Koriat

Koriat (lit. Karijotas Kariyotas; in baptism Michał; died in the years 1358-1363) - the prince of Nowogródek and Wołkowysk of the Giedyminowicz dynasty, son of the Grand Duke of Lithuania Giedymin.

Biography

In 1349, the Grand Duke of Lithuania and Koriata's brother Olgerd sent him and his two sons, Eikszis (Aiszkstos) from Eishszeka and Simeon from Świsłoczy [1], to the Golden Horde of Khan Janibek. The ambassadors were to agree an alliance against the Teutonic Order and the strengthening of Moscow [2]. Janibek, however, gave Koriata in ransom from Moscow and Włodzimierz to Prince Symeon Dumn.

Heirs

Main article: Koriatovichi
It is not known exactly how many children Koriath had. The numbers given range from 4 [3] to 10 [4]. There is reliable information about the four who fought on Olgerd's side in the Battle of Blue Waters in 1363: Alexander, Yuri, Constantine and Fyodor. They received help from Olgerd Podillia [3]. There is also information about Gleb and Semyon who died in the Battle of Vorskli in 1399 [source undefined 1766 days]. Many historians identify the son of Dmitry with Dmitry Mikhailovich Bobrek, governor of Moscow's prince Dmitry Donskoy [source undefined 1766 days].

Alexander, who died around 1380, took part in the wars for the Galician-Volhynian heritage on the side of the Polish king Kazimierz III. In 1366, Aleksander accepted Włodzimierz Wołyński for his actions against uncle Lubart [5]. Only four years after Kazimierz's death, Lubart conquered Włodzimierz.

Yuri, who died around 1387 in Moldavia, first helped his brother Alexander, but was poisoned shortly after accepting the invitation to become ruler of Moldova. [6]

After the union in Krewo in 1385, Constantine moved to Hungary, where he died around 1389.

The last of Coriat's reliably known children, Fyodor, inherited Navahrudak from his father, and after the death of all the brothers around 1389, he became the ruler of all Podolia. After the conclusion of the Ostrów Agreement in 1392, Fyodor refused to swear allegiance to his cousin Witowt, the new Grand Duke of Lithuania, and was forced to flee to Hungary. There he became the ruler of the Mukachevo dominion and the owner of the Palanka castle [6].

Notes

Jučas M. Karijotas (lit.) // Lietuvos valdovai (XIII-XVIII a.): Enciklopedinis žinynas / Vytautas Spečiūnas. - Vilnius: Mokslo ir enciklopedijų leidybos institutas, 2004 - p. 45.

Rowell CS Lithuania Ascending: The Pagan Empire in East-Central Europe, 1295-1345: [English]. - Cambridge University Press, 1994. - S. 114. - (Cambridge Studies in Medieval Life and Thought: Fourth Series). - ISBN 978-0-521-45011-9.

Karijotas (English) // Encyclopedia Lituanica / Simas Sužiedėlis. - Boston, Massachusetts: Juozas Kapočius, 1970-1978. - Volume. III. - pp. 47–48.

Ivinskis Z. Eikšis (lit.) // Lietuviškoji enciklopedija / Vaclovas Biržiška. - Kaunas: Spaudos Fondas, 1939. - Vol. 7.- pp. 577-578.

Aleksandras (Karijotaitis) (lit.) // Lietuviškoji enciklopedija / Vaclovas Biržiška. - Kaunas: Spaudos Fondas, 1933 - Vol. 1.- p. 246.

Karijotaičiai (lit.) // Tarybų Lietuvos enciklopedija / Jonas Zinkus, et al .. - Vilnius, Lithuania: Vyriausioji enciklopedijų redakcija, 1986. - Vol. 2. - p. 218. 

Koriat (dosł. Karijotas Kariyotas; w chrzcie Michał; zm. w latach 1358-1363) – książę nowogródecki i wołkowyski z dynastii Giedyminowiczów, syn wielkiego księcia litewskiego Giedymina.

