dss Sophia Radziwill

Wikipedia

Zofia Dorohosajska née Radziwiłł (born 1577, died 1614) – aristocrat, heroine of the moral scandal at the threshold of the seventeenth century.

She was born as the eldest daughter of Mikołaj Radziwiłł, voivode of Nowogródek and his second wife Helena Hlebowiczówna Połńska (d. 1583). Both her parents were zealous followers of Calvinism and Zofia Radziwiłłówna was brought up in this denomination. In 1594 she was married to Jerzy Jurjewicz Chodkiewicz, the general starost of Samogitia, a zealous Catholic, under whose influence she probably changed her religions. This marriage lasted very short and at the beginning of 1595 both her husband and their several-month-old son Nicholas died.

After being widowed, she returned to the court of her brother Jerzy Radziwiłł and to Calvinism. Soon after, in 1597, she married Krzysztof Dorohostajski and settled in his estates in Lithuania. The marriage, although initially quite successful, from the beginning struggled with problems: Krzysztof Dorohostajski was physically ill, Zofia's pregnancies ended in miscarriages or death of children in infancy, and finally Zofia began to choose lovers.

Sofja Chadkievič (Radziwił). Соф'я Хадкевіч (Радзівіл) (XVII).jpg
Romance with Stanisław Tymiński
Taking advantage of her husband's political involvement and his frequent absences from home, around 1606 Zofia began an affair with Stanisław Tymiński, the marshal of her husband's court. The lovers initially maintained appearances, but with time their passion did not weaken and they continued their affair even under the side of Zofia's husband, when he returned to Oszmiana Murowana, and when he moved with the court to Dorohostajów in Volhynia. The affair was helped to keep secret the maid Sophia and her mistress, undoubtedly terrified of what awaits them if their husband's husband found out.

In the autumn of 1607, Krzysztof Dorohostajski learned about the betrayal of his wife and imprisoned both lovers. Initially, wanting to cover up the scandal, he wrote a letter to her brothers and cousins explaining the circumstances of the incident, but he was ready to make concessions and to cover up the matter for the sake of both the honor of both families and the good of the Calvinist church. As for Tyminski, he offered his brother-in-law to get rid of him "discreetly". Radziwiłł rejected his brother-in-law's proposal and eventually Dorohostajski, as the Grand Marshal, filed a trumped-up theft trial against Tymiński. Knowing what awaited him, Tymiński pleaded guilty, obliged to go to Hungary (he never kept it) and was released. He probably never saw Sophia again, although to his fury Dorohostajski came across him in 1609 and tried unsuccessfully to arrest him for breaking the agreement.

Punishment of Sophia
Zofia was initially surrounded by strict supervision by her betrayed spouse. His initial gentleness, however, gave way to fury when her brother Jerzy Radziwiłł began not so much to defend his sister as to accuse her betrayed husband of dragging intimate matters into the light of day. Krzysztof proposed a divorce, which the Radziwiłł family categorically did not want to agree to. Sophia's brother suggested reconciliation and guaranteed her fidelity, but he was not in a hurry to reconcile the spouses. Ultimately, this rather thankless role fell to Krzysztof II Radziwiłł. The conversations did not have to be pleasant, but Zofia herself wanted to save her marriage, which if it fell apart would mean her total disgrace. Finally, in 1608, Krzysztof Dorohostajski agreed to give up the divorce and forgive Zofia. During his absence (he was leaving for Italy), Zofia was to live in Gdańsk and be subject to strict restrictions. She was not allowed to meet with men or women she did not know, to go out without an entourage. She was only allowed occasional carriage or boat rides across the bay. She could only attend church services on Sundays, and during the week she was to pray alone at home.

In such a regime, Zofia probably stayed in Gdańsk until 1609. At that time, she must have complained to her brother, who had unsuccessfully interceded for her with her husband, writing that he was living "supposedly in prison." Although in 1609 Sophia returned to Lithuania, her husband, leaving for another military campaign, again subjected her to a harsh regime. At that time, she resided in Oszmiana Murowana, the seat of the Lithuanian Dorohostajski estate.

