Wincenty Biskupski h. Szreniawa

Cytuję ze stron 137, 138 oraz fragmenty ze strony 151 „Gazety Sądowej Warszawskiej” pt. „Ogólne zebranie adwokatury okręgu sądu apelacyjnego w Warszawie”. 

„W dn. 29 marca r.b. odbyło się w pałacu Rzeczypospolitej w Sali posiedzeń Sądu Najwyższego pierwsze zgromadzenie organizacyjne adwokatury okręgu sądu apelacyjnego w Warszawie. Przybyło na nie 292 adwokatów. Miejsca honorowe na wzniesieniu zajęli przedstawiciele dawnej palestry polskiej z przed reformy z r. 1876, a mianowicie: b. obrońca przy senacie pan Aleks. Kraushar, b. adwokat przy sądzie apelacyjnym p. Ludwik Marczewski oraz patronowie przy trybunale cywilnym pp. Kirszrot Jakub, Kozanecki Bronisław, Poznański Maksymiljan, Rytel Władysław i Skurzyński Jan. Zebranie zagaił prezydujący komisji organizacyjnej p. Wincenty Biskupski, który w dłuższem przemówieniu skreślił historię palestry polskiej od ostatniego rozbioru i oświetlił ją na tle dziejów ogólnonarodowych. W końcu pan B. wezwał obecnych do wyboru przewodniczącego, na którego przez aklamację powołano p. Henryka Konica, a na jego zastępcę p. Jana Hebdzyńskiego.

Pan Konic, podziękowawszy za wybór, wspomniał o zadaniach adwokatury oraz o obowiązkach członków władz obrończych, których palestra ma wybrać. Następnie przewodniczący zaprosił na asesorów pp. Likierta Nikodema, Fedorowicza Olecha, Chrzanowskiego Aleksego z Siedlec, Tykocinera Zygmunta, Karola Wyganowskiego z Kalisza, Stefana Balińskiego z Płocka, a na sekretarzy pp. Teodora Bojanowicza i Wacława Pęskiego.

Z kolei p. Bogucki sekretarz komisji organizacyjnej złożył sprawozdanie z jej czynności, poczem imieniem tejże uczyniono wniosek o ustanowienie rocznej składki dla każdego z członków adwokatury w ilości 150 marek. Po krótkiej dyskusji ogólne zebranie propozycję tę przyjęło.

Wreszcie przystąpiono do głównego zadania, a mianowicie do wyborów. Składanie głosów odbyło się z listy. Złożono naprzód kartki na 10 członków rady naczelnej oraz 3 zastępców. Obliczanie głosów przez zaproszonych skrutatorów trwało do godz. 5-tej po południu. Większością głosów wybrano na członków pp. Konica Henryka (gł. 259), Poznańskiego Maksymiliana (gł. 258), Szczepańskiego Stanisława (gł. 250), Biskupskiego Wincentego (gł. 247), Kurmana Marjana (gł. 241), Ponikowskiego Cezarego (gł. 235), Fedorowicza Olecha (gł. 220), Strachowicza Aleksandra (gł. 213), Kirszrota Jakuba (gł. 186) i Mejro Czesława (gł. 176) a na zastępców: pp. Chrzanowskiego Aleksego (gł. 133), Ettingera Henryka (gł. 113), Czajkowskiego Edwarda (gł. 111).

Aurelia, albo Niuta, jak ją nazywali rodzice, była bardzo przystojną blondynką, nadzwyczaj zgrabną i elegancką, lecz przede wszystkim doskonale wychowaną. Znała szereg języków obcych, tłumaczyła z angielskiego drobne utwory, drukowane następnie w warszawskim tygodniku "Świat", miała zdolności rysunkowe, była muzykalna.

Małżeństwo jej z Szabłowskim okazało się związkiem niedobranym, po kilku latach pożycia wystąpiła o separację, którą uzyskała w Sądzie Arcybiskupim Warszawskim.

Postanowili z Reymontem pobrać się, ale separacja nie uprawniała jeszcze do wstąpienia w ponowny związek małżeński, zaś sprawa unieważnienia jej małżeństwa była w owych latach trudnością nie lada, bowiem w ostatniej decydowała Rota Rzymska /Dopiero konkordat zawarty z Polską po pierwszej wojnie światowej w 1925 roku dał Sądowi Metropolitalnemu Warszawskiemu prawo ostatecznej decyzji/. Było to postępowanie niezmiernie skomplikowane i bardzo kosztowne, wymagające nieraz kilkakrotnego wyjazdu adwokata do Rzymu.

