blessed Michael Giedroyć, OSA

Blessed Michał Giedroyć (c. 1425 - 4 May 1485) was a Lithuanian Roman Catholic noble and professed religious from the Order of Saint Augustine. He was born to nobles in Lithuania and suffered from several birth defects that impeded his education. He later became a religious in Poland in the Canons Regular of the Penance of the Blessed Martyrs and he lived the remainder of his life in Kraków where he completed his studies. He received approval to live as a hermit adjacent to the Augustinian convent attached to the Saint Mark church where he frequented. He was said to have received a vision of Jesus Christ while in reflection before the Cross in that church.

His cause for canonization launched sometime after his death but stalled due to a lack of interest from ecclesial officials in Rome. But the cause received a new impetus in the 1980s leading to the reintroduction of the cause in 2001 at which point he became titled as a Servant of God. Pope Francis took the rare step on 7 November 2018 of conferring equipollent beatification upon him due to recognition of his longstanding local cultus (longstanding veneration). He was also named as Venerable at the same time.

Michał Giedroyć was born circa 1425 to a long line of nobles; he was related to Lithuanian princes. He suffered from a number of birth defects including being a dwarf upon his birth while he later had the use of just one foot following an accident in his childhood. It was due to frail health and these birth defects that his formal education was limited and often interrupted.

But he soon became an exceptional metal worker and decided that he would construct sacred vessels for the Mass with a special emphasis on creating sacred vessels to house the Eucharist that could be bought to the sick in their homes. He worked with bronze and silver and constructed vessels such as chalices with these materials. It was from this period he hung about his neck a cross to serve as a constant reminder of God and His presence in his life. He soon joined the Order of Saint Augustine in 1460 as a religious brother and soon after his novitiate commenced was sent to Kraków in Poland in order to finish his theological education at the college there. His formal profession was made into the hands of the Father-General of the order Father Augustine in 1461. From 1461 to 1465 he studied the liberal arts and in 1465 obtained a degree in theological studies. He received permission from his superiors to live as a hermit in a cell adjacent to the Augustinian convent attached to the Saint Mark church which he frequented on a regular basis. It was said that he received a vision of Jesus Christ in that church as he reflected before the Cross. In that vision it was said that Christ said to him: "Be patient until death, and you will receive the crown of life".

He practiced strict mortifications on himself (such as self-flagellation) and lived an austere life devoid of luxuries. He fasted and abstained from all meat and adopted a vegetarian diet; he often ate bread alone with salt. He refused all offers of being ordained to the priesthood due to feelings of unworthiness for such a high function since he believed he was not suited for that particular life. He was also a great devotee of the Blessed Mother and the Passion and was known to meditate often on the Passion. He was also a noted preacher and sought after as a result.

In Poland he became close friends with the Servant of God Świętosław Milczący and also knew the Servant of God (and fellow Augustinian) Izajasz Boner. He also was close with several other saints and blesseds during this period:

Saint John Cantius Saint Stanisław Kazimierczyk Saint Szymon of Lipnica Blessed Ladislas of Gielniów

He died in mid-1485 and his remains were interred in the Saint Mark church; he died in his cell after he had received absolution and the Extreme Unction. His remains were exhumed and reinterred in Saint Mark's church in 1624. Upon exhumation it was discovered that he had one leg much shorter than the other. His remains were exhumed first in 1521 found intact and then again on 4 June 1624 when moved to a new sarcophagus for public veneration that 11 August at a Mass that Bishop Tomasz Oborski presided over.

Beatification Efforts to see him made a saint failed because ecclesial officials in Rome were reluctant to see the cause through to the end. This seemed confirmed after Church officials issued a decree from Pope Urban VIII with orders that the public cultus (or veneration) around the late religious be abandoned at once. This decree also proved as a factor in the dissolution of the late religious' old order. It was not until around three centuries later in the 1980s that there became a new impetus to re-launch the cause that Cardinal Franciszek Macharski spearheaded alongside fellow Cardinals Józef Glemp and Henryk Gulbinowicz.

