Anna Lina Hemrika

Toen in juli 1942 haar beide vriendinnen en haar vriend (Lotty, Minna en Arthur) via de Hollandse Schouwburg werden weggevoerd, gaf zij haar werk als verpleegster in een kindersanatorium op en werd koerierster. In Waarheids- en Paroolgroepen nam zij deel aan verschillende verzetsactiviteiten. Daarna werd zij koerierster van Johan Meewis, leider van een KP-groep in Amsterdam-West. Hij was één van de mensen die de overval op het Huis van Bewaring aan de Weteringschans voorbereidde; een overval die een groot aantal verzetsstrijders moest bevrijden. Door verraad van een Hollandse SS’er werden vele vrienden van haar gearresteerd en enkele dagen later gefusilleerd. Vervolgens werd zij koerierster bij de zogeheten Vrije Groepen, de militaire inlichtingendienst en de groep "Rolls Royce". bron: Familie Hemrika.nl

36 jaar na de oorlog werd zij naar Centrum ’45 voor verzets- en oorlogsslachtoffers verwezen. Veel emoties kwamen los en daar begon zij gedichtente schrijven over datgene waar een taboe op rustte: "Daar sprak je niet meer over, dat was te lang geleden en voorbij...."

Er verscheen een gedichtenbundel met de titel Een klein monument. Aan hen, die nooit terugkeerden, van wie zelfs geen familie overbleef, geen graf, geen monument en aan de gefusilleerde vrienden is dit "klein monument" opgedragen. De bundel verscheen in 1985, bij Octavo, Bergen. (N.H.) Op pagina 37 staat een afscheidsgedicht voor Bertus Hemrika, mijn vader,die op 3 december 1984 was overleden.

Afscheid

Je bent- en je hebt het heel bewust geweten- de zware weg gegaan, die naar het einde leidt, met zoveel moed en met een zekerheid als maar aan enkelen is toegemeten. Zo zal je bij ons allen voortbestaan: "Een mens komt lachend op ons toegelopen, zijn lief gezicht, zijn hart wijd voor ons open". Zo blijf je bij ons als we verder gaan. Anneke Hemrika won in 1985 de poëzieprijs van de werkgroep "Vrouw in verzet, toen en nu" Ze schreef voor verzetskranten als het Buchenwaldcontact en de Auswitzkrant.