Přemysl the Ploughman (leg.)

Přemysl, the Ploughman, (also spelled Premysl or Przemysl[nb 1]; in Czech Přemysl Oráč, Czech pronunciation: [%CB%88pr%CC%9D%CC%8A%C9%9Bm%C9%AAsl%CC%A9 ˈoraːtʃ]) as the mythical ancestor of the Přemyslid dynasty, containing the line of princes (dukes) and kings which ruled in the Lands of the Bohemian Crown from 873 or earlier until the murder of Wenceslaus III in 1306.

http://en.wikipedia.org/wiki/P%C5%99emysl,_the_Ploughman

Podanie o księżnej Libuszy i Przemyśle Oraczu zamieścił na początku XII wieku w swojej kronice Kosmas z Pragi. Według niego, ludzie byli niezadowoleni z rządów księżnej i domagali się księcia. Libusza w proroczym natchnieniu wskazała na swojego małżonka oracza ze wsi Stadice nad rzeką Biliną. Posłańcy księżnej mieli rozpoznać wybrańca po dwóch różnej maści wołach i przekazać mu wolę władczyni oraz uroczystą szatę. Po wysłuchaniu poselstwa odesłał woły „tam skąd przyszły” i wetknął w ziemię kawałek leszczyny, którą je poganiał. Ta natychmiast wypuściła trzy pędy i zakwitła. Następnie ugościł wysłańców ubogą wieczerzą (spleśniałym chlebem i kawałkiem sera). Podczas posiłku dwa pędy leszczyny zwiędły, co Przemysł obwieścił jako wróżbę iż z licznego rodu jego następców zawsze tylko jeden będzie panem. Następnie udał się na dwór, gdzie poślubił Libuszę i objął władzę. W izbie książęcej nakazał powiesić noszone niegdyś przez siebie chodaki z łyka, na pamiątkę o zmienności losu dla potomnych. Po śmierci Libuszy Przemysł miał poskromić żyjące niezależnie w grodzie Děvin pod władzą Wlasty kobiety i oddał je pod władzę mężów.

Historyczność Przemysła, jak i jego siedmiu następców (Niezamysł, Mnata, Wojen, Unisław, Krzesomysł, Neklan, Gościwit), pozostaje dyskusyjna. Za pierwszego historycznego władcę z dynastii Przemyślidów uchodzi dopiero ósmy następca Przemysła – Borzywoj I.

Niemniej jednak legendarne początki Przemyślidów stały się tematem często wykorzystywanym w czeskiej kulturze. Jednym z najbardziej znanych dzieł poświęconych Przemysłowi Oraczowi i jego małżonce jest opera Bedřicha Smetany Libusza (Libuše)[1]. Przypisy

   Jerzy Strzelczyk: Mity, podania i wierzenia dawnych Słowian. Poznań: Rebis, 2007. ISBN 978-83-7301-973-7.

Bibliografia

   Jerzy Strzelczyk: Mity, podania i wierzenia dawnych Słowian. Poznań: Rebis, 2007. ISBN 978-83-7301-973-7. "