Biografia

W 1349 roku wielki książę litewski i brat Koriaty Olgerd wysłał go wraz z dwoma synami, Eikszisem (Aiszkstosem) z Eiszszeki i Symeonem ze Świsłoczy [1], do Złotej Ordy Chana Janibka. Ambasadorowie mieli uzgodnić sojusz przeciwko Zakonowi Krzyżackiemu i umocnieniu Moskwy [2]. Janibek oddał jednak Koriatę w okupie Moskwy i Włodzimierza księciu Symeonowi Dumnemu.

Spadkobiercy

Główny artykuł: Koriatovichi
Nie wiadomo dokładnie, ile dzieci miał Koriath. Podane liczby wahają się od 4 [3] do 10 [4]. Istnieją wiarygodne informacje o czterech, którzy brali udział po stronie Olgerda w bitwie pod Błękitnymi Wodami w 1363 roku: Aleksandrze, Juriju, Konstantynie i Fiodorze. O pomoc otrzymali od Olgerda Podillia [3]. Istnieją również informacje o Glebie i Siemionie, którzy zginęli w bitwie nad Worskli w 1399 r. [%C5%BAr%C3%B3d%C5%82o nieokreślone 1766 dni]. Wielu historyków utożsamia syna Dmitrija z Dmitrijem Michajłowiczem Bobrkiem, gubernatorem moskiewskiego księcia Dmitrija Donskoja [%C5%BAr%C3%B3d%C5%82o nieokreślone 1766 dni].

Aleksander, zmarły około 1380 roku, brał udział w wojnach o dziedzictwo galicyjsko-wołyńskie po stronie króla polskiego Kazimierza III. W 1366 r. Aleksander przyjął Włodzimierza Wołyńskiego za działania przeciwko wujowi Lubartowi [5]. Zaledwie cztery lata po śmierci Kazimierza Lubart podbił Włodzimierza.

Jurij, który zmarł około 1387 r. w Mołdawii, najpierw pomógł swemu bratu Aleksandrowi, ale został otruty wkrótce po tym, jak przyjął zaproszenie, by zostać władcą Mołdawii [6].

Konstantyn po zawarciu unii w Krewie w 1385 r. przeniósł się na Węgry, gdzie zmarł około 1389 r.

Ostatnie z niezawodnie znanych dzieci Coriaty, Fiodor, odziedziczył Nowogródek po ojcu, a po śmierci wszystkich braci około 1389 r. został władcą całego Podolu. Po zawarciu układu Ostrowskiego w 1392 r. Fiodor odmówił przysięgi na wierność swojemu kuzynowi Witowtowi, nowemu Wielkiemu Księciu Litwy, i został zmuszony do ucieczki na Węgry. Tam został władcą dominium Mukaczewo i właścicielem zamku Palanka [6].

Notatki

Jučas M. Karijotas (dosł.) // Lietuvos valdovai (XIII-XVIII a.): Enciklopedinis žinynas / Vytautas Spečiūnas. - Wilno: Mokslo ir enciklopedijų leidybos institutas, 2004 .-- s. 45.

Rowell CS Lithuania Ascending: Imperium pogańskie w Europie Środkowo-Wschodniej, 1295-1345: [Angielski]. - Cambridge University Press, 1994. - S. 114. - (Cambridge Studies in Medieval Life and Thought: Fourth Series). - ISBN 978-0-521-45011-9.

Karijotas (angielski) // Encyklopedia Lituanica / Simas Sužiedėlis. - Boston, Massachusetts: Juozas Kapočius, 1970-1978. - Tom. III. - str. 47–48.

Ivinskis Z. Eikšis (dosł.) // Lietuviškoji enciklopedija / Vaclovas Biržiška. - Kowno: Spaudos Fondas, 1939. - Cz. 7. - str. 577-578.

Aleksandras (Karijotaitis) (dosł.) // Lietuviškoji enciklopedija / Vaclovas Biržiška. - Kowno: Spaudos Fondas, 1933 - Cz. 1. - str. 246.

Karijotaičiai (dosł.) // Tarybų Lietuvos enciklopedija / Jonas Zinkus, et al.. - Wilno, Litwa: Vyriausioji enciklopedijų redakcija, 1986. - Vol. 2. - str. 218.