Stanisław Липинський

LIPIŃSKI STANISŁAW h. Brodzicz (9.11.1884-9.04.1954), wł. maj. Zaturce (pow. Horochów na Wołyniu). Syn Kazimierza (1844-4.10.1915) i Klary z Rokickich (1853-3.03.1918). Ur. w Ratanowie k. Łucka.
Na wiadomość o wkroczeniu wojsk radzieckich na teren Wołynia S. L. podjął decyzję o natychmiastowym wyjeździe z Zaturzec. Po spakowaniu niezbędnych rzeczy osobistych i prowiantu dla ludzi i koni 18.09.1939 opuścił po raz kolejny swój maj. rodzinny, zostawiając na cmentarzu zmarłą w lutym 1939 żonę Marię i kilkumiesięcznego syna Zygmunta, zm. w 1932. (...)
Zmarł w Sopocie i tam został pochowany.
Żoną S. L. była Maria, córka Juliana Wiktora Lipskiego h. Grabie i Zofii Felicji z Roszkowskich (23.01.1889 w Szkliniu na Wołyniu - 25.02.1939 w Zaturcach). Dzieci: 1. Julian (29.08.1915 w Kijowie - 15.01.1998 w Krakowie), inż., abs. PLw.; 2. Jan (ur. 2.06.1921 w Zaturcach), dr inż, rolnictwa, hodowca roślin pastewnych, zam. w Krakowie; 3. Jadwiga (10.02.1923 w Łucku - 1.07.1987 w Sopocie) doc. dr hab. rolnictwa, adiunkt Katedry Hodowli i Genetyki Roślin AR w Olsztynie; 4. Zbigniew (ur. 10.02.1923 w Łucku), abs. Akademii Handlu Morskiego, pedagog, zam. w Sopocie; 5. Jerzy (ur. 19.01.1932 w Łucku), prof. dr hab., chirurg, Katedra Traumatologii AM w Gdańsku, zam. w Gdańsku Oliwie; 6. Zygmunt (ur. 19.01.1932 - zm. kilka miesięcy później), pochowany w Zaturcach.
Ziemianie polscy XX wieku

Stanisław Lipiński
rolnik gospodarujący w rodzinnych Zaturcach po zdobyciu wykształcenia zawodowego na politechnice kijowskiej uzyskał jeszcze stopień doktora filozofii na wydziale filozoficznym uniwersytetu w Lipsku. Dopiero wtedy uznał, że ma kwalifikacje, by zostać producentem chleba. Zasłynął jako hodowca roślin. Jego dziełem było m.in. wytworzenie nowych odmian pszenicy, jak Wołynianka Wczesna, Zaturzecka Biała. W latach wojny wyhodował Stylową i Wygnankę, mającą stanowić roślinną pamiątkę wygnania Polaków z Wołynia. Stanisław Lipiński zajmował się także hodowlą ziemniaków, stając się jednym z najwybitniejszych polskich specjalistów w tej dziedzinie. Osiągnięcia tego ziemianina są tym bardziej godne uznania, że gospodarowanie w Zaturcach zaczynał na gołej ziemi. I wojna światowa obróciła je w perzynę. W „Księdze Pamiątkowej” wydanej na 75-lecie „Gazety Rolniczej” Stanisław Lipiński tak opisuje tą sytuację:” Latem 1915r. cofające się wojska rosyjskie zarządzają ewakuację całej ludności i palą dwór oraz większą część zabudowań folwarcznych. Od czerwca 1916r. po ofensywie Brusiłowa ustala się nowa linia frontu, przechodząca przez terytorium folwarku i zacięte walki pozycyjne odbywają się tu w ciągu prawie dwóch lat aż do zakończenia wojny europejskiej. Pociski armatnie burzą mury spalonego dworu i gorzelni, ginie park i reszta zabudowań. Wszystkie pola pokrywa sieć większych i mniejszych okopów i wszędzie widnieją jeden obok drugiego głębokie leje od wybuchu pocisków.(…)
Lipińscy wracają nad Turję https://kresy.pl/publicystyka/lipinscy-wracaja-nad-turje/