Susanna du Plessis

digitaal vrouwenlexicon

Zij had een reputatie van 'wreedheid', hoewel er door anderen ook zeker enorm aan wordt getwijfeld of dat wel terecht is !
Susanna du Plessis geniet nog altijd bekendheid in Suriname: in mondeling overgeleverde verhalen, in toneelstukken en liedjes komt zij regelmatig voor. Die bekendheid is echter van dubieuze aard: zij is de prototypische wrede slavenhoudster. In 1790, dus nog tijdens Susanna’s leven, publiceerde een zekere A. Barrau een artikel in het tijdschrift Bijdragen tot het menselijk geluk waarin hij het verhaal vertelt van een slavenmeesteres die eigenhandig het kind van een slavin verdrinkt omdat het niet wil ophouden met huilen. Datzelfde verhaal vertelt later ook John Gabriël Stedman, een Schot die van 1773 tot 1777 in Suriname verbleef en daarover in 1796 een boek publiceerde, dat in het Nederlands vertaald werd als Reize naar Surinamen, en door de binnenste gedeelten van Guiana (Amsterdam 1799). Hoewel de auteurs Susanna niet bij name noemen, is het zeker dat het verhaal over haar gaat. Stedmans boek heeft, mede door zijn beschrijvingen van door slavenhouders begane wreedheden, een belangrijke rol gespeeld in de ‘abolition’-beweging.

http://bluebloodisblackblood.blogspot.com.es/2011/05/maria-susanna-...

Niet alle gruwelverhalen van Stedman leven nog voort, wel het verhaal over het mulattenmeisje dat door Susanna du Plessis ernstig zou zijn toegetakeld met een mes, omdat zij meende dat haar man – Frederik – een oog op het meisje had. In de loop der tijd werden er allerlei details aan dit verhaal toegevoegd, zodat het uitgroeide tot dat over een wrede plantage-eigenares die uit jaloezie het slavinnetje de borsten afsneed en die aan haar echtgenoot als maaltijd voorzette. Uiteindelijk kreeg het mulattenmeisje ook een naam: Alida. De Surinaamse 'Miss Alida'-verkiezingen die plaats vinden rond 1 juli, wanneer de afschaffing van de slavernij gevierd wordt, zijn naar haar genoemd.

http://en.wikipedia.org/wiki/Susanna_du_Plessis

Maria Susanna du Plessis, ook geschreven als Duplessis, geboren Paramaribo 10 maart 1739
als dochter van Salomon du Plessis (1705-1785) en Johanna Margaretha van Strijp, overleden 6 oktober 1795 in Suriname.
Maria Suzanna Duplessis trouwde vlak voor haar 15e verjaardag op 1 maart 1754 met Frans Laurens Willem Grand.
Haar echtgenoot was eigenaar van plantage Grand Plaisir, welke later door hem werd omgedoopt tot Nijd en Spijt, waar hij vooral koffie en cacao verbouwde. Na zijn overlijden in 1762 kwam de plantage in bezit van Susanna, waardoor zij al op 23-jarige leeftijd plantagehouder werd.
In oktober 1767 hertrouwde Du Plessis op de plantage Nijd en Spijt met Frederik Cornelis Stolkert (ca. 1747-ca. 1804), eigenaar van de plantage Hecht en Sterk en zoon van Elisabeth Buys. In de huwelijksvoorwaarden liet ze vastleggen dat zij alle zeggenschap over haar eigendommen bleef houden waardoor Stolkert moest afzien van het recht van administratie en beheer van Suzanna's goederen.
Ze is een legende in de geschiedenis van Suriname en een symbool van Hollandse wreedheid jegens Surinaamse slaven. Haar wreedheid wordt ook beschreven in het boek van John Gabriel Stedman – Reize naar Suriname.
Bekend is onder andere het verhaal over Du Plessis en haar huisslavin, het mulattenmeisje Alida.
Suzanna zou Alida meermaals hebben gestoken met een mes, omdat zij meende dat haar man Stolkert een oogje op het meisje had. In de loop van de tijd is het verhaal steeds meer aangevuld en voorzien van details en is het uitgegroeid tot het verhaal over de wrede plantagehouder die uit jaloezie de borsten van de slavin Alida afsneed en die aan haar echtgenoot als maaltijd voorzette.
De wrede reputatie van Susanna Du Plessis komt mede tot uiting door mondelinge overgeleverde verhalen. Uit archieven zijn er geen bewijzen gevonden ten aanzien van haar wreedheden. Mogelijk was het een haat campagne verspreid door haar ex man Frederik Cornelis Stolkert, waarvan ze na 15 jaar huwelijk een echtscheiding van tafel en bed aanvroeg omdat Stolkert volgens haar schuldig was aan mishandeling en buitensporig gedrag.
Maria Suzanna Duplessis werd begraven op de begraafplaats De Oude Oranjetuin, waar ook haar moeder en haar eerste echtgenoot lagen. De tekst op haar grafsteen heeft ze zelf opgesteld en luidt als volgt: 'Eindelijk ben ik tot rust gekomen'. De grafsteen ligt sinds 1835 ingemetseld in de vloer van de hervormde kerk aan de kerkplein in Paramaribo.

https://www.facebook.com/sabiyurutu/posts/maria-susanna-du-plessis-...