Józef Leonard Złosz Czapiewski, ks.

Urodził się 12 marca 1885r. w miejscowości Małe Chełmy k. Brus, na Pomorzu, jako najstarszy syn Franciszka i Łucji. Ochrzczony został 13 marca przez ks. wikariusza Walentego Pełkę (ur.1857 zm. 1922 Brusy - lata pracy Brusach 1884 do 1887 r.) W tym czasie w Brusach proboszczem Engelbert Józef Biber (ur.1840 - zm..1911 r. - praca w Brusach 1884 - 1910) rodzicami chrzestnymi byli Józef i Magdalena Przytarscy z Rolbika. Od najmłodszych lat odznaczał się zamiłowaniem do modlitwy, wrażliwością, na potrzeby drugiego człowieka głęboką religijnością. Bardzo wcześnie usłyszał w swoim sercu wezwanie Chrystusa do służby kapłańskiej. Początkowo, w latach 1895 - 1901 kształcił się w pelplińskim Collegium Marianum, a następnie w gimnazjum chojnickim, gdzie w 1905 roku zdał egzamin dojrzałości. Należał do tajnej organizacji filomackiej, skupiającej niepodległościowe nastawioną młodzież polską. W czasie studiów w Seminarium Duchownym w Pelplinie (1906 - 1910) był członkiem Koła Kaszubologów; w semestrze letnim 1909 roku przygotował i wygłosił odczyt „Wakacje na Kaszubach”. Święcenia kapłańskie otrzymał 13 III 1910 roku z rąk Biskupa chełmińskiego Augustyna Rosentretera, a Mszę św. prymicyjną odprawił 17 marca w Kościele p.w. Wszystkich Świętych w Brusach. Motto życiowe przyjął: „Wielbij dusza moja Pana, albowiem uczynił ci wielkie rzeczy, który możny jest i święte imię Jego” wg Łuk 1.49, i „Słodkie serce Jezusa, bądź moją miłością”

Jako wikariusz służył w następujących parafiach: - Byszewie p.w. Świętej Trójcy - Pelplinie Parafia katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny  - Człuchowie  - Tczewie parafia podwyższenia Krzyża Św. - Błędowie  Św. Michała Archanioła - Pieniążkowie Św. Jana Chrzciciela.

Wszędzie tam, gdzie pracował, uczył dzieci języka polskiego. Jako kapłan z głębokim zaangażowaniem wykonywał obowiązki duszpasterskie. Proboszczem parafii Św. Barbary w Swornegacie został 19 VII 1918 roku. W tym czasie pełnił obowiązki wizytatora nauki religii w szkołach powszechnych. W 1938 roku objął parafię św. Trójcy w Raciążu  koło Tucholi. Za działalność w organizacjach społeczno - kulturalnych odznaczony Krzyżem Niepodległości i Złotym Krzyżem Zasługi. W 1939 r. pełnił obowiązki dziekana tucholskiego. Aresztowany został 26.10. 1939 r. Przed aresztowaniem gestapo przeprowadziło na plebani szczegółową rewizję. Przewieziono najpierw do więzienia w Tucholi przy ul. Dworcowej 2. Potem do Obozu w Radzimiu. W Radzimiu osadzono Polaków aresztowanych i przywiezionych do likwidacji w ramach tzw. Intelligenzaktion. W grudniu przewieziono do Nowego Portu, od 15 .12.1939 r. w Stutthofie poddano okrutnym torturom od 10 kwietnia 1940r w Oranienburgu w obozie Sachsenhausen, gdzie wyniszczony ciężką pracą i głodem, potwornie skatowany przez obozowego oprawcę, odszedł do Pana dnia  18 kwietnia 1940 r. Podczas wieczornego apelu zasłabł, gdyż był chory na płuca. Gdy nie mógł się podnieść, został zakatowany na śmierć. Świadkowie stwierdzają że wszystkie prześladowania, poniżenia i udręki, zadawane mu z nienawiści do wiary i kapłaństwa, znosił z godnością i spokojem, tak że nawet oprawcy dziwili się jego postawie. Gdy zakończył swoja drogę męczeńską, miał zaledwie 55 lat życia i 30 lat kapłaństwa. Ks. Józef Czapiewski był człowiekiem głębokiej modlitwy i kontemplacji. Wyróżniał się ujmującą dobrocią, ale też i stanowczością, solidnym wykonywaniem obowiązków i odwagą w obronie wolności i godności człowieka. Był poszukiwanym spowiednikiem i bardzo cenionym kierownikiem duchowym. Stawiał sobie najwyższe wymagania w konsekwentnym dążeniu do świętości. Pragnął ukochać Boga ponad wszystko. Tę postawę potwierdził bohaterskimi czynami i ofiarą z własnego życia. Uczył wszystkich słowem i przykładem szczególnej miłości do Jezusa Eucharystycznego i szczerego zawierzenia Matce Bożej, Królowej Apostołów. Szczerą troską duszpasterską otaczał swoich rodziców i rodzeństwo. Był dla nich korespondencyjnym przewodnikiem duchowym. Z wyjątkowym współczuciem pochylał się nad cierpiącymi i konającymi. Gorąco modlił się, aby być wielkim apostołem i zdobyć dla Chrystusa wiele dusz.Zgodnie z dewizą z obrazka prymicyjnego, wspaniałomyślnie i do końca z bliźnimi dzielił się nie tylko Ewangelią, ale również swym życiem pełnym głębokiej wiary i Bożego entuzjazmu. Stefan Czapiewski dodał Marian Rudnik

