Geertje Dircks

Geertje Dircks trouwde rond haar 24ste met de scheepstrompetter Abraham Claesz. Waarschijnlijk is Abraham al in 1635 overleden. In de literatuur wordt ervan uitgegaan dat Geertje daarna heeft gewerkt als kindermeisje van Trijntje Beets te Hoorn. Via een verblijf in het huishouden van haar broer in Ransdorp zou zij vervolgens rond 1641 in het huis van Rembrandt van Rijn (het tegenwoordige Rembrandthuis) terecht zijn gekomen als droge min (kindermeisje) van de op 22 september geboren Titus (1641-1668), de zoon van Rembrandt en Saskia Uylenburgh (1612-1642). Na Saskia’s dood in juni 1642 begon Rembrandt een verhouding met Geertje die duurde tot 1649. Zij leefden openlijk als man en vrouw.

In 1649 ging het mis tussen Geertje en Rembrandt, waarschijnlijk omdat Hendrickje Stoffels (1626/7-1663) inmiddels op het toneel was verschenen. De scheiding is een drama geweest, de onderhandelingen over de alimentatie waren hard en langdurig. Rembrandt stelde in eerste instantie voor om Geertje jaarlijks zestig gulden uit te keren. Incidenteel zou hij haar, indien nodig, wat extra’s toestoppen. Een gesprek over deze regeling vond op 15 juni 1649 plaats in de keuken van Rembrandts huis, met Hendrickje als getuige. Geertje zelf verhuisde rond deze datum naar een kamer om de hoek, op het Rapenburg, zonder dat de alimentatie geregeld was. Geertje Dircks wees Rembrandts voorstel af en wendde zich tot de huwelijkskrakeelkamer van Amsterdam. Rembrandt ging ondertussen door met zijn pogingen de alimentatie via een notaris te regelen, waarbij hij een steeds ruimere toelage aanbood. Geertje hield echter elke schikking af; zij wilde meer én ze wilde een uitspraak van hogerhand. Ze was immers niet alleen als geliefde aan de dijk gezet, maar had waarschijnlijk ook al jaren geen loon ontvangen voor haar werk als kindermeisje. Op 23 oktober 1649 spraken de commissarissen van huwelijkse zaken zich over de zaak uit: Rembrandt werd verplicht tot een alimentatie van tweehonderd gulden per jaar. De commissarissen twijfelden niet aan de samenwoning, maar gingen stilzwijgend voorbij aan een eventuele huwelijksbelofte van Rembrandt aan Geertje. Ook Geertje moet geweten hebben dat er geen hoop was op een wettig huwelijk, gelet op het standsverschil tussen hen beiden en het feit dat Rembrandt dan de rechten op Saskia’s nalatenschap zou verliezen. Toen de alimentatie geregeld leek, benoemde Geertje Dircks haar broer Pieter en een neef tot haar voogden; zij zouden voortaan haar financiën regelen.

Lees meer op Historici.nl