Brig. General Albin Francisco Schoepf (USA)

http://en.wikipedia.org/wiki/Albin_Francisco_Schoepf

Albin Francisco Schoepf (March 1, 1822 – May 10, 1886) was an European-born military officer who became a Union brigadier general during the American Civil War, best known as the commanding officer of Fort Delaware, a wartime camp for Confederate prisoners of war.

Early life

Schoepf was born in Podgórze, Poland. He entered the Vienna Military Academy in 1837, became a lieutenant of artillery in 1841, and served in Hungary as a captain in the Austrian Army. At the beginning of the Hungarian Revolution in 1848, he resigned his commission and enlisted as a private in the Hungarian Revolutionary Army under Lajos Kossuth. He was soon promoted to major. When Kossuth abdicated in 1849, Schoepf was exiled to Turkey, where he served served under Gen. Jozef Bem against the insurgents at Aleppo, and afterward became instructor of artillery in the Ottoman Empire's army with the rank of major.

Washington, D.C.

He emigrated to the United States in 1851. Befriended by Joseph Holt, Schoepf served as a clerk first in the U.S. Coastal Survey and later in the U.S. Patent Office and the War Department (working under Holt). While working in Washington, D.C. Schoepf married Julie Bates Kesley in 1855; they had 9 children together.

Civil War

Appointed a brigadier general of volunteers on September 30, 1861, Schoepf's brigade fought well at the Battle of Camp Wildcat, repulsing Confederates under Brig. Gen. Felix Zollicoffer. This was followed a few weeks later by Schoepf's precipitate retreat, by order of his superior officer, from London, Kentucky to Crab Orchard, which the Confederates called the “Wild-Cat stampede.” Schoepf and his troops later fought Zollicoffer at the Battle of Mill Springs.

Proving himself an aggressive and able field commander, Schoepf was promoted to division command in August 1862, but often found himself at odds with Army of the Ohio commander Maj. Gen. Don Carlos Buell, especially after being denied orders to attack until late in the Battle of Perryville. Appointed to a military board of inquiry investigating Buell's conduct during the campaign, Schoepf made no secret of his disapproval of his commander's actions — so much so that Buell raised Schoepf's hostility as an issue. Not wanting his involvement to affect the Buell investigation's outcome, Schoepf asked Army general-in-chief Henry W. Halleck to transfer him to another assignment.

On April 13, 1863, Schoepf was ordered to report to Fort Delaware as commanding office and served the balance of the war in that command. He was mustered out of service on January 15, 1866. Fort Delaware, located on Pea Patch Island, served as a prisoner-of-war camp for captured Confederate soldiers and sailors. According to Laura M. Lee, historian at Fort Delaware State Park, "...it was not a pleasant place by any standards, historical records and the death rate testify to the fact that it was one of the more survivable prison camps, North or South." The prisoner complex held up to 11,500 at its peak (July 1863), with a cumulative population of 33,000 by war's end. According to "They Died at Fort Delaware 1861-1865" by historian Jocelyn P. Jamison and compiled from NARA records, about 2,460 prisoners died, 109 guards and 39 civilians.

Postbellum career

After the war, Schoepf returned to the U.S. Patent Office and died after a long illness, likely stomach cancer. He is buried in the Congressional Cemetery in Washington, D.C.

Additional historical sources:

His most reliable biography is by Henry Kalussowski, his long time friend. General Henryk Kałussowski h. Korwin

Accounts of his military career can be found in "History of the Army of the Cumberland" by T. B. Van Horne, Cincinnati, 1875, Vol. I.

Albin Franciszek Schoepf (ur. 1 marca 1822 w Podgórzu, zm. 10 maja 1886 w Waszyngtonie) – amerykański generał pochodzenia polskiego, uczestnik wojny secesyjnej.

Jego ojcem byl Austryjak, Wegier lub Niemiec, pracownik rzadowy, a matka Polka.

Początki kariery wojskowej

W latach 1837–1841 studiował w Wyższej Szkole Wojskowej w Wiedniu. Ukończył ją w stopniu porucznika artylerii. Po wstąpieniu do armii austriackiej awansował na kapitana. W 1848 skierowany do tłumienia powstania na Węgrzech zdezerterował z armii austriackiej i wstąpił do Legionu Polskiego, gdzie służył początkowo w stopniu szeregowca. [To wykazuje jego przynaleznosc narodowosciowa.] Wkrótce został awansowany do stopnia majora. Po upadku powstania przedostał się do Turcji, gdzie został internowany. Mieczysław Haiman pisał, że Schoepf podjął służbę w armii osmańskiej i został instruktorem artylerii.

Pierwsze lata w Stanach Zjednoczonych

W 1851 wraz z grupą żołnierzy dawnego Legionu Polskiego wyjechał do Anglii, a stamtąd do Stanów Zjednoczonych. Początkowo pracował w Urzędzie Pomiarów Wybrzeża, a potem w Urzędzie Patentowym. Dzięki wsparciu Josepha Holta, komisarza w Urzędzie Patentowym, Schoepf w 1861 trafił na stanowisko sekretarza wojny w gabinecie prezydenta Jamesa Buchanana. Działając w imieniu Departamentu Wojny wykonywał pomiary o charakterze wojskowym w Wirginii.

Wojna Secesyjna

Po wybuchu wojny secesyjnej, dzięki poparciu Holta, Polak otrzymał awans do stopnia generała brygady i objął dowództwo jednostki, stacjonującej w stanie Kentucky. W październiku 1861 otrzymał rozkaz zatrzymania konfederatów na rzece Rockcastle. Obóz warowny o nazwie Camp Wildcat, którego broniły oddziały Schoepfa 21 października stał się celem ataku sił konfederackich, dowodzonych przez gen. Felixa Zollicoffera. Po nieudanej próbie przełamania oddziałów Schoepfa, oddziały konfederackie wycofały się z pola bitwy.

W styczniu 1862 oddziały dowodzone przez Schoepfa po raz kolejny starły się z konfederatami Zollicoffera pod Mill Springs, odnosząc kolejne zwycięstwo. Już jako dowódca dywizji, Schoepf wziął udział w bitwie pod Perryville (8 października 1862). W czasie bitwy doszło do konfliktu między nim a głównodowodzącym Armią Ohio - gen. Don Carlosem Buellem. Schoepf znalazł się potem w składzie Komisji Wojskowej, która miała ocenić działania Buella i nie krył dezaprobaty wobec jego decyzji podejmowanych w czasie bitwy.

Zły stan zdrowia i postępująca głuchota spowodowały, że Schoepf nie brał więcej udziału w działaniach na froncie, 14 kwietnia 1863 został mianowany komendantem Fortu Delaware.

Po wojnie

Po zakończeniu działań wojennych Schoepf wrócił do pracy w Urzędzie Patentowym. Zmarł w 1886, po długiej chorobie (rak żołądka). Pochowany na Congressional Cemetery w Waszyngtonie.

Życie prywatne

W 1855 Albin Schoepf poślubił Julie Bates Kesley, z którą miał 9 dzieci.

Jego przyjacielem byl Henry Kalussowski, ktory jest autorem jego biografii. General Henryk Kałussowski h. Korwin

Zrodlo: M. Haiman, General Albin F. Schoepf, Polish American Studies 1945, t.2, nr.3-4, s.71