The diocesan process for the cause soon opened in the Kraków archdiocese and was later closed on 24 April 1998. He became a Servant of God on 27 July 2001 after the Congregation for the Causes of Saints issued the "nihil obstat" (no objections) decree which meant the cause could go ahead. More than a decade later in 2017 the postulation submitted the Positio dossier to the C.C.S. for further assessment.

Pope Francis beatified him on 7 November 2018 in a decree that conferred equipollent beatification upon him in recognition of the longstanding public veneration for the late religious; in that same decree the pope named him as Venerable to confirm his heroic virtue.

Blessed Michael Giedroyc

A life of physical pain and mental torment didn’t prevent Michael Giedroyc from achieving holiness.

Born near Vilnius, Lithuania, Michael suffered from physical and permanent handicaps from birth. He was a dwarf who had the use of only one foot. Because of his delicate physical condition, his formal education was frequently interrupted. But over time, Michael showed special skills at metalwork. Working with bronze and silver, he created sacred vessels, including chalices.

He traveled to Kraków, Poland, where he joined the Augustinians. He received permission to live the life of a hermit in a cell adjoining the monastery. There Michael spent his days in prayer, fasted and abstained from all meat and lived to an old age. Though he knew the meaning of suffering throughout his years, his rich spiritual life brought him consolation. Michael’s long life ended in 1485 in Kraków.

Five hundred years later, Pope John Paul II visited the city and spoke to the faculty of the Pontifical Academy of Theology. The 15th century in Kraków, the pope said, was “the century of saints.” Among those he cited was Blessed Michael Giedroyc.

Слуга Божы Міхал Гедройц (каля 1420 — 1485) — каталіцкі манах, па смерці зваўся блаславёным. У Вялікім Княстве Літоўскім культ М. Гедройца падтрымліваўся прадстаўнікамі роду Гедройцаў і кляштарам у Відзінішках. У наш час ідзе працэс яго беатыфікацыі.

Біяграфія

Міхал Гедройц З княжацкага роду Гедройцаў герба «Кітаўрас», сын Юрыя.

У Быстрыцы ўступіў у ордэн аўгусцінаў (братоў ад Пакуты Св. Мучанікаў), потым жыў у кляштары таго ж закона ў Кракаве. У 1461—1465 гадах навучаўся ў Кракаўскай акадэміі, дзе атрымаў ступень бакалаўра (1465).

Нягледзячы на фізічную нямогласць (кульгавасць), быў сакрысціянінам касцёла Св. Марка ў Кракаве. Набыў вядомасць набожным, аскетычным ладам жыцця, лічыўся прадказальнікам і цудатворцам.

Пахаваны ў касцёле Св. Марка, дзе ў наш час дзейнічае прысвечаны яму музей.

Літаратура

Пазднякоў В. Гедройцы // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — С. 521. — 688 с. — ISBN 985-11-0314-4 (т. 1), ISBN 985-11-0315-2.

Mykolas Giedraitis (lenk. Michał Giedroyć, g. apie 1420 m. Giedraičiai arba Videniškiai – 1485 m. gegužės 4 d. Krokuva) – vienuolis, palaimintasis. Minimas gegužės 4 d.

Kilęs iš Lietuvos kunigaikščių Giedraičių giminės. Nuo vaikystės silpnos sveikatos, luošas, vaikščiojo su ramentais. Į atgailos kanauninkų vienuolyną Bistryčioje (dab. Astravo rajonas) įstojo XV a. šeštame dešimtmetyje. Noviciatą baigė ir amžinuosius įžadus davė Krokuvoje. Manoma, 1461-1465 m. studijavo Krokuvos universitete ir įgijo filosofijos bakalauro laipsnį. Gyveno vienuolyne prie Šv. Morkaus bažnyčios Krokuvoje, buvo zakristijonas. Palaidotas prie didžiojo altoriaus.

Garsėjo šventumu, nuolankumu, pamaldumu. Daug laiko skyrė Nukryžiuotojo Jėzaus Kristaus garbinimui. Turėjo aiškiaregystės dovaną – išpranašavo, kad sudegs Šv. Morkaus vienuolynas. Prie kapo buvo meldžiama jo užtarimo.

