan willekeur – hij legt onrechtmatige belastingen op en maakt zich schuldig aan wandaden. De Drenthen nemen het hem uiteraard niet in dank af.Ze protesteren voortdurend, maar de Heer van Coevorden trekt er zich niet veel van aan. De tweede oorzaak wordt gevormd door een nieuwe, daadkrachtige bisschop, die 1393 zijn ambt aanvaardt: Frederik van Blankenheim. Deze besluit eindelijk een een einde te maken aan het eigenmachtige optreden van zijn machtige vazal en de klachten over allerlei misstanden in Reinoud’s bestuur komen hem daarbij uitstekend van pas. Weloverwogen, stap voor stap, bereidt de bisschop de val van Reinoud van Coevorden voor. Nadat hij zich verzekerd heeft van de financiële steun van de stad Utrecht en van de IJsselsteden Kampen, Zwolle en Deventer biedt hij hem inlossing van de verpande rechten en goederen aan. Zoals te voorzien was, weigert de kastelein. Reinoud wil onder geen beding ook maar iets van zijn positie prijsgeven. De bisschop sluit nu een vriendschapsverdrag met de aangrenzende Friese landen, die al lang met Argusogen de uitbreiding van Reinoud’s invloed hebben gadegeslagen. De bisschop belooft de Friezen onder andere Coevorden niet verder te versterken en hen te raadplegen als hij in Coevorden een nieuwe vertegenwoordiger zal benoemen. Vervolgens vraagt en krijgt hij ook nog steun van de stad Groningen en zo is de ring om Coevorden gesloten. In 1395, 168 jaar na de slag bij Ane, trekt opnieuw een bisschop met een leger naar het Coevorder kasteel om zijn opstandige vazal hardhandig tot de orde te roepen. Ook nu weer is de heer vastbesloten het bisschoppelijk geweld te weerstaan. Anders echter dan bij Rudolf van Coevorden, kan Reinoud niet rekenen op de steun van de Drenten en dat zal hem lelijk opbreken. Kort nadat Frederik van Blankenheim op 10 juli 1395 het beleg om de stad geslagen heeft, sluit hij met de Drentse notabelen een overeenkomst, waarbij hij door hen als landsheer wordt erkend. Op 10 augustus wordt hij als zodanig officieel ingehuldigd. Zo staat Reinoud alleen; slechts een handjevol getrouwen is nog bereid Stadt en Heerlickheyt te verdedigen. Op 19 augustus, na een belegering van bijna zes weken, geven die getrouwen zich over. Reinoud van Coevorden, zelf niet aanwezig op het kasteel, weigert echter zijn nederlaag te erkennen. Het zal nog tot 1402 duren, voor hij de eisen van Frederik van Blankenheim inwilligt. In dat jaar, op de vierde april, doet hij in het openbaar, tegen inlossing van de panden, afstand van al zijn rechten. Ten overstaan van de bisschop en de etten van Drenthe en onder het belangstellende oog van vele bewoners van de omliggende dorpen. De plechtigheid voltrekt zich in de kapel Hulsvoort, waarvan men de juiste plaats kort geleden weer heeft geprobeerd vast te stellen. Na ruim 250 jaar macht en machtsstrijd is de rol van de Van Coevordens in Coevorden definitief uitgespeeld. Zij drukten een stempel op stad, kasteel en omgeving, zoals na hen geen enkele familie meer zou doen. Wat weten we eigenlijk van hen? Hoe zagen ze eruit, hoe leefden ze, hoe was hun verhouding tot de Coevordenaren?? Veel van dit alles zullen we nooit te weten komen. Eén ding is zeker: ze waren vertegenwoordigers van hun tijd. Rudolf, de vrijheidsheld en Reinoud, de heerser, waren typische voorbeelden van de oude middeleeuwse adel. Vol tegenstellingen: gewelddadig én vroom, zelfzuchtig en opofferend, partijdig én rechtvaardig. Niets menselijks was hun vreemd.

De Van Coevordens trekken zich terug op hun bezittingen in Twente en de Achterhoek. Ze gaan behoren tot de landadel, wier leden straks als bestuursambtenaren en legerofficieren trouwe diensten zullen verrichten aan vorsten en regeringen. Eén van hen, Reint Wolter van Coevorden, kapitein in het leger van stadhouder – koning Willem III zal aan het eind van de zeventiende eeuw trouwen met de dochter van een Engelse kolonel. Zijn in Engeland verblijvende zoon zal de naam Van Coevorden veranderen in Vancouver: zijn achterkleinzoon George Vancouver zal de stichter en naamgever worden van de grootste stad aan Canada’s westkust: Vancouver http://www.coevorden.nl/web/show/id=136675/textonly=76704