Jacob van Mierlaer, Heer van Millendonck

vermeld 1313-1387. Hij was getrouwd met Guda van Swalmen, dochter van Seger Vosken van Swalmen (van Broeckhuysen), maar leefde lange jaren gescheiden van haar. In 1365 werd het huwelijk opnieuw bevestigd om de bezittingen en erfenissen veilig te stellen. De allodiale bezittingen in Horst kwamen in dat jaar aan zijn broer Jan van Mierlaer. Samen met zijn broer Jan had Jacob ook inkomsten uit Well en uit bezittingen in Beuningen en Ewijk die zij hadden geerfd van hun tante Alveradis van Mierlaer en haar man Dirk van Groenouwen. In zijn kinderjaren verbleef Jacob aan het Hof van de Graven van Gelre en was er Page van de latere Hertog Reinoud II. Al op jonge leeftijd komt hij in talrijke aktes voor, aanvankelijk samen met zijn vader. In 1339 bij de benoeming van Reinoud II tot Hertog, benoemt de Duitse Keizer Jacob van Mierlaer tot Erfdrost van Gelre. In 1343 is hij medeondertekenaar bij het verlenen van stadsrechten aan Venlo. Jacob was ook een bereisd man. Zo trok hij in het voorjaar van 1343 naar Granada om te Moren te bestrijden en in de winter van 1344/1345 vergezelde hij graaf Willem van Holland op diens kruistocht naar de Baltische Staten.

Na het onverwachte overlijden van Reinoud II in september 1343 neemt diens echtgenote Eleonora het bestuurlijke heft in handen. De wettelijke opvolger, Reinoud III is dan pas 10 jaar oud. De oude raadgevers van de Hertog, waaronder Jacob van Mierlaer, worden stilaan op non actief gezet. In de daarna ontstane opvolgingsstrijd tussen Reinoud III en zijn broer Eduard komt de laatste als overwinnaar te voorschijn en Jacob van Mierlaer trekt zich rond 1350 terug op kasteel Myllendonk nabij Monchen-Gladbach. In 1387 draagt Jacob van Mierlaer voor zich en voor zijn zoon Johan het slot Milendonk als open huis op aan Hertog Willem en Hertogin Maria van Gelre en Gulik.

Het oude geslacht van Myllendonk was rond 1298 uitgestorven. Het slot Myllendonk kwam toen aan een zijtak van de Heren van Reifferscheidt (Reifferscheidt-Wildenburg in de Eifel). Toen rond 1346 de laatste bewoner van het slot Myllendonk, Frederik van Reifferscheidt, was overleden zonder mannelijke opvolgers na te laten, viel Myllendonk als manleen terug aan de Hertog van Gelre die er daarna Jacob van Mierlaer mee beleende. Johan van Reifferscheidt, Heer van Reifferscheidt en Maarschalk van Westfalen en een achterneef van Frederik, was het hier echter niet mee eens en er ontstond een jarenlage vete tussen de familie van Reifferscheidt en de familie van Mierlaer om de rechten op Myllendonk. Deze strijd werd pas in het jaar 1400 bijgelegd. SOURCE: http://genwiki.nl/limburg/index.php?title=Van_Mirlaer

---

Jacob (V) van Mierlaer, vermeld 1313-1387. Hij was getrouwd met Guda van Swalmen, dochter van Seger Vosken van Swalmen (van Broeckhuysen), maar leefde lange jaren gescheiden van haar. In 1365 werd het huwelijk opnieuw bevestigd om de bezittingen en erfenissen veilig te stellen. De allodiale bezittingen in Horst kwamen in dat jaar aan zijn broer Jan van Mierlaer. Samen met zijn broer Jan had Jacob ook inkomsten uit Well en uit bezittingen in Beuningen en Ewijk die zij hadden geerfd van hun tante Alveradis van Mierlaer en haar man Dirk van Groenouwen. In zijn kinderjaren verbleef Jacob aan het Hof van de Graven van Gelre en was er Page van de latere Hertog Reinoud II. Al op jonge leeftijd komt hij in talrijke aktes voor, aanvankelijk samen met zijn vader. In 1339 bij de benoeming van Reinoud II tot Hertog, benoemt de Duitse Keizer Jacob van Mierlaer tot Erfdrost van Gelre. In 1343 is hij medeondertekenaar bij het verlenen van stadsrechten aan Venlo. Jacob was ook een bereisd man. Zo trok hij in het voorjaar van 1343 naar Granada om te Moren te bestrijden en in de winter van 1344/1345 vergezelde hij graaf Willem van Holland op diens kruistocht naar de Baltische Staten.

https://genwiki.nl/limburg/index.php?title=Van_Mirlaer

---

Het oude geslacht van Myllendonk was rond 1298 uitgestorven. Het slot Myllendonk kwam toen aan een zijtak van de Heren van Reifferscheidt (Reifferscheidt-Wildenburg in de Eiffel). Toen rond 1346 de laatste bewoner van het slot Myllendonk, Frederik van Reifferscheidt, was overleden zonder mannelijke opvolgers na te laten, viel Myllendonk als manleen terug aan de Hertog van Gelre die er daarna Jacob van Mierlaer mee beleende.