Szczęsny Feliks Gorazdowski

Szczęsny (Feliks) Gorazdowski h. Prawdzic (ur. ok. 1813, zm. w maju 1903 we Lwowie) – polski polityk XIX wieku, ojciec św. Zygmunta Gorazdowskiego.

Pochodził z Dobrej, z rodziny szlacheckiej Szymona i Marii z Dobrzańskich. W 1843 ożenił się w Birczy z Aleksandrą Łazowską. W okresie Wiosny Ludów w 1848 przystąpił do Centralnej Rady Narodowej. W tym czasie pełnił także funkcję posła ziemi sanockiej na sejm postulatowy. Ok. 1856 wraz z rodziną osiadł w Przemyślu, gdzie jego syn Zygmunt uczęszczał do miejscowego gimnazjum. Zajmował się introligatorstwem, pełnił też funkcję biegłego szacownika w tej dziedzinie w przemyskim Sądzie Obwodowym. W 1860 pełnił mandat poselski "do Tronu". Zasiadał w zarządzie towarzystwa pożyczkowego dla rękodzielników. Ostatnie lata przed emeryturą, na którą przeszedł w 1876, pełnił w szpitalu miejskim (powiatowym[1]) w Przemyślu na stanowisku kontrolera. We Lwowie pomagał synowi w działalności charytatywnej. Kierował założonym przez niego internatem dla studentów przy ul. Mochnackiego.

Otrzymał tytuł honorowego obywatela Sanoka.