count Edward Raczyński h. Nałęcz

http://pl.wikipedia.org/wiki/Edward_Raczy%C5%84ski_(starszy)

GEDCOM Note

Edward Raczyński herbu Raczyński, hrabia (ur. 2 kwietnia 1786 w Poznaniu, zm. 20 stycznia 1845 w Zaniemyślu) – ziemianin wielkopolski, wnuk starosty wielkopolskiego, Kazimierza, brat Atanazego. Z Konstancją z Potockich 1 voto Potocką miał jednego syna Rogera Maurycego.
Biografia
Edward Raczyński na rysunku w gazecie „Illustrirte Zeitung”
W latach 1806-1809 służył w armii napoleońskiej i w wojsku Księstwa Warszawskiego. Odznaczony orderem Virtuti Militari. Działacz polityczny i społeczny Wielkiego Księstwa Poznańskiego. Deputowany stanu rycerskiego na sejm prowincjonalny Wielkiego Księstwa Poznańskiego w 1841 roku[1]. Był deputowanym powiatu śremskiego ze stanu rycerskiego na sejm prowincjonalny Wielkiego Księstwa Poznańskiego w 1843 roku[2]. Opowiadał się za współpracą z Hohenzollernami, ale przy zachowaniu polskości. Opracował memoriał w sprawie używania języka polskiego przekazany królowi pruskiemu Fryderykowi Wilhelmowi IV.
W 1810 roku wyruszył w podróż do północnych krańców Europy, podczas której odwiedził Laponię, następnie udał się do Sztokholmu, gdzie przebywał trzy tygodnie. Na jego trasie znalazły się jeszcze kolejne miejscowości skandynawskie, takie jak: Örebro, Trollhättan i Ystad. Podróż tę określił jako najwspanialszą w życiu i wspominał także w późniejszym okresie swojego życia, co odznaczało ją tym bardziej na tle innych jego wypraw.
W 1814 roku odbył kolejną podróż, tym razem naukową przez Odessę, Konstantynopol do Azji Mniejszej, gdzie prowadził wykopaliska w starożytnej Troi. Dziennik z jego podróży miał znaczącą wartość krajoznawczą, także naukową ze względu na wspomniane prowadzenie wykopalisk w pobliżu starożytnej Troi, ponadto dzięki umieszczeniu rysunków zwiedzanych terenów możemy znaleźć sporo informacji o życiu codziennym mieszkańców państwa tureckiego w początkach XIX wieku. Do hobby hrabiego można także zaliczyć jego próby zbudowania szybowca z trzciny, które niestety nie zakończyły się sukcesem.
W swym majątku w Rogalinie zgromadził bardzo bogaty księgozbiór, po części pochodzący z zasobów bibliotecznych kasowanych przez władze pruskie zakonów. Księgozbiór ten stał się podstawą do utworzenia Biblioteki Raczyńskich w Poznaniu (1829), której był fundatorem.
Na skutek doniesień o odnalezieniu podczas związanych z budową poznańskiej Cytadeli ekshumacji na cmentarzu winiarskim (1828) szczątków osób rzekomo pogrzebanych żywcem, zdecydował o ufundowaniu w Poznaniu Przysionka śmierci (zwanego również domem dla pozornie zmarłych). Była to swoista kostnica przeznaczona dla osób obawiających się pogrzebania za życia. Ostatecznie jednak projekt zrealizowany został dopiero na podstawie testamentu Raczyńskiego przez jego syna Rogera w 1848 roku.
Raczyński był propagatorem oświaty higienicznej w Wielkopolsce. W 1831, po epidemii cholery, przywleczonej przez wojska rosyjskie do sąsiedniego Królestwa Polskiego, współfinansował założenie pierwszego wodociągu w Poznaniu. Dla upamiętnienia tego wydarzenia wzniósł (1841) pomnik Higiei autorstwa Alberta Wolffa[3] (obecnie, po remoncie, przed Biblioteką Raczyńskich na pl. Wolności w Poznaniu). Hrabia wniósł też znaczący wkład w utworzenie Szpital Przemienienia Pańskiego w Poznaniu.
Był autorem i wydawcą dzieł historycznych i źródłowych (m.in. Gabinet medali polskich... (tom 1-4, 1838-1843|43), a także pionierem literatury krajoznawczej (Wspomnienia Wielkopolski, Dziennik podróży do Turcji odbytej w roku 1814).
Od 1827 członek warszawskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Założył szkołę rolniczą w Jeżewie w pobliżu Śremu (1841). Wspierał finansowo pisarzy i uczonych, m.in. Adama Mickiewicza i Bronisława Trentowskiego.
Wspólnie z biskupem poznańskim, Teofilem Wolickim, był autorem koncepcji budowy tzw. Złotej Kaplicy w Katedrze Poznańskiej, do której sfinansował posągi Mieszka I i Bolesława Chrobrego. Oskarżany, m.in. przez Kazimierza Szumana, o nieprawidłowości i malwersacje przy budowie kaplicy, popełnił samobójstwo, strzelając sobie w głowę z armatki wiwatówki[4] na wyspie, nazwanej na jego cześć Wyspą Edwarda na Jeziorze Raczyńskim w Zaniemyślu. Grobowce Raczyńskiego i jego żony, Konstancji Potockiej znajdują się pod kościołem św. Wawrzyńca w Zaniemyślu.
Zobacz też
• Raczyńscy
Przypisy
1. Stanisław Karwowski, Historya Wielkiego Księstwa Poznańskiego t. I 1815-1852, Poznań 1918 s. 190.
2. Stanisław Karwowski, Historya Wielkiego Księstwa Poznańskiego t. I 1815-1852, Poznań 1918 s. 215.
3. Poznań przewodnik po zabytkach i historii. Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2003, s. 185.
4. Jan Ryś, Stanisław Sierpowski: w Słownik biograficzny historii Polski. Kraków: Ossolineum, 2005, s. 1255-1256. ISBN 83-04-04857-4.
Bibliografia
• Kronika Wielkopolski nr 4/1999
• Anders Paweł , Gostyński Witold, Kucharski Bogdan [et al.], 123 X Wielkopolska, Poznań 1995.
• Iwańska Joanna, Rezler Marek, Dawni Wielkopolanie, na co dzień i od święta. Cz. 1, Poznań 1997.
• Jakóbczyk Witold (red.), Dzieje Wielkopolski. Lata 1793-1918, t. 2, Poznań 1973.
• Molik Witold, Edward Raczyński, Poznań 1999.
Linki zewnętrzne
• Wspomnienia Wielkopolski to jest województw poznańskiego, kaliskiego i gnieźnieńskiego na stronach Wielkopolskiej Biblioteki Cyfrowej

