Stanislaus Kesgaila

Stanisław Mikołajewicz Keżgajłowicz, stajkras królewski, otrzymał w 1544 roku dobra Botoki, które poprzednio trzymał Jan Geżgajłowicz, kasztelan wileński, z nadania Kazimierza Jag. (ML. 2).

Stanisław był w 1545 r. kuchmistrzem; w tymże roku sprzedał plac w Wilnie Hlebowiczowi (ML. 2).

W 1546 r. jest stolnikiem, dzierżawcą raduńskim, koniewskim i dubickim, a w 1552 r. podczaszym, starostą mohilewskim i tykocińskim.

Łascy i Tęczyńscy wnieśli na niego skargę w 1546 r., że po Hannie, córce Stanisława Stanisławowicza Janowicza, zmarłej w stanie panieńskim, on wziął cały spadek, podczas gdy i oni do niego mają prawo (ML. 61). Zygmunt August odroczył 1547 r. wydanie wyroku w sprawie o spadek po Stanisławie Stanisławowiczu, staroście żmudzkim, między Stanisławem Mikołajewiczem, Barbarą Zawiszyną i Szemetowiczami (ML. 60).

Stanisław Mikołajewicz pojął za żonę Zofię Aleksandrównę Chodkiewiczównę, wspólnie a którą, sprzedał w 1554 r. włość Borodnicką biskupowi łuckiemu (Skarb. Danił.). Był on ostatnim ze swego rodu; umarł w 1554 r., przeżywszy syna swego Jana (Opis pow. Rosieńskiego), a wdowa po nim wyszła 2-o v. za Jarosza Koryckiego. Oprócz Barbary Zawiszyny, musiał mieć Mikołaj Janowicz drugą córkę, za Stanisławem Szemetem, bo Zawiszowie i Szemetowie odziedziczyli Botoki i Kroże i sprzedali je 1554 r. Zygmuntowi Augustowi (Spis. Wolff).