Follow
't Bombardement van Rotterdam ∴ 14 mei 1940 ∴ 13:30 uur
Dit project draag ik op aan mijn dierbare moeder Johanna Fredrika VERROEN, die weliswaar het bombardement, samen met haar moeder, overleefde, maar nooit meer terugkeerde naar die door haar zo geliefde stad aan de Maas.
Als nijv're en ook wel nuchtere Rotterdamsche vervolgde zij haar leven elders en verhuisde nog vele malen. Maar voor de kapper moest en zou ze toch terug naar de Lijnbaan…‥․
Ik nodig anderen uit hier de profielen te plaatsen van personen wier leven door het bombardement hetzij tragisch eindigde, hetzij zodanig werd beïnvloed dat het voor hun nageslacht nog lang herinnerd zal blijven.
∴
Rotterdam
∴
Te Rotterdam ben ik geboren
onder den adem van de Maas
en liep ik, met mijne eigen stilte,
temidden van het straatgeraas.
∴
Van zwaarbespannen sleeperswagens ben ik er passagier geweest.
Door heel de stad heb ik gezworven, maar aan de kaden toch het meest.
Daar lag de stoet uit alle streken, de klipper en de keulenaar,
het driemastschip, zijn tuig ten hemel, en de ertsboot, vol en breed en zwaar,
de Lloyd-vloot, met provincie-namen, alle elf, als ik mij niet vergis,
de Caland en de Lady Tyler, de Scholten, die gebleven is.
Daar lagen zij, voor alle verten gereed, elk in zijne eigen pracht.
't Is me, of ik nog hun stem hoor loeien ten afscheid, in den winternacht.
Maar dit ook is, wat uit die jaren het weerzien mij tebinnen brengt,
dat alle geuren uit de wereld daar met elkaar waren gemengd.
∴
Naar koffie rook het bij de Draaisteeg, aan t Oude Hoofd naar teer en
Poortgebouw, naar huiden op den Terwenakker en aan den Haringvliet naar kaas
Dan was de lucht van gist of olie en dan van jute weer de baas
Dan waren het de specerijen uit Bombay of Batavia
Naar schapen rook het in de Boompjes, naar uien op de Spaansche Ka
Aan 't Nieuwe Werk geurden citroenen en bij het Entrepôt tabak
Kortom, er valt geen reuk te ruiken, die aan het havenbeeld ontbrak
∴
Maar later, toen ik op mijn tochten in aller Heeren landen kwam,
kon het mij dikwijls overvallen: t ruikt hier als in Rottterdam, !
En daarmee kwam dan in zijn volheid dat eene beeld mij
voor den geest, waartegen zich ons leven teekent:
∴
de stad, waar men is kind geweest
∴
Het is of, vanuit deze haven iets over heel de wereld drijft waardoor,
waar u het lot mag voeren, ge toch binnen haar omtrek blijft
Het is of, met haar lucht en water en wind, zij ons heeft opgevoed
in ruimte en vergezicht, de kusten van onze toekomst tegemoet
∴
Vaart ge naar Sidney of naar Kaapstad, naar Kobe of naar Baltimore,
vaart ge onder alle hemelsbreedten, vaart ge alle wereldzeeën door,
nooit voelt gij U geheel verlaten, als hier uw mensch-zijn aanvang nam,
door wat van kindsbeen af u eigen en lief was
∴
Dàt is ROTTERDAM
∴
∴
∴
∴
Jan PRINS 1941