Johannes George Jacobus Nooij

See Dutch or German for biography.

George und Johanna Elisabeth Nooij bekamen am 18. März 1876 auf dem Hoekstenengang (Oude Looijersstraat) 69 in Amsterdam einen Sohn namens Johannes George Jacobus Nooij. Im Jahre 1895 war er 1625 Millimeter lang. Er hatte ein ovales Gesicht, braune Augen und blonde Haare und Augenbrauen. Er hatte einen verstorbenen Bruder, Hermanus Bertinus Nooij (1879†), und fünf Schwester: Johanna Achterberg-Nooij (1873-1936), Joanna Elizabeth (1877†), Elisabeth Maria Jacoba Kosta-Nooij (1880-1949), Jacoba Maria (1882†), Maria Jacoba Schuckard-Nooij (1882-1947) und Berdina Cornelia Gouwswaard-Nooij (1884-????). Er hatte auch eine Halbschwester: Cornelia Maria Eerenvelt/Lefevere-Nooij (1867-????).

Er wurde am 21. Dezember 1895 vom Wehrdienst befreit. Er arbeitete 1895 als Klempner und seit höchstens 1905 als Heizer. Als er am 15. Juni 1905 die in Leiden geborene Maria Magdalena Boogers heiratete, zog er aus. Er arbeitete bis zu seiner Pensionierung am 2. November 1943 als Chefmachinist v/d N.V. Maatschappij tot exploitatie van de bad- en overdekte zweminrichting (dt. etwa: Gesellschaft für die Nutzung der Bade - und überdeckte Schwimmeinrichtung GmbH) in Amsterdam (d.h. das sogenannte Heiligewegbad). Er wohnte bis zu seiner Pensionierung in einer Dienstwohnung auf dem Heiligeweg 19, mit Ausblick auf der lebhaften Amsterdamer Einkaufsstraße Kalverstraat.

Um die Familie zu versorgen, gab Johannes seinem Sohn Ko (Jacobus) die Steinkohle, die ihm vom Gemeinde für Eigengebrauch zur Verfügung gestellt wurden. Ko brachte die Steinkohle mit dem Fahrrad zu Bauernhöfen nördlich des Flusses IJ und tauschte sie gegen Gemüsen und Kartoffeln ein.

Während der deutschen Besatzung schwammen (sehr zu seinem Leidwesen) regelmäßig Wehrmachttruppen im Heiligewegbad. Im April 1940 bewarb sich im Nieuw Israëlitisch Weekblad ein jüdischer Friseur namens "Maison Fritz – coiffeurs zwembad", der auf dem Heiligeweg 19 arbeitete.

Seit dem 13. September 1946 ist Johannes Inhaber des Ordens von Oranien-Nassau (Stufe: Silber).

Seit seiner Pensionierung am 2. November 1943 bis zu seinem Tod am 10. Juni 1960 wohnte er auf dem Gerard Douplein 12 I. Als Schwiegertochter Leni Nooij-van Zijverden krank oder schwanger war, band sich Johannes einen Topf hausgemachter Suppe an den Bauch. Diesen Topf brachte er zu Fuß zur Spaarndammerstraat 84 oder zur Adèle Opzoomerstraat 84.

Opa Snor, wie ihn seine Enkeln kannten, war ungeheuer stark und hebte bis zu seinem Tod schwere Gewichte.

George en Johanna Elisabeth Nooij kregen op 18 maart 1876 op de Hoekstenengang/Oude Looijersstraat 69 te Amsterdam een zoon genaamd Johannes George Jacobus Nooij. Hij was 1625 millimeter lang. Hij had een ovaal gezicht, bruine ogen en blonde haren en wenkbrauwen. Hij had één overleden broer, Hermanus Bertinus Nooij (1879†) en vijf zussen: Johanna Achterberg (1873-1936), Joanna Elizabeth (1877†), Elisabeth Maria Jacoba Kosta (1880-1949), Jacoba Maria (1882†), Maria Jacoba Schuckard (1882-1947) en Berdina Cornelia Gouwswaard (1884-????). Hij had ook één halfzus: Cornelia Maria Eerenvelt/Lefevere (1867-????).

Hij werd op 21 december 1895 vrijgesteld van dienstplicht. Hij werkte in 1895 als loodgieter en vanaf hoogstens 1905 als stoker. Hij ging op 15 juni 1905, de dag van zijn huwelijk met de uit Leiden afkomstige Maria Magdalena Boogers, het huis uit. Hij werkte tot aan zijn pensioen op 2 november 1943 als Chefmachinist v/d N.V. Maatschappij tot exploitatie van de bad- en overdekte zweminrichting te Amsterdam (het Heiligewegbad). Hij woonde tot aan zijn pensioen op 2 november 1943 in een dienstwoning op de Heiligeweg 19, uitkijkend over de Kalverstraat.

Om de familie te kunnen voorzien, gaf Johannes de steenkolen, die hem door de gemeente ter beschikking werden gesteld voor eigen gebruik, mee aan zoon Ko, die op de fiets boven het IJ de boer op ging en deze voor groente en aardappelen omruilde.

In het Heiligewegbad werden, tot zijn ongenoegen, gedurende de oorlog door Duitse soldaten gezwommen. In april 1940 adverteerde een joodse kapper genaamd "Maison Fritz – coiffeurs zwembad" vanaf de Heiligeweg 19 in het Nieuw Israëlitisch Weekblad.

Op 13 september 1946 werd hij onderscheiden met de zilveren eremedaille van de Orde van Oranje-Nassau.

Vanaf zijn pensioen op 2 november 1943 tot aan zijn dood 10 juni 1960 woonde hij op het Gerard Douplein 12 I. Als schoondochter Leni Nooij-van Zijverden ziek of zwanger was, bond Johannes een volle pan door zijn vrouw Maria Magdalena gemaakte soep aan zijn buik en bracht die te voet naar de Spaarndammerstraat 84 of later de Adèle Opzoomerstraat 84.

Opa Snor, zoals de kleinkinderen hem kenden, was oersterk. Tot aan zijn dood deed hij aan gewichtheffen.