Tadeusz Gerwazy Dzieduszycki h. Sas

http://pl.wikipedia.org/wiki/Tadeusz_Dzieduszycki

Tadeusz Gerwazy[2] lub Tadeusz Antoni[3] Dzieduszycki herbu Sas (ur. 28 czerwca 1724, zm. w październiku 1777 w Żukowie) – generał lejtnant wojsk koronnych, regimentarz Partii Podolskiej i Pokuckiej w 1765 roku[4]., cześnik koronny, starosta żukowski[5].

Wielmoża z Małopolski Wschodniej. Oficer husarii. W 1746 porucznik, 1752 pułkownik, jego oddział w 1759 rozbił bandę Iwana Bojczuka, następcy Bajuraka[6]. Od 1760 rotmistrz chorągwi pancernej, walczył przeciwko ruchom hajdamackim na Ukrainie. Poseł województwa podolskiego na sejm 1748 roku[7]. Poseł ziemi halickiej na sejm 1760 roku[8]. W 1762 uprzedził Austrię o grożącym jej niebezpieczeństwie napadu Tatarów. Działacz polityczny interesujący się problematyką społeczną. Był członkiem konfederacji Czartoryskich w 1764 roku i posłem na sejm konwokacyjny (1764) z ziemi halickiej[9]. Poseł ziemi halickiej na sejm koronacyjny 1764 roku[10]. Stronnik króla Stanisława Augusta. W 1766 roku był posłem na Sejm Czaplica z ziemi halickiej[11]. Komisarz z rycerstwa Komisji Skarbowej Koronnej w 1765 roku[12]. Walczył przeciwko konfederacjom radomskiej i barskiej. Uczestnik krwawej bitwy pod Husiatyniem. Oskarżony o popełnienie na konfederatach okrucieństwa uciekł na Węgry. W 1770 powrócił do kraju.

Uzyskał tytuł hrabiego Galicji 22 października 1776 roku. Był potomkiem Jerzego kasztelana lubaczowskiego i stryjem Mikołaja Adama. W wojsku polskim pełnił funkcje: porucznika, pułkownika i generała Wojsk Koronnych.

Od roku 1750 był chorążym Trembowli, później podkomorzym halickim od 1760 i cześnikiem koronnym od 1765. W czasie ostatniego bezkrólewia występował jako zwolennik reform. Odmalowany został w bardzo ujemnych barwach przez Słowackiego w „Beniowskim”.

Za zasługi został odznaczony Orderem Świętego Stanisława 8 maja 1770 roku i uzyskał rangę generała, tytuł tajnego radcy dworu i hrabiego austriackiego. Uważany za człowieka światłego. Publicysta społeczno-polityczny.

Jego żoną była Salomea Józefa z Birbersteinów-Trembińskich h. Rogala. Miał z nią pięć córek i czterech synów: Józefa Kalasantego, Waleriana, Wawrzynica i Antoniego.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Tadeusz_Dzieduszycki