Reynier Cant

Cant embraced the Reformers fairly early on. He was present at the Iconoclastic Fury in the “Oude Kerk” in Amsterdam. In 1567 he travelled to the German States where he resided in Embden and Wesel. He helped prepare the 1568 and 1572 invasions bij Prince William of Orange. He is counted among the chief advisors of the Prince

After the taking of Den Briel in 1572, he returned to Holland and together with Johan van Vliet and Sonoy, organised the resistance in the Northerly Quarter. He very much resisted the fierce anti-Catholic policies of Sonoy and Lumey, and later became known as a protector of the Catholics in Amsterdam. At the Alteration of Amsterdam in 1578, when the catholic city council was made redundant, he became a member of the protestant city council.

He showed much restraint towards Catholics in Amsterdam. In 1579 he was mandated by the Estates General to negotiate with Jan van Nassau in Utrecht, so that the Union of Utrecht, which was to be concluded on the 23rd of January could very much serve as a counterbalance to the Union of Artois which was already concluded on the 6th of that month. Reijnier Cant signed the Union on behalf of the Province of Holland. Especially in Overijssel he was subsequently active in the resistance, especially around the turning of Rennenberg. From that point forward he was, together with Paulus Buys one of the most important members of the College for Further Union, which served the communal interests of the allies, and met in Utrecht. In 1580 he was appointed Burgomaster/Mayor of Amsterdam and held that position for ten years. His rule was marked by a restraint and moderation towards Catholics.

In 1584, before the murder of the Prince of Orange, he negotiated with the Prince of Anjou at Antwerp. After the murder at the first meeting of the States in Delft (July 1584) he was, together with Johan van Oldenbarnevelt and Paulus Buys, instrumental in stiffening the resolve to continue the resistance against Spain.

He was decidedly against the Earl of Leicester. When the Earl visited Amsterdam in 1587, Cant wore armour under his clothing and would only converse with Leicester in the company of armed guards. In 1594 Cant travelled to Denmark as a delegate of the Estates General, and later also to Eastern Frisia in the same capacity.

On his deathbed he re-converted to Catholicism and was buried in the Nieuwe Kerk in Amsterdam.

Voor 1566 schaarde Reinier Cant zich al onder de hervormers. Op 23 augustus 1566 is hij tijdelijk aanwezig bij de beeldenstorm in de Oude Kerk te Amsterdam. In 1567 week hij uit naar de Duitse staten en hield zich op te Emden en Wesel. Hij hield zich bezig met het voorbereiden van de veldtochten van Prins Willem van Oranje in 1568 en 1572. Hij geldt dan ook als Raadsheer van Willem I van Oranje.

Na de inname van Den Briel keerde hij terug naar Holland en organiseerde daar met Johan van Vliet en Sonoy de opstand in het Noorderkwartier. Hij verzette zich tegen het beleid van Sonoy en Lumey en werd later een verdediger van de katholieken te Amsterdam. Bij de alteratie van Amsterdam in 1578, toen de katholieke vroedschap de deur gewezen werd, werd Cant aangewezen als een der nieuwe leden van het vroedschap. Hij toonde tegenover de katholieken grote gematigdheid. In 1579 werd hij gemachtigd door de Staten Generaal om met Jan van Nassau in Utrecht te onderhandelen, zodat de op 23 januari af te sluiten Unie van Utrecht zou dienen als tegenhanger van de Unie van Atrecht die op 6 januari was gesloten. Reijnier Cant ondertekende namens de provincie Holland. Vooral in Overijssel heeft hij zich vervolgens ingezet voor de opstand, zeker rond de overgang van Rennenberg.

Sindsdien behoorde hij met Paulus Buys tot de belangrijkste leden van het College van Nadere Unie welke de wederzijdse belangen van de bondgenoten moest dienen en vergaderde te Utrecht. In 580 werd hij aangesteld als burgemeester van Amsterdam: een ambt dat hij tien jaar lang zou bekleden. Zijn periode werd gekenschetst door een gematigd optreden naar katholieken.

Te Antwerpen onderhandelde hij in 1584 met de Prins van Anjou, voor de moord op Willem de Zwijger. Na diens dood is hij op de eerstvolgende Statenvergadering te Delft (juli 1584) naast Johan van Oldenbarnevelt en Paulus Buys instrumenteel in het besluit tot het voortzetten van het verzet tegen Spanje.

Hij was tegelijkertijd een beslist tegenstander van de Graaf van Leicester. Toen deze in 1587 de stad bezocht droeg Cant een harnas onder zijn kleding en wenste hij Leicester alleen te spreken vergezeld door een bewapende geleide. In 1594 vertrok Cant als gezant naar Denemarken en vervolgens ook als lid van de delegatie van de Staten General naar OstFriesland.

Op zijn sterfbed bekeerde hij zich weer tot het katholieke geloof en werd begraven in de Nieuwe Kerk.