Romuald Jan Hube

Romuald Hube (1803–September 1890) was a Polish law scholar. Romuald Hube studied in Warsaw, then listened to the lectures of Savigny, Hegel, Steffens, Boeckh, and Ritters in Berlin. In 1825 he became a lecturer of general legal history at the University of Warsaw. In 1829 he became a full professor of canonical and criminal law at the university, while his brother Joseph Hube at the same time assumed the chair of the department of legal history. As a result of the November Uprising in 1831, he left the university and in 1832 became a prosecutor at the criminal courts of the voivodeships Masovien and Kalisch. The following year, he was called to Saint Petersburg as a member of the Legislative Commission for Poland, in which he worked on the published criminal code and the Criminal Code for Poland. He was then appointed to the Council of State, and in 1843 he was appointed a permanent member of the magistrate, and afterwards became a member of the most important legislatures of Russia. In 1846 he accompanied Count Bludov to Rome, and in 1850 he was appointed Privy Councilor and Senator of the Imperial Empire. In 1857 he became an honorary member of the Petersburg Academy. Hube published the Fragmenta Ulpiani (Warsaw 1826), the Institutiones Gaji (Warsaw 1827), the Lex Salica (1867), and wrote a famous treatise: De furtis doctrina ex jure romano historice et dogmatice explicata. Among his Polish writings are Ogólne zasady nauki prawa karnego ("Principles of Criminal Law", Warsaw 1830) and Prawo polskie w wieku XIII. ("Polish law in the 13th century", Warsaw 1875). He was also the chief founder of the legal journal Themis polska, and gave his brother Joseph A Historical account of the Slavs' inheritance (Zupanski, Posen, 1836).
Wikipedia EN

Romuald Jan Hube (ur. 7 lutego 1803 w Warszawie, zm. 9 lipca 1890 w Warszawie), polski historyk i prawnik, członek Rady Stanu Królestwa Kongresowego, członek Towarzystwa Historycznego we Lwowie. Ojciec Romualda, Michał Hube, pochodził ze Złotowa i w chwili urodzenia syna był urzędnikiem sądowym w służbie pruskiej, w inkwizytoracie warszawskim. Dziad Romualda, Jakub Hube za czasów przedrozbiorowych sprawował w Bydgoskiem funkcję urzędnika sądowego Rzeczypospolitej. Romuald studiował w Krakowie, Warszawie i Berlinie. W latach (1826-1831) był profesorem prawa karnego na Królewskim Uniwersytecie Warszawskim, od 1834 członek, później od 1856 prezes komisji petersburskiej dla ustawodawstwa Królestwa Kongresowego. Był współzałożycielem "Themis Polskiej" (1829-1830). Od roku 1843 do 1845 pełnił urząd profesora uniwersytetu petersburskiego. Wykładał tam prawo polskie, kanoniczne, karne i administracyjne, w latach późniejszych (od 1878) członek Rady Stanu Królestwa Polskiego. Opracował karny kodeks i procedurę dla Królestwa Polskiego. Napisał szereg prac z wielu dziedzin prawa. Główne to: "Prawo polskie w wieku trzynastym" (1874), "Prawo polskie czternastego wieku. Ustawodawstwo Kazimierza Wielkiego" (1881), "Historia praw karnych słowiańskich. Historia prawa karnego ruskiego" (1870-1872, 2 tomy). Wydania zbiorowe ukazały się 1905 w 2 tomach. Został pochowany na cmentarzu powązkowskim w Warszawie. Odznaczony Orderem Orła Białego, Orderem Świętego Włodzimierza 2 klasy, Orderem Świętej Anny 1 klasy, Orderem Świętego Stanisława 1 klasy, odznaką XXV lat nieskazitelnej służby.
Wikipedia PL