Karstas pirmą kartą atidarytas 1521 m., palaikai buvo nesuirę. 1625 m. jo relikvijos perkeltos į sarkofagą viešam gerbimui. Nuo tada Lietuvoje ir Lenkijoje laikytas palaimintuoju, jo biografija įtraukta į šventųjų gyvenimo aprašymus. Pradėtas beatifikacijos procesas, bet 1634 m. pasikeitus beatifikacijos tvarkai, liko nebaigtas; XX a. pabaigoje atnaujintas. Kultą skatino atgailos kanauninkai ir Giedraičių giminė. Mykolas Giedraitis – zakristijonų globėjas.

Oficialiai paskelbtas palaimintuoju 2018 m. lapkričio 8 d.

Michał Giedroyć (lit. Mykolas Giedraitis; ur. ok. 1425 w Giedrojciach, zm. 4 maja 1485 w Krakowie) – polski zakonnik, kanonik Regularny od Pokuty, błogosławiony Kościoła katolickiego, patron chorych, zakrystianów oraz współpatron sióstr zwanych jadwiżankami wawelskimi.

Pochodził z rodziny kniaziów litewskich, herbu Hippocentaurus. Jan z Trzciany stwierdził w pisanym po łacinie jego życiorysie z 1544, że rodzice Michała mieli niedaleko Wilna wieś o nazwie Giedrojcie (lit. Giedraičiai), gdzie najprawdopodobniej się urodził. Z kolei ks. Wincenty Bogacki stwierdził, że urodził się on w dziedzicznej miejscowości Widziniszkach (lit. Videniškiai) w 1425. Rok urodzenia jest datą hipotetyczną, nie popartą żadnymi danymi źródłowymi. Pewnym jest jedynie, że urodził się w I połowie XV wieku, w okolicy 1425. Ponadto w dzieciństwie często chorował i był dzieckiem niepełnosprawnym, posługującym się kulami podczas chodzenia oraz był niskiego wzrostu. Z późniejszych przekazów, jak również na podstawie badań relikwii, stwierdzono, że Michał miał jedną nogę krótszą. W młodości – jak stwierdził to Jan z Trzciany – zajmował się robotami ręcznymi, wykonując naczynia do przenoszenia chorym Najświętszego Sakramentu. Ponadto, stroniąc od towarzystwa, poświęcał wolny czas na modlitwę, szczególnie do Chrystusa Ukrzyżowanego, którego wizerunek nosił na piersiach.

W wieku dojrzałym wstąpił w 1460 do Zakonu Kanoników Regularnych od Pokuty w Bystrzycy (biał. Быстрыца) na Litwie (obecnie Białoruś), gdzie został przyjęty do nowicjatu. Po kilku miesiącach został skierowany do klasztoru w Krakowie, gdzie złożył profesję zakonną na ręce generała zakonu o. Augustyna. W 1461 rozpoczął studia na wydziale sztuk wyzwolonych Akademii Krakowskiej, którą ukończył w 1465 z tytułem bakałarza teologii. Pozostał jedynie przy ślubach zakonnych rezygnując ze święceń kapłańskich. Mieszkając w klasztorze przy kościele św. Marka w Krakowie tak o nim Jan z Trzciany później napisał:

Quote-alpha.pngNie wyźrzał nic inszego, iedno ziemia łoszkiem była, pościel słoma, sprzęt iego paciorki, a rozga zawieszona dla dyscypliny. Na takim dostatku sprzętu swego mąż Boży przestawał... Dużo czasu spędzał na kontemplacji męki Chrystusa i modlitwie. Modlił się głównie przed wielkim krucyfiksem znajdującym się na łuku tęczowym (obecnie od XVIII wieku znajduje się w ołtarzu) kościoła św. Marka oraz przed obrazem Matki Bożej nazwanym później Obrazem Matki Boskiej Giedroyciowej, wykonując potem obowiązki zakrystiana. Pewnego razu – jak wyznał to swojemu spowiednikowi Janowi ze Żmigrodu – przemówił do niego Chrystus z krzyża, w słowach:

