Jacobus Oranje

Jacobus Oranje (Berkel en Rodenrijs, 27 juli 1898 - Amsterdam, 6 april 1946) was een Nederlandse verzetsstrijder tijdens de Tweede Wereldoorlog en tevens hoogleraar rechtswetenschappen en rector magnificus aan de Vrije Universiteit te Amsterdam.

Jacobus Oranje werd geboren als zoon van de Haagse predikant Cornelis Oranje en Johanna Cornelia de Kruijter. Na het vroegtijdig overlijden van zijn vader hertrouwde zijn moeder en verhuisde het gezin naar Sneek waar Oranje verder ging met zijn gymnasiumopleiding die hij in Den Haag was begonnen. Na zijn eindexamen ging hij rechten en theologie studeren aan de Vrije Universiteit te Amsterdam. Vanwege zijn zwakke gezondheid ging hij in 1919 na het behalen van beide kandidaatsexamens als leraar klassieke en moderne talen in Zuid-Afrika werken aan de Boys High School in Pretoria. Hier leerde hij zijn latere echtgenote, Marie Jacoba van der Meulen, kennen die als lerares werkte aan de Girls High School aldaar. In 1925 kwam Oranje met verlof naar Nederland en rondde zijn academische studies af met een doctoraal examen in de rechtswetenschap. Hij keerde terug naar Zuid-Afrika om zijn werkzaamheden daar af te ronden en trad in het huwelijk met Van der Meulen. Beiden keerden daarna naar Nederland terug.

• Wikipedia
• archiefkaart stadsarchief Amsterdam
• Parlement.com > profiel foto
• Beeldbank Universiteitsbibliotheek VU > portret door Roeland Koning