Susanne Rasmusdotter Hogganvik

Det er ikkje samsvar mellom opplysningane i kjeldene om ekteskapa til Susanne Rasmusdotter. Årboka Ætt og Heim for 2001 sidene 35-128 tek for seg dette emnet, og der går det fram at Susanne vart gift første gong med Anders Paulson Rosenow frå Rostock (som ikkje er den same som Anders Nolck), og etterpå med Reinert Svenson.

I Bygdebok for Ølen III side 75 Romsa er det feil. Susanne hadde bare en sønn Paul i første ekteskap med Anders Paulson Rosenow frå Rostock.

Stavanger Borgerbok

I Stavanger borgarbok side 20: "Anders Povelsen Rosenau, fra Rostock; havde krambod, eiede og førte skib; raadmand 15. aug. 1622; dræbt 10. aug. 1630 under et angreb (ved misforstaaelse) af hollændere paa norske handelskibe i Nordsøen."

I Stavanger borgarbok side 30 under årstalet 1635: "Reinert Svendsen, søn af raadm. Svend Hansen, b. 20. jan.; drev handel. Opholdt sig 15. jun. 1640 i Vindefjord. g. 1. Susanne Rasmusdatter, (g. 1 . raadm. Anders Rosenau). g. 2. Enken efter Anders Nolck, som 5. mai 1619 med sin hustru fik kgl. bevilling paa Rombsø i Fjelberg skibrede."

Generelle notat:

Anders Povelson Rosenau var ein tyskar frå Rostock, som hadde gått i dansk teneste og som til slutt blei borgar i Stavanger 5. mai 1619. Der kom han saman med andre borgarar med same bakgrunn. Ein av desse var Svein Hansson Vogt. Christian IV hadde ofte lite pengar å løna offiserane sine med. Slik hadde det gått til at Anders Nolck (han vert blanda saman med Anders Rosenau i nokre kjelder), hadde fått "kongelig bevilling" på Romsøyane. Han skulle få bruka garden Romsa utan å betala skatt eller andre tyngsler på si - og dersom han gifte seg, i kona si levetid. Romsa er ei lita øygruppe utafor Bjoalandet, ein idyll, ei lun hamn for ein som kom inn frå dei store hav. Men Anders hadde ikkje i tankar å byta skipsplankane med fjøsgolvet. Etter at første kona var død, fann han seg ei ung jente, Susanne Rasmusdotter, og slo seg ned i Stavanger (dette stemmer ikkje med andre opplysningar der ho var gift med Anders Povelson Rosenau). Og her kom han til å bu resten av livet sitt - til han 10. august i 1630 la ut på si siste ferd, frå Stavanger og Susanne og den vesla sonen Paul. Timeglaset hadde runne ut for Anders Nolck (skal vere Rosenau). Etter eit stormfullt liv på sjøen møtte han døden i fredeleg ærend i Nordsjøen. Men kva var meir naturleg for ein gammal sjøulk enn å bli sveipt av bølgjene - og bli eitt med havet.

Første mannen til Susanne var nok Anders Povelson Rosenau, og sonen Pål frå første ekteskap var kalla opp etter farfaren. Susanne gifta seg opp att med Reinert Sveinson Vogt. Faren til Reinert, Svein Hansson Vogt, var gift to gonger. Den første kona hans, Kirsten Øysteinsdotter, var dotter til rådmann og skipsreiar Øystein Jonson, og med henne hadde han fleire søner. Ein av desse hadde han noko strev med i oppveksten. I 1627 gjekk det så vidt at den unge guten måtte møta i retten i Stavanger for fyll og gateuorden. Året etter er det ei ung jente (Guri Ormsdotter) som seier at han er far til barnet hennar "som blev avlet i Gand" ikring 28.02.1628. Retten kom seinare til at farskapet var "ubeviselig". Det var heller ikkje høve til å forhøyra han, fordi han var ute med eit av faren sine skip. Kan hende faren hadde funne ut at han kunne ha godt av det strenge livet på sjøen. Svein Vogt døyr omtrent på same tid som Anders Rosenau, og han får ikkje oppleve at villstyringen Reinert etablerer seg som aktverdig borgar i byen.

