Jacobus Gerhardus van Niftrik

https://www.genealogieonline.nl/stamboom-van-niftrik/I100.php

De Van Niftrik-route of Van Niftrik-Van Tricht-ontsnappingslijn was een vluchtroute tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij begon in het Nederlandse dorp Putte, vlak bij de Belgische grens. De route werd genoemd naar Job van Niftrik (1893 - 30 juni 1976), reserve-officier en zijn Belgische vrouw Elisabeth Maria Armada Gevers (Betty) (1900-1985). Hij leerde haar kennen tijdens de Eerste Wereldoorlog, toen zij met haar ouders, broer en zus vanuit Edegem bij Antwerpen in 1914 naar Zeeland vluchtte. In 1918 trouwden Job en Betty in Domburg.

In 1929 begon Job van Niftrik onder de naam Gebroeders van Niftrik de eerste Nederlandse bakelietfabriek op landgoed Welkom in Putte, een dorpje aan de Belgische grens.De Van Niftrik-route nam haar aanvang in Nederlands Putte. Bij de eerste etappe van deze route – van Putte tot Antwerpen – werden vier families ingeschakeld, die elkaar al vóór de oorlog kenden. Drie van de vier families waren voorheen elkaars buren. Die families zijn: Van Niftrik in Nederlands Putte, Meeus in Belgisch Putte, Van Dulken en Desguin in Antwerpen. Deze familiecombinatie is een voorbeeld van hoe verzetsrelaties kunnen ontstaan uit een kennissenkring.

Aan de Belgische kant van de grens woonde Ferdinand Meeus op landgoed Welcome. Hij was de vorige eigenaar van Landgoed Welkom, dat de vader van Job van Niftrik van hem kocht.

Vier van de elf Meeus-kinderen raakten betrokken bij de route, zonen Wendel en Victor en dochters Suzanne en Marie-Thérèse.

Tot 1934 woonden Charles en Marie-Louise Desguin in een chalet op landgoed Molenberg, dat naast Welkom lag en eigendom was van Frans Swarttouw. Zij hadden vier kinderen en verhuisden voor de oorlog naar Antwerpen. Hun zoon Victor sneuvelde op 27 mei 1940 tijdens de Achttiendaagse Veldtocht, hun andere zoon werd opgepakt in Frankrijk, maar Marie-Louise en haar twee andere kinderen, Georges en Hélène, raakten ook bij de route betrokken. Soms reisde Marie-Louise zelfs mee tot aan de Spaanse grens.

In 1941 vroegen de Leidse studenten Pierre Louis d’Aulnis de Bourouill en Cees Droogleever Fortuyn, die via Spanje naar Engeland wilden gaan, aan Betty van Niftrik hulp om de Belgische grens over te steken. Zij waren de eersten die de Van Niftrik-route gebruikten en kwamen via de familie Desguin bij de familie Van Dulken in Antwerpen terecht. Henk van Dulken woonde aan de Italiëlei. Hij was getrouwd met de dochter van Frans Swarttouw en was bedrijfsleider van Quick Dispatch, een van Swarttouws bedrijven. Van Niftrik zorgde voor valse persoonsbewijzen. Mevrouw Desguin reisde met de twee studenten mee tot Toulouse. Ook een Joodse dame met een zoontje reisden mee, en betaalden voor de reis.

De route werd nu dus geregeld door Van Niftrik, Meeus, Van Dulken en Desguin. Via België gingen de Engelandvaarders vaak met de trein tot Besançon, naar de 'Zone Interdite' tussen Frankrijk en Zwitserland. Wikipedia