Quote-alpha.pngBądź cierpliwy aż do śmierci, a dam Ci koronę życia. Poza tym żył w umartwieniu, jadając często tylko chleb z solą będąc wegetarianinem oraz praktykując biczowanie własnego ciała. Często znajdywano go pobitego, przypisując to działaniu złego ducha. Ponadto miał dar przepowiadania rzeczy przyszłych. Znał i spotykał się ze świątobliwymi osobami żyjącymi w Krakowie: Sługą Bożym Świętosławem Milczącym, z którym pozostawał w bliskiej przyjaźni, św. Janem Kantym, Sługą Bożym Izajaszem Bonerem, św. Szymonem z Lipnicy, św. Stanisławem Kazimierczykiem oraz bł. Władysławem z Gielniowa. Surowy tryb życia spowodował z czasem wyczerpanie jego organizmu i kłopoty zdrowotne. Zmarł 4 maja 1485 modląc się w postawie klęczącej w otoczeniu współbraci w opinii świętości. W uroczystościach pogrzebowych, które odbyły się kilka dni później (przy licznym udziale m.in. wiernych) brał udział Świętosław Milczący, który przekazał pisemną wolę zmarłego o miejscu jego pochówku. Spoczywa w prezbiterium obok wejścia do zakrystii kościoła św. Marka.

Proces beatyfikacyjny

Miejsce spoczynku bł. Michała Giedroycia - kościół św. Marka w Krakowie Tuż po jego śmierci za jego wstawiennictwem dokonywały się liczne łaski i uzdrowienia, które doprowadziły do tego, że zaczęto je spisywać. W 1521 otwarto po raz pierwszy grób Michała Giedroycia, stwierdzając dobry stan jego zwłok. Następnie podczas przebudowy prezbiterium kościoła na początku XVII wieku ponownie otwarto jego grób, wydobywając czaszkę i kości ramienia, które umieszczono w drewnianej szkatule w nowym nagrobku z epitafium oraz rzeźbą przedstawiającą leżącą postać zmarłego. Po raz trzeci otwarto grób 4 czerwca 1624 podczas uroczystości z udziałem wiernych. Po zabezpieczeniu prochów i kości 11 sierpnia tegoż roku odbyła się uroczystość podniesienia relikwii (łac. Sublevatio ossium) z udziałem celebrującego mszę świętą bp. Tomasza Oborskiego. Po tej uroczystości wykończono w stylu późnorenesansowym jego nagrobek, który wykonano z piaskowca pińczowskiego oraz częściowo z czarnego i czerwonego marmuru w formie zamkniętej półkolistej niszy przyściennej ujętej w podwójne pilastry dźwigające belkowanie z dekoracją oraz posągami aniołów. Około roku 1700 obok grobowca ustawiono ołtarzyk, w którego nastawie umieszczono czarną trumienkę z relikwiami trumny Michała oraz obraz na blasze z jego wizerunkiem (obecnie są przeniesione do sal muzeum Giedroycianum).

Poczynione starania o wyniesienie Michała Giedroycia przez Stolicę Apostolską na ołtarze zakończyły się niepowodzeniem, ponieważ Święte Oficjum wydało w tym czasie dekret z upoważnienia papieża Urbana VIII, nakazujący zaniechanie jego kultu publicznego, do czego przyczyniło się również rozwiązanie jego zakonu.

Warto dodać, że tytuł błogosławionego - jakim go obdarował Marcin Baroniusz - znajduje się we wszystkich znanych XVII wiecznych katalogach świętych i błogosławionych patronów Polski. Jako błogosławionego wymienia go również publikacja z 1604 z ryciną orła z rozpostartymi skrzydłami i umieszczonymi na nich imionami polskich świętych i błogosławionych pt. (łac. Aquila SS. Patronum Regni Poloniae), która ma przyznaną aprobatę kościelną. Rycina ta znajduje się w Bibliotece Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu. Poza tym Michał Giedroyć uważany był za patrona Wielkiego Księstwa Litewskiego (obok św. Kazimierza Królewicza).