Pełnomocnikiem Aureli był adwokat Wincenty Biskupski, natomiast wielce pomocnym w pokonywaniu kanonicznych impedimentów, był ksiądz Jaworski, rektor kościoła św. Anny na Krakowskim Przedmieściu.

Kosztowało to wujostwa mnóstwo pieniędzy, a biedna ciocia namęczyła się nad proszonymi obiadami dla różnych prałatów, z których jeden pijał tylko angielski porter, zaś dla drugiego trzeba było zdobywać (w handlu Lijewskiego) pasztety strassburskie w kamionkach, czy też inne frykasy. Fakt, że węzeł małżeński jej córki został zgodnie z katolickim sumieniem cioci - rozwiązany. Po półtorarocznym procesie przyszła pani Reymontowa uzyskała w Rzymie unieważnienie jej małżeństwa z Szabłowskim.

Szabłowski zachował dla siebie posiadłość nabytą w Grodzisku Mazowieckim.

8 lipca 1902 roku depeszował ks. Jaworski o pomyślnym wyroku Roty Rzymskiej, zaś w środę, 9 lipca nadeszły z Kurii do Krakowa, gdzie w tym czasie Reymont mieszkał, dokumenty unieważnienia małżeństwa Aurelii. Już w niedzielę 13 lipca wyszły za indultem zapowiedzi i jednocześnie rozesłane zastały zaproszenia do rodziny i przyjaciół. Ślub Reymontów odbył się w Krakowie 15 lipca 1902 roku, we wtorek, o godzinie 13, w kościele Karmelitów na Piasku, miejscowy proboszcz był dobrym znajomym Reymonta z Warszawy, z rodziny przyjechali: ojciec pisarza, Jakimowiczowie z córką Zosią, wujostwo Szacsznajder [1] /z synem Leonem oraz moi rodzice. Goście zatrzymali się bodaj w Hotelu Polskim.

http://kronikatalikowskich.com/pl/36

Według: „Planty miasta Warszawy z Przedmieściami”sporządzonej w roku 1779 przez majora Hennequina, a wydanej przez Michała Groella, dom nr 53 stoi na miejscu dawnej ulicy Wygodnej, stanowiącej przedłuzenie ulicy Białej do koszar Mirowskich. Przypuszczam, że około 1840 roku kiedy rozebrano część koszar Mirowskich, skasowano plac „Pod Lwem” i przystąpiono do budowy kościoła Karola Boromeusza, ulica Wygodna została zabudowana kamienicą nr 53, która blokując wylot Białej do Elektoralnej, stała się narożną od strony skweru przy kościele.

W domu tym między innymi mieszkał sławny adwokat od spraw rozwodowych Wincenty Biskupski z charakterystyczną siwą czupryną, oraz rodzice mego szwagra pp. Władysławowstwo Jacobson, zanim przeprowadzili się do naszego domu, do mieszkania zwolnionego przez pp.Schiele, współwłaścicieli browaru Haberbusch i Schielle.

http://www.kronikatalikowskich.com/pl/10

PRAWDA. Tygodnik polityczny, społeczny i literacki, czasopismo wyd. w Warszawie 1881-1915. Założycielem, wydawcą i redaktorem do 1902 był A. Świętochowski; od 1902 wydawca i red. A. Dembowski, od 1906 P. Sieroszewska, od 1908 wydawca W. Biskupski, red. R. Nowakowski, od 1909 wydawca J. Jabłoński, od 1910 red. A. John, od 1912 red. W. Rzymowski (wydawca od 1914), 1915 wydawca i red. B. Tyszka. Jedno z czołowych pism pol. pozytywizmu, było odbiciem jego ewolucji, popierało program —> pracy organicznej. Początkowo głosiło program legalizmu (cykle artykułów Świętochowskiego „Myślę więc jestem" 1881, Wskazania polityczne 1882, Walka o byt 1883), zaniechany w poł. i. osiemdziesiątych wskutek zmian w polityce caratu. Program społ. wyznaczała zasada solidaryzmu wszystkich warstw i grup narodowościowych, w zakresie rozwiązań praktycznych - demokratyczny liberalizm wg koncepcji J.S. Milla. W dziedzinie nauk. programowi pisma patronował pozytywist. scjentyzm, w odniesieniu do literatury i sztuki - zasada sztuki historycznie i społecznie uwarunkowanej (wg H. Taine'a), antynormatywizm obok postulatów twórczości humanistycznie zaangażowanej i ideowego utylitaryzmu. Udział Świętochowskiego jako gł. publicysty i felietonisty (Liberum veto), a także jego troska o bogaty serwis informacyjny, najwybitniejsi publicyści, naukowcy i krytycy wśród współpracowników, poziom i atrakcyjność zawartości nauk. i lit. zapewniły P. wpływ na kształtowanie się świadomości nowego pokolenia inteligencji. Ok. 1887 jednolity kierunek P. zmienił się w związku z przystąpieniem do współpracy grupy publicystów reprezentujących ideologię socjalist. lub pozostających pod jej wpływem (L. Krzywicki oraz m.in. F. Daszyński, K. Kelles-Krauz, J. Marchlewski, S. Mendelson, A. Warski, L. Wasilewski, L. Winiarski). Do 1902 (powstanie —> „Ogniwa") na łamach pisma rozwijały równoległą działalność dwie orientacje; liberalno-demokratyczna i socjalistyczna. Sojusz ten w różnym nasileniu, w zależności od sytuacji polit. i społ., utrzymywał się również w latach nast., przyczyniając się do poszerzenia kręgu odbiorców oraz rozwoju myśli społeczno-ekonomicznej.

