Stanisław Kostka Gadomski h. Rola

Stanisław Kostka Gadomski herbu Rola (ur. 1718 – zm. 1797) – wojewoda łęczycki od 1787 roku, marszałek sejmu, generał-lejtnant wojsk koronnych I Rzeczypospolitej w 1762 roku, podkomorzy sochaczewski w latach 1760-1787, starosta czerwonogrodzki w 1761 roku.

Towarzyszył wygnanemu Stanisławowi Leszczyńskiemu do Lotaryngii, gdzie ukończył kursy wojskowe w Akademii Rycerskiej w Nancy. W czasie wojny sukcesyjnej austriackiej służył w wojsku francuskim. Wziął udział w wojnach śląskich w szeregach armii pruskiej. Po powrocie do kraju był stronnikiem propruskiego stronnictwa Potockich. W 1747 został adiutantem hetmana wielkiego koronnego Józefa Potockiego. W latach 1752-1754 pobierał stałą pensję od ambasadora francuskiego w wysokości 400 dukatów rocznie. W 1757 mianowany generałem-majorem wojsk koronnych, powołany do sądu asesorskiego koronnego. W 1760 został deputatem wojskowym na Trybunał Skarbowy Koronny. W 1762 został generałem-lejtnantem.

Wybrany posłem na sejm w 1760 roku. Był marszałkiem ziemi sochaczewskiej w konfederacji Czartoryskich w 1764 roku i posłem na sejm konwokacyjny (1764) z województwa bracławskiego. Poseł na 1764 (sejm konwokacyjny), poseł na 1766 (Sejm Czaplica), Sejm Repninowski w 1767 roku. W 1766 odznaczony Orderem Świętego Stanisława. Przystąpił do konfederacji radomskiej. W 1767 wszedł w skład delegacji sejmu, wyłonionej pod naciskiem posła rosyjskiego Nikołaja Repnina, powołanej w celu określenia ustroju Rzeczypospolitej. Członek konfederacji Andrzeja Mokronowskiego w 1776 roku.

Z rekomendacji posła pruskiego wszedł w skład Rady Nieustającej. Wybrany marszałkiem sejmu w 1786 roku. Był członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego.

Odznaczony Orderem Orła Białego.