Władysław Wróblewski

Władysław Wróblewski (Polish pronunciation: [vwa%CB%88d%C9%A8swaf vruˈblɛfskʲi]; 21 March 1875, Kraków – 19 August 1951, Łódź) was a Polish szlachcic, politician, scientist, diplomat and lawyer. He is notable as the last provisional prime minister of the German-controlled puppet state of Regency Kingdom before Poland regained her independence in 1918.

Biography
Władysław was the son of Wincenty Wróblewski and Waleria (nee Bossowska) and brother od lawyer, Stanisław Wróblewski. He was from noble family of Lubicz coat of arms.
Wróblewski was a notable lawyer and docent of administration and administrative law at the Jagiellonian University in Kraków. On November 4, 1918, after the withdrawal of Józef Świeżyński's provisional government, Wróblewski was chosen by the Regency Council to act as the head of a new temporary provisional government. As the situation in Poland was changing rapidly, Wróblewski chose not to appoint his own ministers and instead continued the job of his predecessor, with the same set of ministers. The last meeting of his government took place on November 11 of that year, when all powers were ceded to Józef Piłsudski, who got back from prison in Magdeburg Fortress earlier that day.
On November 18 all ministries were taken by the new government of Jędrzej Moraczewski and the Regency Kingdom ceased to exist, giving way to the reborn Republic of Poland. Afterwards he remained an active member of the Polish administration, initially as an undersecretary of state at the Council of Ministers and later as a diplomat. Among other posts, he was the Polish ambassador in London and later in Washington. Between 1929 and 1936 he headed the Bank Polski, the state bank of Poland.

https://en.wikipedia.org/wiki/W%C5%82adys%C5%82aw_Wr%C3%B3blewski

Władysław Wróblewski (ur. 21 marca 1875 w Krakowie, zm. 19 sierpnia 1951 w Łodzi) – polski prawnik, szef Biura Prezydialnego Rady Ministrów, tymczasowy szef rządu (1918), prezes Banku Polskiego, profesor Uniwersytetu Łódzkiego; brat Stanisława.

Życiorys
Był docentem nauki administracji i prawa administracyjnego na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 19 stycznia 1918 pełnił funkcję szefa Biura Prezydjalnego Rady Ministrów Królestwa Polskiego[2]. W dniach 4–17 listopada 1918 kierował prowizorium rządowym Królestwa Polskiego oraz Ministerstwem Spraw Zagranicznych[3]. Przy rządzie Jędrzeja Moraczewskiego Szef Biura Prezydjalnego Rady Ministrów w randze podsekretarza stanu. W latach 1923–1925 był posłem RP w Londynie i Waszyngtonie, zaś w latach 1929–1936 – prezesem Banku Polskiego.
Jako szef Prezydium Rady Ministrów był najprawdopodobniej autorem wydanego przez Biuro Konstytucyjne Prezydium Rady Ministrów tzw. „projektu francuskiego” konstytucji polskiej, który stał się pierwowzorem konstytucji marcowej.

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.

https://pl.wikipedia.org/wiki/W%C5%82adys%C5%82aw_Wr%C3%B3blewski_(polityk)