http://www.historiachojnic.pl/biografia/44/ks-jozef-leonard-czapiewski

Urodził się 12 marca 1885r. w miejscowości Małe Chełmy k. Brus, na Pomorzu, jako najstarszy syn Franciszka i Łucji. Ochrzczony został 13 marca przez ks. wikariusza Walentego Pełkę (ur.1857 zm. 1922 Brusy - lata pracy Brusach 1884 do 1887 r.) W tym czasie w Brusach proboszczem Engelbert Józef Biber (ur.1840 - zm..1911 r. - praca w Brusach 1884 - 1910) rodzicami chrzestnymi byli Józef i Magdalena Przytarscy z Rolbika. Od najmłodszych lat odznaczał się zamiłowaniem do modlitwy, wrażliwością, na potrzeby drugiego człowieka głęboką religijnością. Bardzo wcześnie usłyszał w swoim sercu wezwanie Chrystusa do służby kapłańskiej. Początkowo, w latach 1895 - 1901 kształcił się w pelplińskim Collegium Marianum, a następnie w gimnazjum chojnickim, gdzie w 1905 roku zdał egzamin dojrzałości. Należał do tajnej organizacji filomackiej, skupiającej niepodległościowe nastawioną młodzież polską. W czasie studiów w Seminarium Duchownym w Pelplinie (1906 - 1910) był członkiem Koła Kaszubologów; w semestrze letnim 1909 roku przygotował i wygłosił odczyt „Wakacje na Kaszubach”. Święcenia kapłańskie otrzymał 13 III 1910 roku z rąk Biskupa chełmińskiego Augustyna Rosentretera, a Mszę św. prymicyjną odprawił 17 marca w Kościele p.w. Wszystkich Świętych w Brusach. Motto życiowe przyjął: „Wielbij dusza moja Pana, albowiem uczynił ci wielkie rzeczy, który możny jest i święte imię Jego” wg Łuk 1.49, i „Słodkie serce Jezusa, bądź moją miłością”

Jako wikariusz służył w następujących parafiach: - Byszewie p.w. Świętej Trójcy - Pelplinie Parafia katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny  - Człuchowie  - Tczewie parafia podwyższenia Krzyża Św. - Błędowie  Św. Michała Archanioła - Pieniążkowie Św. Jana Chrzciciela.

Wszędzie tam, gdzie pracował, uczył dzieci języka polskiego. Jako kapłan z głębokim zaangażowaniem wykonywał obowiązki duszpasterskie. Proboszczem parafii Św. Barbary w Swornegacie został 19 VII 1918 roku. W tym czasie pełnił obowiązki wizytatora nauki religii w szkołach powszechnych. W 1938 roku objął parafię św. Trójcy w Raciążu  koło Tucholi. Za działalność w organizacjach społeczno - kulturalnych odznaczony Krzyżem Niepodległości i Złotym Krzyżem Zasługi. W 1939 r. pełnił obowiązki dziekana tucholskiego. Aresztowany został 26.10. 1939 r. Przed aresztowaniem gestapo przeprowadziło na plebani szczegółową rewizję. Przewieziono najpierw do więzienia w Tucholi przy ul. Dworcowej 2. Potem do Obozu w Radzimiu. W Radzimiu osadzono Polaków aresztowanych i przywiezionych do likwidacji w ramach tzw. Intelligenzaktion. W grudniu przewieziono do Nowego Portu, od 15 .12.1939 r. w Stutthofie poddano okrutnym torturom od 10 kwietnia 1940r w Oranienburgu w obozie Sachsenhausen, gdzie wyniszczony ciężką pracą i głodem, potwornie skatowany przez obozowego oprawcę, odszedł do Pana dnia  18 kwietnia 1940 r. Podczas wieczornego apelu zasłabł, gdyż był chory na płuca. Gdy nie mógł się podnieść, został zakatowany na śmierć. Świadkowie stwierdzają że wszystkie prześladowania, poniżenia i udręki, zadawane mu z nienawiści do wiary i kapłaństwa, znosił z godnością i spokojem, tak że nawet oprawcy dziwili się jego postawie. Gdy zakończył swoja drogę męczeńską, miał zaledwie 55 lat życia i 30 lat kapłaństwa. Ks. Józef Czapiewski był człowiekiem głębokiej modlitwy i kontemplacji. Wyróżniał się ujmującą dobrocią, ale też i stanowczością, solidnym wykonywaniem obowiązków i odwagą w obronie wolności i godności człowieka. Był poszukiwanym spowiednikiem i bardzo cenionym kierownikiem duchowym. Stawiał sobie najwyższe wymagania w konsekwentnym dążeniu do świętości. Pragnął ukochać Boga ponad wszystko. Tę postawę potwierdził bohaterskimi czynami i ofiarą z własnego życia. Uczył wszystkich słowem i przykładem szczególnej miłości do Jezusa Eucharystycznego i szczerego zawierzenia Matce Bożej, Królowej Apostołów. Szczerą troską duszpasterską otaczał swoich rodziców i rodzeństwo. Był dla nich korespondencyjnym przewodnikiem duchowym. Z wyjątkowym współczuciem pochylał się nad cierpiącymi i konającymi. Gorąco modlił się, aby być wielkim apostołem i zdobyć dla Chrystusa wiele dusz.Zgodnie z dewizą z obrazka prymicyjnego, wspaniałomyślnie i do końca z bliźnimi dzielił się nie tylko Ewangelią, ale również swym życiem pełnym głębokiej wiary i Bożego entuzjazmu. Stefan Czapiewski dodał Marian Rudnik

http://www.historiachojnic.pl/biografia/44/ks-jozef-leonard-czapiewski