Do wznowienia postępowania ku jego beatyfikacji doszło w XX wieku, kiedy posługiwał w kościele św. Marka ks. Wacław Świerzawski, późniejszy biskup. W 1985 przygotowano nowennę do Michała Giedroycia trwającą dziesięć lat. 11 maja tegoż roku odprawiono w Kościele Mariackim w Krakowie uroczystą mszę świętą w intencji szybkiej beatyfikacji duchownego, którą celebrowali kardynałowie: Józef Glemp, Franciszek Macharski i Henryk Gulbinowicz. 24 kwietnia 1998 nastąpiło uroczyste zamknięcie procesu informacyjnego na szczeblu diecezjalnym w sprawie zatwierdzenia jego kultu przez celebrującego mszę świętą w kościele św. Marka, kard. Franciszka Macharskiego. 27 lipca 2001 Stolica Apostolska wydała dekret tzw. Nihil obstat wyrażający zgodę na ponowne rozpoczęcie procesu jego beatyfikacji.

W 2017 postulator generalny złożył tzw. positio wymagane w dalszej procedurze beatyfikacyjnej. Po zapoznaniu się z tym dokumentem Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych zaaprobowała dokumentację tego procesu, przedkładając propozycję jego beatyfikacji (zatwierdzenie kultu) do rozstrzygnięcia papieżowi. 8 listopada 2018 papież Franciszek potwierdził istnienie kultu od czasów niepamiętnych, dokonując tym samym tzw. beatyfikacji równoważnej.

Kult i jego upamiętnienie Wspomnienie liturgiczne błogosławionego zostało wyznaczone na dzień jego śmierci 4 maja, (dies natalis).

Powstały liczne wizerunki, obrazy i rzeźby przedstawiające postać Michała Giedroycia. Przy kościele św. Marka zostało utworzone muzeum tzw. Giedroycianum, jako zespół pomieszczeń złożony z kaplicy (z trumienką z jego relikwiami nad którą umieszczono Obraz Matki Boskiej Giedroyciowej) i dwóch sal: Sali Korzeni i Sali Białej (Krzyża) poświęconych Michałowi Giedroyciowi. W kościele tym lub przykościelnym muzeum znajdują się cztery cenne wizerunki błogosławionego:

obraz z 1624 nieznanego artysty przedstawiający klęczącego bł. Michała Giedroycia przed krzyżem i obrazem Matki Bożej oraz trzynaście scen obejmujących jego życie wraz z portretami osób świątobliwych Krakowa (240 × 240) cm; obraz na blasze z 1624 nieznanego artysty „Modlitwa bł. Michała” (95 × 51) cm; obraz z XVIII wieku nieznanego artysty „Pogrzeb bł. Michała Giedroycia”; obraz z XVII wieku nieznanego artysty „Adoracja Matki Bożej przez Michała Giedroycia i św. Kazimierza Królewicza” (160 × 140) cm. Ponadto przy tym samym kościele utworzono Instytut Liturgiczny, któremu od 1985 patronuje Michał Giedroyć, a który funkcjonuje przy Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie.

Michał Giedroyć jest drugim – obok św. Jadwigi Królowej – patronem założonego w 1990 w kościele św. Marka Zgromadzenia Sióstr św. Jadwigi Królowej Służebnic Chrystusa Obecnego, popularnie zwanych jadwiżankami wawelskimi.

Jego kult szerzą również członkowie działającego przy kościele św. Marka, Bractwa Św. Zofii, czyli Mądrości Bożej, powstałego w 1410.

W każdy piątek podczas mszy świętej o godz. 7:00 (w II piątek miesiąca o 12:30) w kościele św. Marka w Krakowie odbywają się modlitwy o jego kanonizację. Ponadto ku jego czci ułożono dwie specjalne litanie. Błogosławionemu poświęcono również liczne utwory literackie.

Na Litwie, w parafialnym kościele św. Bartłomieja w Giedrojciach znajduje się współczesna rzeźba Michała Giedroycia, naturalnej wielkości, natomiast w kościele parafialnym pw. św. Wawrzyńca w Widziniszkach znajduje się obraz z jego wizerunkiem.