https://pl.wikipedia.org/wiki/Edward_Raczy%C5%84ski_%28starszy%29

Эдвард Рачинский Рачинский герб, граф (б 2 апреля 1786 в Познани, д 20 января 1845 в Zaniemysl..) - Помещик Великопольский, внук губернатора Великопольши, Казимира, брата Афанасия. С Констанс Потоцких 1 Voto Потоцкая был один сын Роджера Мориса.
биография
Эдвард Рачинский на картинке в газете "Illustrirte Zeitung"
В годы 1806-1809 он служил в армии Наполеона и армии герцогства Варшавского. Он был награжден орденом Военного достоинства. Политическая и социальная активистка Великое княжество Познанское. Депутат рыцарства для провинциальной парламента Великого княжества Познани в 1841 [1]. Он был заместителем графство Śrem с рыцарства к провинциальной парламента Великого княжества Познани в 1843 [2]. Он выступал сотрудничество с Гогенцоллернов, сохраняя польскости. Разработан Меморандум об использовании польского языка прошло прусский король Фридрих-Вильгельм IV.
В 1810 году он начал путешествие к северной части Европы, в ходе которого он посетил Лапландию, а затем отправился в Стокгольм, где пробыл в течение трех недель. На своем пути включен еще один скандинавский деревню, такие как Эребру, Trollhättan и Юстад. Это путешествие он описал как самый большой в моей жизни, а также упоминается позже в его жизни, которая была отмечена ее еще более против других своих экспедиций.
В 1814 он совершил еще одно путешествие, на этот раз со стороны научного Одессе, Константинополя в Малую Азию, где он вел раскопки в древней Трои. Дневник своего путешествия имели значительное экскурсию значение, так как научно-за этих проводящих раскопки вблизи древней Трои, кроме того, путем размещения рисунков посещаемых областей мы можем найти много информации о повседневной жизни жителей турецкого государства в начале девятнадцатого века. Хобби Граф может также включать его попытки построить планер с тростью, которые, к сожалению, не увенчались успехом.
В своем имении в Рогалине он накопил богатую коллекцию книг частично исходя из библиотеки ресурсов стертых прусских порядков. Закажите это стало основой для создания Рачинский библиотека в Познани (1829), в которой он был основателем.
В результате докладов нахождения связанных со строительством Познань Цитадель эксгумации на кладбище вина (1828) остается якобы похоронен заживо, он решил финансировать Познань крыльцо смерти (также известный как дома, казалось бы, мертвый). Это был своеобразный морг предназначен для людей, которые боятся похоронить заживо. В конечном счете, однако, проект был реализован только на основании завещания Raczyńskiego его сын Роджер в 1848.
Рачинский был пропагандистом гигиены образования в. В 1831 году после эпидемии холеры, przywleczonej российской армией в соседнюю Королевства Польского, со-финансировал создание первой системы водоснабжения в Познани. В память об этом событие, которое вызывается (1841) памятник Higiei Альберт Вольф [3] (в настоящее время, после ремонта, перед Рачинский библиотека по пл. Wolności в Познани). Граф это внесли значительный вклад в создание больницы Преображения в Познани.
Он был автором и издателем исторических трудов и источников (в том числе Кабинета медалей польских ... (Том 1-4, 1838-1843 | 43), а также пионером литературы достопримечательностей (Воспоминания о Великой Польше, официальный визит в Турцию, проведенных в 1814 году) ,
С 1827 член Варшавского Общества друзей науки. Он основал сельскохозяйственную школу в Jeżewo закрыть Срем (1841). При финансовой поддержке писатели и ученые, среди прочего, Адам Мицкевич и Бронислав Trentowskiego.
Вместе с епископом Познань, Теофила Wolickim, он был автором концепции строительства так называемого. Золотой Часовня в соборе Познани, который финансировал статуи Мешко I и Болеслава Храброго. Обвиняемый, в частности, Казимиром Szumana о нарушениях и хищения при строительстве часовни, совершил самоубийство, выстрелив себе в голову из пушек wiwatówki [4] на острове, названном в его честь острова Эдвард на озере Рачинский Zaniemysl. Гробницы Рачинский и его жена Констанция Потоцкая являются церковь Св Лоуренс Zaniemysl.