Marthinus Laurentius Neethling

Hy koop op 26 Jun 1852, na sy pa se niggie Anna Helena Joubert se hertrou haar plaas Neethlingsville in die Stellenbosch-distrik, waar hy 'n bekende en bekroonde wynboer was tot met sy dood in 1913. Die plaas het eers aan sy vader se neef, wat ook sy skoonpa was, behoort. Hy was bekend as 'n hardwerkende en uiters netjiese boer. Hy het sy eie plaas bestuur tot op die ouderdom van 87.

Hy het intens in die politiek belang gestel en word in 1863 verkies tot die Wetgewende Raad en kry die bynaam "Lord" Neethling. (Die bynaam kon ook vanweë sy kenmerkende regop trotse Neethlinghouding gewees het.) Hy dien in hierdie hoedanigheid vir 37 jaar, eers as een van die 11 lede van die Westelike Provinsie, en later, na die "7 Sirkels" Wet van krag geword het, as lid vir die Westelike Sirkel. Hy het nooit 'n verkiesing verloor nie en was vir jare die voorsitter van die Komitee van die Huis, tot met sy uittrede uit die politiek in 1904. Hy was die stigter van die "Farmers Protection Society", wat later saamgesmelt het met die Bond. Hy was 'n vurige ondersteuner van die Suid-Afrikaanse Party tot met sy dood. Hy het vir baie jare gedien op die Dorps- en distrikrade, en was twee keer burgemeester van Stellenbosch (1871-74 en 1901-3).

Lord Neethling het ds. J.H. Neethling en prof. Hofmeyr kragdadig ondersteun met hulle veldtog om opvoedkundige geriewe in Stellenbosch te verbeter - veral met die stigting van die Victoria College en die Bloemhofskool, waarvan hy 'n komiteelid was ten tye van sy dood. Hy was ook twee maal diaken en twee maal ouderling van sy kerk. Hy het ook die tralie-omheining van die kerk van die moedergemeente geskenk. (Daar is steeds 'n bordjie met sy naam daarop).

Hy was 'n intellektuele man, het baie gelees, met 'n goeie geheue. Was getroud met sy kleinniggie.

Met sy dood was daar selfs 'n telegram van die Eerste Minister van die Kaapkolonie, J.X. Merriman.