count Michael Tyshkevich

Kolekcininkas ir archeologas grafas Mykolas Tiškevičius.

Visoje Europoje garsėjo kolekcininkas ir archeologas grafas Mykolas Tiškevičius (1828–1897). Jis buvo galingo stoto, beveik 2 metrų ūgio. M. Tiškevičius vedė Mariją Radvilaitę, pastatė jai Vilniuje, prieš Katedrą, rūmus (dabar ten Mokslų akademijos biblioteka).

Įsimylėjęs Paryžiaus kabareto šokėją, grafas paliko šeimą ir žmoną, gyveno Italijoje ir Prancūzijoje. 1861 metais grafas Mykolas išvyko į Egiptą, kur, gavęs jo valdovo leidimą kasinėti, dirbo Luksore, Karalių slėnyje. Iš Mykolo Tiškevičiaus užrašų galima spėti, kad jis ne tik pats kasinėjo, bet ir supirkinėjo radinius iš Egipto valstiečių, o iš kai kurių užuominų galima spręsti, kad naktimis ir pats tapdavo kapų plėšiku, ryždamasis kasinėti nelegaliai. Pasak archeologės Romos Songailaitės, jai grafas Mykolas asocijuojasi su „juodaisiais archeologais“, o Konstantinas ir Eustachijus Tiškevičiai – su archeologais mokslininkais.

Iš Egipto grafas parsivežė neįkainojamų radinių – mumijų, amuletų, skulptūrėlių. Pakvietęs Luvro mokslininkus egiptologus, kad įvertintų jo kolekciją (ji buvo viena iš didžiausių Europoje) išgirdo prašymą kolekciją parduoti. Grafas išdidžiai atšovė, kad savo radinių nepardavinėja… ir egiptietiškuosius radinius Luvro muziejui padovanojo. Dalis kolekcijos tapo Vilniaus Senienų muziejaus (dabar Nacionalinis muziejus) kolekcijų pagrindu.

Collector and archaeologist Count Mykolas Tiškevičius.

Count Mykolas Tiškevičius (1828–1897), a famous collector and archaeologist, was famous throughout Europe. It was a powerful station, almost 2 meters tall. M. Tiškevičius married Marija Radvilaitė and built a palace (now Library of the Academy of Sciences) in Vilnius, in front of the Cathedral.

In love with the Parisian cabaret dancer, the Count left his family and wife, living in Italy and France. In 1861 Count Michael traveled to Egypt, where, with permission of his lord to excavate, he worked in Luxor, in the Valley of the Kings. Mykolas Tiškevičius' inscriptions suggest that he not only excavated himself, but also bought finds from Egyptian peasants, and some hints suggest that at night he himself became a grave robber, deciding to dig illegally. According to archaeologist Roman Songailaitė, Count Michael associates with "black archaeologists" and Konstantinas and Eustachijus Tiškevičius with archaeological scientists.

From Egypt, the Count brought invaluable finds - mummies, amulets, sculptures. After inviting Egyptian scientists to the Louvre to evaluate his collection (one of the largest in Europe), he heard a request to sell the collection. The Count proudly announced that he did not sell his finds ... and gave the Egyptian findings to the Louvre Museum. Part of the collection became the basis of the collections of the Vilnius Museum of Antiquities (now the National Museum).

https://muzealnictworocznik.com/resources/html/article/details?id=1...

http://pl.wikipedia.org/wiki/Micha%C5%82_Tyszkiewicz_(ordynat)

Michał Tyszkiewicz ur. 4 grudnia 1828 w Wołożynie, zm. 18 listopada 1897 w Rzymie – podróżnik, kolekcjoner, archeolog-amator. Podróżował po Egipcie i Nubii (1861–1862 i 1867–1868), prowadząc wykopaliska i gromadząc kolekcję antyków, która obecnie rozproszona jest w wielu miejscach świata (m.in. Paryż, Londyn, Kopenhaga, Berlin, Boston, Rzym Muzeum Narodowe w Warszawie. Jest m.in. autorem Dziennika podróży do Egiptu i Nubii (1861-1862), opublikowanego po raz pierwszy w Paryżu w 1863 roku.

Michał hr. Tyszkiewicz pochodzi z zamożnej rodziny arystokratycznej, jednej z najbogatszych i najznaczniejszych w Wielkim Księstwie Litewskim Jej nawrócenie na chrześcijaństwo i jej korzenie szlacheckie sięgają początku XV wieku. Jego dziadek, Michał hr. Tyszkiewicz (1761-1839) służył w armii napoleońskiej i wziął udział w wojnie z Rosja w 1812 roku[2]. Michał hrabia Tyszkiewicz urodził się 4 grudnia 1828 roku w Wołożynie na Litwie (dziś na Białorusi) jako pierwszy syn hr. Józefa Tyszkiewicza (1805-1844) i jego żony Anny z Zabiełłów. W 1848 roku ukończył gimnazjum wileńskie, zaś jego edukację systemową dopełniło domowe wykształcenie, którym kierował znakomity bibliograf i bibliotekarz uniwersytecki Adam Jocher. Warszawski Tygodnik Ilustrowany podaje w nocie pośmiertnej z 1898 roku, iż hrabia Michał jako „jeden z pierwszych stanął do materyalnego poparcia wileńskiego teatru i muzeum starożytności”. Natomiast Kurier Wileński w numerze 47 z 1860 roku wzmiankuje o Tyszkiewiczu, jako darczyńcy dla Muzeum, kiedy wzbogacił lokalne zbiory zabitym orłem rybołowem i mewą śmieszką. Jest to świadectwo pierwszej wielkiej pasji młodego hr. Michała, jaką było polowanie, co skrupulatnie odnotowuje Orgelbrand w swej Encyklopedii Powszechnej, w tomie 25. z 1867 r.