Stanisław Komorowski

Stanisław Maurycy Komorowski („Edom”) ur. 19.05.1917 r. w Paryżu, zm. 28.09. 2007 r. w Warszawie, syn inż. Jerzego Komorowskiego, naczelnego dyrekto- ra zakładów Lilpop, Rau i Loewenstein. Absolwent Liceum im. Batorego w Warsza- wie i krakowskiej Akademii Górniczo-Hutniczej. We wrześniu 1939 r. walczył w obronie Warszawy. W czasie okupacji pracował w konspiracyjnym Biurze Wojskowym Przemysłu w Szefostwie Biur Wojskowych KG ZWZ/AK: najpierw w oddziale Bohdana Zenowicza, a następnie w grupie dowodzonej przez Mikołaja Gutowskiego, przygotowującej objęcie i uruchomienie po wojnie zakładów Linke-Hofmann we Wrocławiu. Od lutego do kwietnia 1945 r. działał w Grupie Operacyjnej Górny Śląsk i Centrali Żelaza i Stali w Katowicach; od maja do sierpnia 1945 r. jako szef sztabu Grupy Operacyjnej Dolny Śląsk, pełnomocnik Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów (KERM), a następnie dyrektor – najpierw techniczny przyszłego Pafawagu, a potem, do października 1948 r., jego dyrektor naczelny. W latach 1948–1949 był dyrektorem naczelnym FSO w Warszawie; w latach 1949–1960 kierownikiem Wydziału Organizacyjnego ZST (Warszawa), PROZAMET, w latach 1961–1965 zatrudniony w biurze handlu zagranicznego CEKOP, a w latach 1965–1972 pracował dla ONZ w Sekretariacie Komitetu Ekonomicznego ds. Afryki w Addis Abebie; w latach 1972–1978 – w Komisji Planowania przy Radzie Ministrów. W 1968 r. doktoryzował się z ekonomii, habilitował w 1976 r. Od 1978 r. – profesor na Wydziale Geograficznym UW (specjalność: geografia ekonomiczna, gospodarka przestrzenna, planowanie, organizacja, zarządzanie). Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Od- rodzenia Polski i Medalem XXV-lecia TMW „Rodło”.