Edmund Rufin Dzerzhinsky

Edmund Rufin Dzierżyński – polski szlachcic, ziemianin, nauczyciel, kawaler Orderu św. Anny. Wikipedia PL

Edmund Rufin urodził się w 1839. W Powstaniu Styczniowym udziału nie brał, właśnie w 1863 kończył Uniwersytet w Petersburgu, co uprawniało go do nauczania matematyki i fizyki. Jako Polak, w stronach rodzinnych pracy nie dostał. Proponowano mu Archangielsk, Wiatkę. Był wątłego zdrowia, miał już początki gruźlicy. Po długich, żmudnych zabiegach udało mu się zdobyć pracę w charakterze nauczyciela w Taganrogu, południowym mieście o łagodnym klimacie. Niestety, „łagodny Taganrog”, ale zakurzony, bez bruków już w niedalekiej przyszłości okaże ujemny wpływ na przebieg choroby. W 1875 Edmund Rufin Dzierżyński, z powodu stanu zdrowia, przeszedł na emeryturę i wrócił do rodzinnego Oziembłowa. Majątek liczył około 100 ha, ale stanowiły go piaszczyste, nieurodzajne pola. Podstawą bytu całej rodziny była emerytura Edmunda Rufina. W starym, skromnym, parterowym oziembłowskim dworku było już za ciasno dla tak licznej rodziny, toteż Edmund Rufin Dzierżyński rozpoczął budowę nowego, piętrowego dworku według projektu bratanka Justyna. Dom budowano na wzgórzu, porośniętym sosnami w pobliżu rzeki Usy, wśród rozległych łąk na skraju Puszczy Nalibockiej. Budowę ukończono w 1880. Był to dom nowoczesny, przestronny, pełen światła. Na parterze znajdował się pokój stołowy oraz salon, z którego drzwi prowadziły na ganek z balustradą. Na piętrze były trzy pokoje, do jednego z nich przylegała oszklona weranda. W suterenach znajdowała się przestronna kuchnia. Dwór nazwano Dzierżynowem. Obok dworu rozciągał się ogrodzony teren ze stajnią, oborą, chlewami, odryną do przechowywania zboża, piwnicą-chłodnią, pomieszczeniem do wypieku chleba oraz ze studnią z żurawiem. Edmund Rufin zmarł w 1882 w wieku 43 lat.

http://cyberleninka.ru/article/n/korni-zheleznogo-feliksa-k-voprosu...

КОРНИ «ЖЕЛЕЗНОГО ФЕЛИКСА»: К ВОПРОСУ О ПРОИСХОЖДЕНИИ Ф. Э. ДЗЕРЖИНСКОГО