(Reinert vart altså borgar 20 januar 1635 og var gift andre gong med enka etter Anders Nolck ut frå desse opplysningane.) Reinert Sveinson Vogt var blitt ein passande ektemake for den unge enka Susanne. Kva tid dei gifta seg, veit ein ikkje, men dei fekk i alle fall eit barn i 1635. Anders Nolck var ein inngrodd sjømann Det rolege livet på Romsa lokka ikkje. Det ser ut til at Reinert var villig til å gi opp bylivet og den farefulle sjøen, og det må me tru Susanne var glad for. Rett nok hadde han både hus og brygge i byen då han gifta seg. Det var brann i huset hans i 1633, og under brannen vart ein "citer" borte for han. Dei fann han seinare i huset til Nils murmeister, og Reinert skulda Nils for tjuveri. Nils sa han hadde kjøpt han av sonen til Jakob skreddar. Etter han hadde gifta seg, flytte Reinert til Romsa, som er "en omflød Ø med Æble og Kirsebærhave", som det står i ein omtale frå 1600-talet. Reinert hadde kome i hamn. Det var slutt med "piker, vin og sang", eller kanskje ein i stille sommarkveldar kunne høyre både "citer" og song frå kirsebærhagen på Romsa. Det er elles somt som tyder på at heller ikkje Reinert var så svært interessert i gardsdrift. Det var særleg skog og tømmerhandel han kom til å driva med frå sin faste base på Romsa. Dei som har granska den lokale soga, har karakterisert han som uredd, driftig og dristig. Kan hende han av og til var litt for dristig. Han vart såleis fleire gonger stemna til tinget av den mektige adelsfrua Karen Mowat. Ein gong skulda ho han for å ha tatt eiketømmer frå Innbjoa. Men Reinert hevda at han hadde tatt tømmeret på lovleg måte. Han kunne til og med visa til eit dokument han hadde, som var underskrive av henne. Karen Mowat hadde så mange eigedomar rundt om at det var vanskeleg for henne å følgja med i alt som gjekk føre seg. Ei av dei siste sakene han kom opp i, dreidde seg om eit kvernhus han hadde reist på garden Kjellesvik, som biskop Jens Schjelderup åtte. Reinert lever ennå i 1662, men han er død før februar 1664, for då må enka Susanne Rasmusdotter møta i retten. Adelsmannen Axel Sehested hadde fått noko av kongen sitt jordegods i Hordaland til vederlag for det han miste då Skåne vart avstått til Sverige. Ein av desse eigedomane var Romsa. Axel Sehested selde garden i 1663 til ein borgar i Bergen som heitte Anders Jonson. Bergensborgaren ville driva Susanne bort frå garden på første faredag 1664. Han hevda mellom anna at det var hogd for mykje i skogen, og at Reinert og Susanne såleis hadde brote ein av føresetnadene for å kunne behalde Romsa. Men Susanne svarte at dei hadde hogd etter "øffrighedens befalling til Kobberverchet, disligeste til Slodtz Fornødenhed", og never og tjøre hadde dei tatt for å gjera husa betre, la ho til. Anders Jonson hadde elles ikkje noko med å leggja seg borti det som var gjort på Romsa før han kjøpte garden, hevda ho. Ho kunne også visa til norsk lov som sa at ingen skulle "kiøbe en anden til Threngsell". Dessutan baud ho seg til å kjøpa garden.

Sonen Paul frå første ekteskapet, som møtte saman med mor si i retten, la fram Christian IV sitt "ihukommelsesbreff" til faren, Anders Nolck. Sorenskrivaren slo fast at ein ikkje kunne finne nokon heimel i norsk lov for "att Enchen Susanna Rasmusdatter denne hindis Salig Mandtz dyre leyede Gaard at quitere eller indrømme. Men den for sin tilbørlig aff gifft endnu som tilforne at bruge och besidde i hindis Liffstid effter Lougen. Och holde gaarden frembdellis ved goed Heffd och biugning som for Suarligt". Susanne må ha vore mykje yngre enn første mannen sin, som var sjøkaptein så tidleg som 1606. Som nemnt var ho andre kona til Anders Nolck. Den første kona hans, Susanne Olsdotter, levde ennå i 1618. Det er ikkje kjent om Anders hadde "funne" andre kona si på ein av turane til København, eller om ho var frå Stavanger. Det er somt som tyder på at ho kan ha vore dotter til presten Rasmus Olson på Rennesøy. Eldste sonen, Paul, var gift, men hadde ikkje barn. Sonen Anders Reinertson (1635 - 1711) budde på Agdestein på Stord, der namna Anders og Reinert har gått att i ætta til våre dagar. Vel hadde den djerve Anders Nolck en "ynkelig og dødelig afgang", som dei uttrykte det ved sjøforklaringa, men namnet hans har levd vidare i meir enn tre hundre og femti år.

Anders Pålson
• Skifte etter han vart halde den 13 Des 1632 i , Stavanger, Rogaland, NOR.

Barn av dette paret: i. Pål Andersson vart fødd cirka 1628 i Romsa, Ølen, Hordaland, NOR og døydde den 2 Mai 1694 i Handeland, Fjelberg, Hordaland, NOR i ein alder av omkring 66 år. Eit anna namn for Pål var Paul. Pål gifta seg med Anna Samsonsdotter cirka 1660 i Skånevik kyrkje, Skånevik, Hordaland, NOR., dotter av Samson Larsson og Siri Kristoffersdotter, Dei fekk ikkje barn. Pål gifta seg deretter med Marita Håkonsdotter cirka 1690 i Fjelberg kyrkje, Fjelberg, Hordaland, NOR., dotter av Håkon Gjermundson og Brynhild Atlaksdotter, Dei fekk ikkje barn. Pål gifta seg deretter med Anna Kristine Sørensdotter cirka 1685 i Fjelberg kyrkje, Fjelberg, Hordaland, NOR.