Final years
The real reconciliation between the spouses took place only after the return of Krzysztof Dorohostajski from the Smolensk campaign and the treatment in Cieplice in 1612. Zofia regained her freedom, and nearly five years of a harsh regime gave her a lot of time to think. In 1614 she was pregnant again and went to the Dorohostajski estate in Volhynia. The journey and the hot summer, however, exhausted Zofia and after the premature birth of her son Władysław, she died a day later in postpartum fever. She was buried in the basement of the Calvinist congregation in Dorohostay.

Although her son did not remember his mother or father and was brought up at the Calvinist court of the Leszczyński family in Leszno, he must have been very attached to her. In his will, he expressed the wish to be buried next to her, and not with his father in Oszmiana, and named his only daughter in honor of his mother.

GEDCOM Note

Zofia z Radziwiłłów Dorohostajska herbu Trąby (ur. 1577, zm. 1614) – arystokratka, bohaterka skandalu obyczajowego na progu XVII wieku.
Rodzina i małżeństwa
Urodziła się jako najstarsza córka Mikołaja Radziwiłła wojewody nowogródzkiego i jego drugiej żony Heleny Hlebowiczówny Połńskiej (zm. 1583). Oboje jej rodzice byli gorliwymi wyznawcami kalwinizmu i w tym wyznaniu była wychowywana Zofia Radziwiłłówna. W 1594 roku została wydana za mąż za Jerzego Jurjewicza Chodkiewicza, starostę generalnego żmudzkiego, gorliwego katolika, pod wpływem którego zmieniała chyba wyznania. Małżeństwo to trwało bardzo krótko i na początku 1595 roku zmarł zarówno jej mąż jak i ich kilkumiesięczny synek Mikołaj.
Po owdowieniu powróciła na dwór brata Jerzego Radziwiłła i do kalwinizmu. Wkrótce potem, w 1597 roku wyszła za mąż za Krzysztofa Dorohostajskiego i osiadła w jego posiadłościach na Litwie. Małżeństwo choć początkowo dość udane, od początku borykało się z problemami: Krzysztof Dorohostajski niedomagał fizycznie, ciąże Zofii kończyły się poronieniami albo śmiercią dzieci w niemowlęctwie, wreszcie już wtedy Zofia zaczęła sobie dobierać kochanków.
Romans ze Stanisławem Tymińskim
Korzystając z zaangażowania politycznego męża i jego częstych nieobecności w domu, ok. 1606 Zofia nawiązała romans ze Stanisławem Tymińskim, marszałkiem dworu swojego męża. Kochankowie początkowo utrzymywali pozory, ale z czasem ich namiętność nie osłabła i swój romans kontynuowali nawet pod bokiem męża Zofii, gdy ten wrócił do Oszmiany Murowanej, oraz gdy przeniósł się z dworem do Dorohostajów na Wołyniu. Romans pomagała utrzymać w tajemnicy służąca Zofii i jej ochmistrzyni, niewątpliwie przerażone tym, co je czeka gdyby mąż ich pani się dowiedział.
Jesienią 1607 roku Krzysztof Dorohostajski dowiedział się o zdradzie swojej żony i uwięził oboje kochanków. Początkowo chcąc zatuszować skandal napisał do jej braci i kuzynów list wyjaśniając okoliczności zajścia, ale był gotów do ustępstw i do zatuszowania sprawy ze względu na zarówno honor obu rodzin, jak i dobro kościoła kalwińskiego. Co do Tymińskiego, zaproponował szwagrowi pozbycie się go "dyskretnie". Radziwiłł odrzucił propozycję szwagra i ostatecznie Dorohostajski jako marszałek wielki wytoczył Tymińskiemu sfingowany proces o kradzież. Wiedząc co go czeka, Tymiński przyznał się do winy, zobowiązał do wyjazdu na Węgry (tego nigdy nie dotrzymał) i został wypuszczony na wolność. Zapewne nigdy więcej nie widział się już z Zofią, choć ku swojej wściekłości Dorohostajski natknął się na niego w 1609 roku i bezskutecznie próbował aresztować, za złamanie ugody.
