Lydia Krienen

Lydia: ‘Het huis aan de Amstel stortte soms bijna in van de onderduikers. We hebben ze niet geteld of bijgehouden. Sommigen bleven twee of drie nachten, anderen kwamen voor een nacht, maar bleven de hele oorlog. Van de meeste wist je de namen niet en die wilde je ook niet weten, dan kon je ze bij een eventueel verhoor ook niet verraden. Voedsel kregen we via het verzet, dan hoorde je dat je ergens aardappelen of graan kon halen, en af en toe een stukje kaas of vlees.’ http://www.annefrank.org/nl/Subsites/Amsterdam/Tijdlijn/Oorlog/1943...

Lydia Oorthuys-Krienen groeide op in Amsterdam-Zuid. “Als er nieuwe huizen werden opgeleverd gingen wij weer verhuizen. Mijn moeder verhuisde uit economische overwegingen. In een nieuw huis zit nieuwe verf op de muren. Mijn ouders waren gescheiden. Ik ben van 1919 en mocht helemaal niets. Ik wilde danseres worden. Kon niet vanwege de crisis. De tweede optie was gymnastieklerares, dan beweeg je immers ook. Het werd uiteindelijk de handelsopleiding, steno en typen. Ik heb er nooit onder geleden. Ik was er wel trots op. Was de jongste en verdiende het eerst.”

De eerste keer dat zij Oorthuys ontmoette was in de jaren dertig. “Ik dronk met mijn zusje een wijntje op een terras. Cas kwam langs in een grappig groen pak. Een aantrekkelijke man. Zijn fiets was een verzameling van statieven en lampen. Hij kende mijn zusje goed. Zij werkte als corrector bij de Waarheid. Hij hielp vaak 's nachts met de opmaak. Die ontmoeting was het eerste echte moment. Kort daarop vroeg ik of hij mijn portret kon maken. Toen was het raak.”

Op 3 april 1940 zijn ze getrouwd. In mei brak de oorlog uit. “Hij was een leuke man. Geen lolbroek. Hij had dat bloedserieuze, dat strenge. Altijd het naadje van de kous willen weten. Zijn vader was dominee, hij was streng orthodox opgevoed. Maar een borreltje ging er goed in.”

zie verder: http://www.trouw.nl/tr/nl/5009/Archief/article/detail/2731641/1998/...

http://www.online-familieberichten.nl/zoeken.asp?command=show&id=79...