Lydia Schlegel

Van Lydia Schlegel, die in 1964 overleed, weten we dat ze aan het Muziekinstituut van haar vader pianoles gaf aan de onderbouw. Van een oud-leerling uit latere tijden hoorde ik dat ze tot op hoge leeftijd Bach uitvoerde en, met een rugzak (als ik het me goed herinner), trektochten maakte.

Op 20 november 2007 kreeg ik het volgende mailtje van de heer Lukas Dettwiler van het Schweizerische Literaturarchiv. Ik had hem gevraagd naar een brief in het Hermann Hesse Archiv. Het gaat om een brief die Lydia op 1 mei 1913 aan de schrijver Hermann Hesse (1877-1962) heeft verzonden. Frau Schlegel, schrijft Lukas Dettwiler, teilt Hermann Hesse ihre grosse Bewunderung dafür mit, dass es ihm in seinen Bücher gelinge, das zu schreiben, was sie empfinde - dass “ich von Ihren Gedichten, immer wieder buchstäblich schönheitstrunken bin”. Ermutigt worden, nicht zu zögern Hermann Hesse dies zu schreiben, hätte sie ihre Freundin, Ilona Durigo.

Met Hermann Hesse verschijnt een dichter aan het firmament, die niet in Schlegels liedœuvre voorkomt. Zeker zo interessant is dat Lydia Schlegel Ilona Durigo haar vriendin noemt. Deze Hongaarse zangeres (1881-1943) was een van Mengelbergs meest geliefde alten en heeft vaak onder zijn leiding Mahlers Lied von der Erde gezongen. Zij is nog te horen in de legendarische opname van Bachs Matthäus Passion uit 1939. De Nederlandse componist met wie we haar in de eerste plaats associëren is Alphons Diepenbrock (1862-1921), die zijn pianolied Liebesklage (1908) en zijn orkestlied Die Nacht (1911) aan haar opdroeg. Ik neem aan dat Ilona Durigo Hermann Hesse heeft leren kennen via de Zwitserse componist Othmar Schoeck (1886-1957) met wie zij bevriend was. Van 1921 tot 1937 was zij lerares aan het Zürcher Konservatorium. Uit die tijd dateert een groepsfoto, waarop zowel Durigo als Schoeck en Hesse terug te vinden zijn. Zij zal op haar beurt Lydia Schlegel met Hesse’s poëzie in aanraking hebben gebracht.

bron