Graf Jerzy Józef (Georg) Henryk Roman Potocki Radziwill, Count of Potocki

http://en.wikipedia.org/wiki/Jerzy_J%C3%B3zef_Potocki

http://www.spotkania.pl/sources/pdf/2008-11-03.pdf

Jerzy Józef Potocki herbu Pilawa (ur. 21 stycznia 1889 w Wiedniu, zm. 20 września 1961 w Genewie) - dyplomata, senator i ziemianin. Rotmistrz kawalerii Wojska Polskiego (3 Pułk Ułanów Śląskich).

Był synem Romana, trzeciego ordynata Łańcuta, i Elżbiety Matyldy Radziwiłł, wnukiem Alfreda Józefa Potockiego i bratem Alfreda Antoniego.

Ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu Lwowskiego, Oxford University, następnie rolnictwo w Halle. W czasie I wojny światowej w Armii Austro-Węgier. 8 stycznia 1919 przyjęty do Wojska Polskiego, przydzielony do Sztabu Generalnego WP. W 1919 szef Polskiej Misji Wojskowej w Budapeszcie. Następnie w latach 1919-20 adiutant Józefa Piłsudskiego. Zweryfikowany w stopniu rotmistrza ze starszeństwem z 1 czerwca 1919.

Po traktacie ryskim administrował odziedziczonym majątkiem Pomorzany w powiecie zborowskim i dużo podróżował. Członek rad nadzorczych spółek: Polskie Rafinerie Olejów Skalnych S.A., "Premier" Polska Naftowa SA, Pierwsza Galicyjska SA dla Przemysłu Naftowego, dawniej S. Szczepanowski i Ska, Zachodnio-Galicyjska Akcyjna Spółka Naftowa i Gazowa. W 1926 uczestniczył w safari w Afryce, w 1927 odbył podróż w Himalaje. Prezes zarządu powiatowego Federacji Polskich Związku Obrońców Ojczyzny w Zborowie i prezes zarządu wojewódzkiego organizacji w Tarnopolu.

W wyborach parlamentarnych 1930 roku (tzw. wybory brzeskie) wybrany na senatora z listy Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem z województwa tarnopolskiego. W Senacie RP (1930-1935) członek komisji spraw zagranicznych i sekretarz komisji spraw wojskowych.

Od 1933 w służbie dyplomatycznej. W początku 1933 wyjechał z tajną misją do Paryża, sondując w imieniu Piłsudskiego rząd francuski w sprawie projektu tzw. wojny prewencyjnej przeciwko Niemcom. 3 marca 1933 uzyskał nominację na ambasadora RP w Rzymie, za sugestią Piłsudskiego odmówił objęcia placówki wobec udziału Włoch w Pakcie Czterech. 3 czerwca 1933 mianowany na ambasadora RP w Ankarze, od 1936 ambasador w Waszyngtonie, z jednoczesną akredytacją na Kubie. Zmuszony do podania się do dymisji w związku z publikacją przez III Rzeszę w tzw. Białej Księdze przechwyconych przez Niemców po zajęciu Warszawy kilku raportów dyplomatycznych Potockiego z Waszyngtonu, co uniemożliwiło mu dalsze sprawowanie misji.

Po zakończeniu misji osiadł w Limie. Żonaty z Susaną Iturri, Peruwianką, z którą miał syna Stanisława. Od 1953 reprezentował Zakon Maltański jako poseł nadzwyczajny i minister pełnomocny w Peru.

Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Walecznych, Orderem Korony Rumunii III kl.

Pochowany w krypcie rodzinnej w podziemiach kościoła parafialnego w Łańcucie.

• Informacje z bazy "Parlamentarzyści Polscy:"