Do współpracowników P. należeli m.in. J. Baudouin de Courtenay, F. Bogacki, S. Dickstein, J.W. Dawid, J.F. Gajsler, Z. Heryng, A. Inlender, J. Karłowicz, S. Krzemiński, Zygmunt, Zenon i K. Pietkiewiczowie, J.L. Popławski, S. Posner, J.K. Potocki, S. Ramułt, W. Smoleński, W. Spasowicz, L. Straszewicz, D. Zgliński; jako korespondenci zagr.: K. Bartoszewicz, I. Franko, T.T. Jeż, F. Rawita-Gawroński; w latach późniejszych: O. Bujwid, J. Joteyko, E. Porębowicz, E. Przewóski. W części lit. publikowali: F. Brodowski, W. Gomulicki, Franko, Jeż, W. Marrene, I. Maciejowski, A. Niemojewski, E. Orzeszkowa, J. Sawicka, A. Świętochowski, S. Wiśniowski, później W. Bukowiński, G. Daniłowski, W.S. Reymont, W. Sieroszewski, E. Słoński, L. Staff, K. Tetmajer, S. Żeromski; jako krytycy: A.G. Bem, H. Biegeleisen, P. Chmielowski, N. Hirszband (C. Jellenta), J. Kotarbiński, nast. B. Chrzanowski, A. Drogoszewski, W. Feldman, Krzywicki, Marchlewski. P. uczestniczyła w życiu kult., inicjując i prowadząc dyskusje i polemiki (m.in. wokół oceny ruchu pozytywist., programu naturalizmu, modernizmu, teatru mieszcz., wydawnictw masowych), organizowała akcje jubileuszowe (Ognisko ku czci Jeża, 1882), popularyzowała najnowsze osiągnięcia literatury obcej (utwory naturalistów, pisarzy „młodej Skandynawii" oraz nieznanych pisarzy krajów pn. Europy).

Miejsce urodzenia

http://maps.google.pl/maps/ms?msa=0&ie=UTF8&ll=52.427862,18.038521&...

http://www.genealogia.okiem.pl/foto2/displayimage.php?pid=44820

http://www.biblioteka.czest.pl/zbiory/czasopisma/goniec_czestochows...

http://bc.wimbp.lodz.pl/Content/25504/Rocznik_Tow_Osad_Rolnych_1916...

http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/plain-content?id=121765

Funkcje jakie pełnił Wincenty Biskupski w latach 1915-1916

Wg. Kalendarzyka na rok 1916 (dane na koniec roku 1915) W. Biskupski był: Komitet Obywatelski m.st. Warszawy (działał od 5.08.1914 do 10.05.1916) • Członek Sekcji Prawnej Wydziału I Spraw Ogólnych Zarząd m. st. Warszawy • Członek prezydium Sekcji IX – Ubezpieczeń • W Sekcji XI Dostaw Nakazowych – kurator gmachu – Instytut Głuchoniemych i Ociemniałych Towarzystwo Opieki nad Dziećmi • Prezes

Wg. Kalendarzyka na rok 1917 (dane na koniec roku 1916) W. Biskupski był: Zarząd m.st. Warszawy (stan na 1.08.1916) • Członek prezydium Sekcji IX – Ubezpieczeń • Członek Sekcji Ochron • Członek Delegacji Magistratu m.st. Warszawy – Delegacja XIII Ubezpieczeń i Lombardu Rada Główna Opiekuńcza • Członek Wydziału opieki nad dziećmi i młodzieżą