Ukaranie Zofii
Zofia została otoczona początkowo ścisłym nadzorem przez zdradzanego małżonka. Jego początkowa łagodność ustąpiła jednak miejsca furii, gdy jej brat Jerzy Radziwiłł, nie tyle zaczął bronić siostrę, co oskarżać zdradzonego męża o wywlekanie spraw intymnych na światło dzienne. Krzysztof zaproponował rozwód, na co kategorycznie nie chcieli się zgodzić Radziwiłłowie. Brat Zofii sugerował pojednanie i gwarantował jej wierność, ale do jednania małżonków się nie spieszył. Ostatecznie ta dość niewdzięczna rola przypadła Krzysztofowi II Radziwiłłowi. Rozmowy nie musiały być przyjemne, ale i samej Zofii zależało na uratowaniu swojego małżeństwa, które gdyby się rozpadło oznaczałoby jej totalną kompromitację. Ostatecznie w 1608 roku Krzysztof Dorohostajski zgodził się zrezygnować z rozwodu i przebaczyć Zofii. W okresie jego nieobecności (wyjeżdżał właśnie do Włoch) Zofia miała zamieszkać w Gdańsku i podlegać ścisłemu rygorowi. Nie wolno jej było spotykać się z nieznajomymi mężczyznami albo kobietami, wychodzić na miasto bez świty. Pozwolono jej tylko na okazjonalne przejażdżki karetą albo łodzią po zatoce. Na nabożeństwo do zboru mogła chodzić tylko w niedzielę, a w tygodniu miała się modlić sama w domu.
W takim reżimie Zofia przebywała w Gdańsku zapewne do 1609 roku. W tym czasie musiała się chyba skarżyć bratu, który bezskutecznie wstawiał się za nią u jej męża, pisząc, że żyje "jakoby w więzieniu." Choć w 1609 roku Zofia powróciła na Litwę, to jednak wyjeżdżający na kolejną kampanię wojenną mąż, znów poddał ją ostremu reżimowi. Rezydowała wtedy w Oszmianie Murowanej, siedzibie litewskich dóbr Dorohostajskich.
Ostatnie lata
Do prawdziwego pojednania między małżonkami doszło dopiero po powrocie Krzysztofa Dorohostajskiego z kampanii smoleńskiej i kuracji w Cieplicach w 1612 roku. Zofia odzyskała swobodę, zresztą blisko pięć lat ostrego reżimu dało jej sporo czasu do namysłu. W 1614 roku była znowu w ciąży i wybrała się do posiadłości Dorohostajskich na Wołyniu. Podróż i upalne lato jednak wyczerpały Zofię i po przedwczesnym urodzeniu syna Władysława zmarła dzień później w gorączce popołogowej. Została pochowana w podziemiach zboru kalwińskiego w Dorohostajach.
Choć jej syn nie pamiętał ani matki ani ojca i był wychowywany na kalwińskim dworze Leszczyńskich w Lesznie, to musiał być do niej bardzo przywiązany. W swoim testamencie wyraził życzenie bycia pochowanym właśnie przy niej, a nie przy ojcu w Oszmianie, oraz swoją jedyną córkę, nazwał na cześć matki.
Bibliografia
• Jan Seredyka, Księżniczka i chudopachołek, Wyd. Uniwersytetu Opolskiego, Opole 1995, ISBN 83-8567-844-1.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Zofia_z_Radziwi%C5%82%C5%82%C3%B3w_Do...

