Jean Humbert

Humbert studeerde in Parijs, waar hij in de leer was bij de kunstschilder Jean Fournier en daarna waarschijnlijk bij Joseph-Marie Vien. Hij verhuisde in 1761 of 1762 vanuit Amsterdam naar Den Haag. In 1767 werd hij leerling van de tekenacademie van de schildenaarsvereniging Conferie Pictura. In 1787 werd hij verkozen tot regent van Pictura en in 1792 zelfs tot hoofd van de vereniging. Hij schilderde vooral historiestukken, mythologische onderwerpen en portretten. Zo schilderde hij onder meer VOC-bewindvoerder Abraham du Bois (1760), Hendrik Baron Fagel (1766) en Belle van Zuylen (1769). Het portret van du Bois hing oorspronkelijk in het Oostindisch Huis in Rotterdam, maar bevindt zich nu in het Rijksmuseum in Amsterdam. Humbert ontwierp de rijk versierde gevel van het Haagse stadhuis ter gelegenheid van het huwelijk tussen stadhouder Willem V en Wilhelmina van Pruisen in 1767. Ook schilderde hij een vertrek in het Hof van Justitie in Den Haag. Werk van Humbert hing in de stadhoudersvertrekken van het Binnenhof maar werd verwijderd rond 1808 samen met een reeks andere schilderijen, tijdens een verbouwing in opdracht van de toenmalige koning Lodewijk I, die de stadhoudersvertrekken in 1806 als koninklijk paleis in gebruik had genomen. Hij trouwde in 1768 met Elisabeth Antoinette Deel. Ze kregen zeven kinderen, van wie er twee bekendheid verworven: Jean Emile Humbert, een militair ingenieur en archeoloog die de verdwenen stad Carthago herontdekte David Pierre Giottino Humbert de Superville, een geleerde, kunstenaar en schrijver van het invloedrijke Essai sur les signes inconditionnels dans l'art. [Bron Wikipedia]