Poza tym z innych źródeł wiem, że był w roku 1913 członkiem Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego (członkiem była też Helena Biskupska)

Sprawozdanie z działalności Macierzy Szkolnej dla Księstwa Cieszyńskiego http://www.sbc.org.pl/dlibra/plain-content?id=56376

cyfrowa.chbp.chelm.pl/dlibra/plain-content?id=6215‎ MUCHA Warszawa 7 (19) Kwietnia 1889 r. /07_0001.djvu

http://www.biblioteka.czest.pl/zbiory/czasopisma/goniec_czestochows...

Komitet Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Królestwie Polskiem podaje do windomości, iz w poczet członl,ów rzeczywistych znpi- sali się: Ks. lIIicbał awicki, Ks. Antoni lIIaCiązkiewicz, Ks. Fran- ciszek Zalewski, Ignacy Hr. Czarnecki, bar. Gustaw Zacbert, bar. Wilbelm Kleiber, Dl'. :Franciszek Gulii1Sld, Dr. Juljan Kramsztyk, Adam Maślankiewicz, Adolf Greger, 'Władysław Holewiński, JÓzef Paprocki, Gustaw Soubise-Bisier, Wiktor vVittyg, Wiktor Zabie- rzowsl,i, Edward Wiślicki, Kazimierz Stanisław Penlzyński, Anto- ni Knowiakowski, Józef Fijałkowski, Józef Marzec, 'Władysław de Turquier, Jan Wernik, Franciszek Margasii1ski, Franciszek Ma- kowski, ,Izydor Seidenbeutel, Maksymiljan Milguj-Malinowski, Sta- nisław Zerański, Antoni Simon, Konstanty Antoniewicz, Hen- ryk Korwin-Krukowski, 'Vłodzimierz Kolbe, Kazimierz Gagatnicki, Sobiesław Ipohorski-Lenkiwicz, Stanisław Krau'e. Edward Lan- dy, Jan-Henryk Bruner, Adolf Luftm:.łIl, Jan Somer, Zenon Darcz, Teodor Werner, Wincenty Biskupski, Adam Norblin, Aleksandpr Tews, August-'Vładysław Baron, Stanisław Frohlich, Edward K'emky, Aleksander Szczepailsk;, Edward Boryszewski, Ludwik Krakowski, Herman B. Goldman, Bolesław Rodkiewicz, Ludwik Baltzer, Ryszard Górski, August Kuczyi1S!ii, Józef Grzywiński, Władysław Krauze, Aleksander Jefimow, Bronisław Frankowski, Józef Adam Wró I 'w d, Stefa) KonOIJski, Józef Landau, Ignacy Strzeszewski. Przyjąć raczyli obowiązki członków korespondentów: w 'Var- szawie, pp. vVładys'aw Trojanowski, Franciszek Pauller, 'Viktor Wittyg, Korab' Laskowski, Dyolliz.V Referowski, Bolesław Kowal- ski, Józof Paprocld, Zygmnnt Cloebel, vVładysław Rychter, Anto- ni Vorbrot: w Strzemieszycach-p. Kaz mierz Mieczkowski, w Pe- tersburgn-p. Hipolit 'Vawcl erg, w Petrykozach--p. Aleksander Strehmer. Dziennik Urzędowy Min. Sprawiedliwości 1921 r. http://pbc.biaman.pl/Content/23609/Dziennik+19.pdf

Gazeta Lwowska 26.01.1908r. http://jbc.bj.uj.edu.pl/dlibra/plain-content?id=32587

http://www.ihism.uph.edu.pl/images/PDFs/historia_i_swiat_4/SKLAD_H_...

http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/doccontent?id=129693

http://bazhum.muzhp.pl/media//files/Palestra/Palestra-r1958-t2-n5_6...

http://www.polskiezabytki.pl/m/obiekt/1196/Nowa_Zawada/

https://docplayer.pl/5818618-Dwory-ziemianskie-na-terenie-parafii-b...    str.364

http://doczz.pl/doc/65788/rozdzia%C5%82-iii    str.162

https://kpbc.umk.pl/Content/216316/Publikacja-WiMBP-070928.pdf

https://bc.wbp.lodz.pl/Content/42510/Godzina_Polski1917nr315bc.pdf str.4