Wojciech Jaworski

Ur. 10 IV 1808r. w Sandomierzu, syn Józefa i Maryanny z Przybyłeckich, pochodzenia miejskiego, obywatel Miasta Sandomierza.

Po ukończeniu nauk w Szkołach Wydziałowych Sandomierskich (język polski i nauki planem tych szkół przepisane) aplikował w Biórze Komisarza Obwodu Sandomierskiego i Komissyi Województwa Sandomierskiego przez rok jeden a następnie 10 IX 1827r. z własnej woli zaciągnął się do Wojska Polskiego do Pułku 7 piechoty liniowey. W końcu 1830r. (przed wybuchem Rewolucji) dla słabości zdrowia oddany był do Lazaretu Ujazdowskiego (wg akt stanu służby: nigdzie nie był w żadnej batalii, „czy służył w Wojsku Rokoszan nie wiadomo”, uniknął też poboru do wojska rosyjskiego w 1832r., co mu potem wypominano).

Wszedł do służby Rządowej na Aplikacyą i zamianowany został Assystentem Kassy Miasta Radomia 13 XII 1831r. z płacą Rs 90 rocznie. Tranzlokowany na Kassyera Ławnika Miasta Opatowa 14 I 1833 r. z pensją Rs 75. W 1833 r. ożenił się w Opatowie z Maryanną Bayer, z którą miał 14 dzieci, urodzonych w latach 1836-1862.

W tymże roku Tranzlokowany do miasta Łagowa na Kassyera 5 IV 1833r. z pensją Rs 60. Rozchorował się z tego, przeniósł na przedmieście i przez 3 miesiące chory nie mógł wyjść z domu. Instalacya w Łagowie jako Kassyera nastąpiła 1 V 1834r. Gdy zachorował w marcu 1839 r. nie stać go było na pobyt w Łagowie i na kurację musiał wrócić do rodziców, którzy mieli kamienicę w Rynku Miasta Sandomierza. Wojciech majątku nieruchomego nie miał żadnego i z żoną i 2 dzieci trudno było mu się utrzymać z pensji rocznej 500 zp. Tranzlokowany na Kassyera Miasta Bodzentyna 20 X/1XI 1843 r. (13 II 1844r.) z pensją Rs 108. Awansowany na Burmistrza na powiat piotrkowski, Guberni Warszawskiej (potem Radomskiej?) Królestwa Polskiego do miasta Rzgowa w 18/31 V 1847 r. (urząd objął w lipcu i sprawował do lutego 1851). Następnie translokowany na Burmistrza Miasta Wąchocka (w powiecie opatowskim Guberni Radomskiej) 13 VI (13 II?) 1851r. (z pensją 180 +30 Rs). W dniu 31 III/12 IV 1854r. stracił całe mienie w pożarze. W r. 1857 był pod śledztwem za przewinienia w służbie, został uwolniony od odpowiedzialności sądowej, ale translokowany na takiż urząd do miasta Łagowa 1 I 1859r. (Łagów opatowski miał w 1862 r. 1547 mieszkańców i 222 domy; pensja burmistrza wynosiła 200 Rs). W 1861r. w rubryce pochodzenie wpisała szlachcic osobisty, co zapewne wiązało się ze sprawowanym urzędem. Wielokrotnie prosił o zmianę posady na lepiej płatną. W 1862r, prośbę o przeniesienie do Nowego Korczyna motywował brakiem Doktora i Apteki w Łagowie, gdzie w poprzednim roku zmarło mu troje dzieci (Izabella przy porodzie? i zapewne Aleksandra i Stanisław).

Zamianowany Burmistrzem Miasta Nowego Korczyna, powiatu stopnickiego, Guberni Radomskiej 7/19 III (1 IV) 1862r, z pensją roczną 270 Rs i jako kontroller dodatkowo dostawał Rs 15. Zwolniony od służby 8/20 II (3/15 III) 1867r. zamieszkał wraz z żoną u syna ks. Romana, który był administratorem parafii Regów (obecnie Wysokie Koło) powiatu kozienickiego, i tam zmarł 20 XI/5 XII 1868r.

Podporucznik w Powstaniu Listopadowym