Зофья Радзивилл Dorohostajska пальто Шины оружия (б 1577, 1614 г.). - Аристократ, героиня моральный скандал на пороге семнадцатого века.
Семья и брак
Она родилась как старшей дочери губернатора Николая Радзивилла Новогрудок и его второй жены Елены Hlebowiczówny Połńskiej (ум. 1583). Оба ее родители были набожными последователями кальвинизма, и это признание было поднял Zofia Радзивилла. В 1594 года она вышла замуж за Джорджа Jurjewicza Ходкевича, staroste Генеральной Жемайтии, совершенном католической, под влиянием изменять, если религии. Брак является очень короткий срок и в начале 1595 года умер как мужа и их сына Николая в течение нескольких месяцев.
После того как она возвращается в суд овдовевшая брата Джордж Радзивиллов и кальвинизма. Вскоре после этого, в 1597 году она вышла замуж за Кристофера Dorohostajskiego и поселился в своих имениях в Литве. Брак, хотя первоначально довольно успешно с самого начала боролся с проблемами Кшиштоф Dorohostajski больной физически, София беременности закончились выкидышами или смерти детей в младенчестве, и, наконец, то Софи начал выбранных любовников.
Роман с Станиславом Tyminski
Использование политической приверженности ее мужа и его частых отлучек из дома, ок. 1606 Софи вошла в роман с Станиславом Tyminski, спикер суда мужа. Любители изначально поддерживал выступления, но с течением времени их страсть не уменьшилась и их дело продолжили еще на стороне мужа Софии, когда он вернулся в Ошмяны Murowana, и, когда он переехал в суд с Dorohostajów на Волыни. Романтика помогли сохранить тайну горничной Софи и ее экономка, без сомнения, не боятся, что их ждет, если их муж леди узнал.
Осенью 1607 года Кшиштоф Dorohostajski узнал о измене жены и заключен в тюрьму как любовников. Первоначально желая прикрыть скандал писала братьев и кузенов письме, объясняя обстоятельства инцидента, но он был готов пойти на уступки и замять дело в связи с так честь обеих семей, а также благосостояния кальвинистской церкви. Что Tymiński, брат-предложил избавиться от него "незаметно". Радзивилл отклонил предложение в законе и в конечном итоге Dorohostajski как главнокомандующего иск Tymińskiemu фиктивных судебных краже. Зная, чего ожидать, Tymiński признал себя виновным и обязал, чтобы оставить Венгрии (это никогда не держали) и был освобожден. Наверное никогда не видел уже с Софией, но, к его ярости Dorohostajski наткнулся на него в 1609 году, и он безуспешно пытался арестовать за нарушение договора.
София наказание
София была окружена сначала тщательным наблюдением обманутого супруга. Его начальная мягкость дал путь, однако, места ярость, когда ее брат Джордж Радзивилл, не столько он защищал свою сестру, которая обвиняют изменила мужу с помощью перетаскивания интимные вопросы к свету. Кшиштоф предложил развод, который категорически отказался принять Радзивиллов. Брат Софи предложила примирения и гарантировать его верность, но, чтобы примирить супругов в спешке. Наконец, это довольно неблагодарное роль сыграл Кшиштоф Радзивилл II. Беседы не должны быть приятным, но очень хотел Зофья, чтобы спасти свой брак развалится, если это будет означать полную смущения. Наконец, в 1608 году, Кшиштоф Dorohostajski договорились обойтись без развода и простить Софию. Во время его отсутствия (он оказался в Италию), София должна была жить в Гданьске и подлежит строгому строгости. Она не разрешили встретиться с незнакомцами, мужчин или женщин, чтобы выйти в город без окружения. Ей было разрешено лишь изредка прокатиться в карете или на лодке в залив. Преданность собрания мог ходить только по воскресеньям и в течение недели она должна была молиться в одиночестве у себя дома.
В таком режиме, София была в Гданьске, вероятно, 1609 лет. В то время, она, вероятно, жалуются брата, который безуспешно ходатайствовал за нее с мужем, написав, что он живет ", мол, в тюрьму." Хотя в 1609 году София вернулась в Литву, он уезжает в другой военной кампании мужа, он снова дал ей острый режима. Тогда он проживал в Oszmian Murowana, место литовских товаров Dorohostajskich.
Последние годы
Правда примирения между супругами пришли после возвращения Кристофер Dorohostajskiego кампании Смоленске и лечения в Теплице в 1612 году. Софи обрел свободу, действительно почти пять лет острого режим дал ей много времени, чтобы подумать. В 1614 она была снова беременна и пошла в собственность Dorohostajskich на Волыни. Путешествия и жаркое лето, но исчерпаны Софии и преждевременное рождение сына Владислава умер через день с лихорадкой popołogowej. Она была похоронена в подвале кальвинистской церкви в Dorohostajach.
Несмотря на то, что ее сын не помнит ни мать, ни отца и был воспитан на кальвинистской суд Leszczynskis в Лешно, он был очень привязан к ней. В своем завещании он выразил желание быть похороненным именно с ней, а не с отцом в Oszmian, и его единственной дочери, названной в честь его матери.
Библиография
• Джон Seredyka, Принцесса и простолюдин, Эд. Университет Ополе, Ополе в 1995 году, ISBN 83-8567-844-1.