Siebolt 'Siep' Adema

• Spanjestrijders > profiel afbeelding
• De waarheid 29-03-1960 > over Siebolt Adema oud-Spanjestrijder
• Register van Dragers Verzetsherdenkingskruis > pagina 66
• Systeemkaarten van verzetsbetrokkenen (OVCG)
• Nieuwsblad van het Noorden 16-11-1993 > overlijdensadvertentie
• Yad Vashem The Righteous Among the Nations Database

ADEMA, Siep Siebolt Geboren:Amsterdam 29 juni 1904 Overleden: Groningen 14 november 1993

Levensbeschrijving: “Ik heb me gewoon beschouwd als Nederlander en heb me van die hele rotzooi niks aangetrokken”

Siep Adema werd geboren in Amsterdam, maar woonde vanaf zijn derde jaar in Groningen. Hij is naar eigen zeggen niet zachtzinnig opgegroeid, mede doordat zijn vader vaak dronken was, en begon op zijn elfde met werken als loopjongen. Op 17-jarige leeftijd meldt hij zich bij de marine en vertrok een jaar later. Door zijn vrije geest kon hij maar moeilijk met de militaire discipline omgaan. Dit betekende dat hij op 19-jarige leeftijd toch in dienst moest en tot mitrailleurschutter werd opgeleid.

In 1927 trouwt hij met Margaretha Agnes Hiltina Pas waar hij zeven kinderen mee zou krijgen. Het stel verhuist naar Amsterdam om werk te vinden maar omdat je minstens 1 jaar en 6 weken ingeschreven moest staan om in Amsterdam te werken, moest Siep klussen zoals glazenwassen en orgeldraaien aannemen om de eindjes aan elkaar te kopen. Als hij bij staatsmijn Hendrik in Brunssum werk vindt heeft Siep twee jaar lang een vast inkomen. Nadat hij echter lid werd van de N.V.V. (Nederlands Verbond van Vakverenigingen) werd hij het slachtoffer van allerhande pesterijen van zijn baas. De laatste druppel komt als hij overgeplaatst wordt naar de slechte kolenlaag waar het werk vele malen zwaarder en gevaarlijker is, hierop besluit Siep ontslag te nemen. Hij moet zijn loon weer bij elkaar schrapen door allerhande klussen aan te nemen.

In 1930 werd hij lid van de communistische partij en van de internationale rode hulp. Via deze organisaties hielp hij in 1933 met de opvang van Duitse vluchtelingen en kwam zo op de hoogte van het fascisme. Toen de internationale rode hulp hem begin 1937 vroeg om naar Spanje te gaan is hij via Parijs naar Perpignan gegaan. Hier stak hij illegaal de grens over door lopend over de Pyreneeën te trekken. Via Figueras en Valencia is hij uiteindelijk in Albacete aangekomen waar hij een training van ongeveer twee weken kreeg. Vervolgens werd hij naar het op dat moment rustige front bij Guadelajara gestuurd waar hij bij het Hans Beimler Bataljon kwam. Het Duits-Oostenrijkse onderdeel waar Siep bij zat werd later omgedoopt tot de Edgar André Bataljon. Hij diende later bij de Duitse Thälmann Brigade. Na een tijd aan het front bij Brunete werd zijn brigade naar het front van Aragon gestuurd. Tijdens de slag om Zaragoza, in augustus 1937, werd hij in zijn arm geraakt door een explosieve kogel. Frans Oord plaatste een provisorisch verband om zijn arm voor hij naar een hospitaal in Taragona werd gestuurd, en korte tijd later naar het ziekenhuis van de Internationale Brigades in Benicasim. Tijdens zijn revalidatie in Murcia werkte hij een tijdje voor een kindertehuis; hij maakte wandelingen met de wezen, die hem Rubio ( Blonde) noemden. Vervolgens is hij naar Orihuela gegaan waar hij door zijn arm, die hij geheel niet meer kon gebruiken, afgekeurd werd voor verdere dienst. Hij werd toen in Albacete, en later in Barcelona, aan het werk gezet om nieuwe Nederlandse vrijwilligers op te vangen.

In november 1938, toen de Internationale Brigades werden teruggeroepen, ging Siep terug naar Nederland. Hier werd hij bij de grens aangehouden en verteld dat hij zijn Nederlanderschap was verloren. In Nederland werd hij door een sympathiserende dokter Lotisco kosteloos aan zijn arm geholpen, waardoor hij deze weer beperkt kon gebruiken. Samen met Krijn Breur en Jan van Gilse vormde hij in 1939 een verzetsgroep die ook tijdens de bezetting kort actief zou zijn. Al snel moest hij onderduiken in Amsterdam en kwam zo terecht bij zijn latere vrouw, Pietertje Kuiper. Een razzia in april 1941 kon hij echter niet ontlopen en hij is toen via Amersfoort in Buchenwald, Gross Rosen en uiteindelijk Mauthausen terecht gekomen. Hij werd op 26 april 1945 uit Mauthausen bevrijd als onderdeel van een gevangenenruil met het Franse Rode Kruis. Na terugkomst is hij 10 jaar vrijgesteld geweest voor de Eenheidsvakcentrale (link is external). Zijn Nederlanderschap kreeg Siep pas in 1964 terug naar aanleiding van een brief aan Freule Wittewaal, die namens Siep en een aantal andere statelozen als bemiddelaar optrad. Siep is tot aan zijn dood in 1993 overtuigd communist gebleven.

• Reference: FamilySearch Record - SmartCopy: Nov 27 2021, 20:39:27 UTC