ks. Józef Hube

Józef Hube, ur. 19 III 1804 w Warszawie, zm. 6 VIII 1891 w Rzymie, prawnik, popularyzator teologii, brat Romualda. Studia prawnicze, które odbył w Warszawie, uzupełnił w Berlinie i Paryżu; był asesorem w warsz. Prokuraturze Gen.; razem z bratem Romualdem założył czasopismo nauk. „Themis Polska" (1828); brał udział w powstaniu listopadowym i redagował „Dziennik Gwardii Narodowej"; w randze pułkownika emigrował do Francji i tu pod wpływem B. Jańskiego wstąpił 1836 do zgromadzenia; teologię studiował w Paryżu i Rzymie, gdzie uzyskał doktorat i 1842 przyjął święcenia kapł.; należał do kodyfikatorów reguły zgromadzenia (tzw. małej z 1842 i dużej z 1850); 1842-45 byt rektorem Misji Pol. przy kościele św. Klaudiusza, nast. w Paryżu do 1848; 1848--55 pełnił funkcję gen. zgromadzenia w Rzymie i kierował wychowaniem młodzieży zak.; 1855-83 pracował w duszpasterstwie przeważnie w Paryżu, od 1883 był ojcem duch. Kolegium Pol. w Rzymie. Wiele pisał i tłumaczył, zwł. z zakresu ascetyki. Artykuły o problematyce prawnej publikował 1828-30 w „Themis Polska"; jeden z nich pt. Wywód spadków podług dawnych praw słowiańskich (Themis Polska 3(1830) z. 8, 425-516; Wwa 1832; tłumaczony na niem. i ros.) był ceniony przez prawników. Teologii ascet. dotyczą prace O pokorze (Wwa 1861) oraz Nauka o Sakramencie Najświętszym (Wwa 1855, 1872); jako pierwszy z Polaków zachęcał (pół wieku przed pap. Piusem X) do częstej i wczesnej komunii (O częstej Komunii, R 1854, Wwa 18884; także w języku franc, niem. i wł.); dokonał też przekładu z języka franc. Złotej książeczki, czyli nauki pokory (Wwa 1884, Kr 1929).
Eduteka PL