Philippe de Bourgogne, heer van Souburg en Sommelsdijk

• Zie Wikipedia...

Hij was een bastaardzoon van Philip III Duke of Burgundy 'Grand Duke of the West' (van diens ex-partner 'Van Praets). Philippe heer van Souburg & Sommelsdijk vertoefde meermalen op zijn slot te Soeburg.

Achtergronden van zijn vader Karel de Goede (bron: Meertens pag 7 van https://www.dbnl.org/tekst/meer035lett01_01/meer035lett01_01.pdf

Met de regering van zijn vader Philip III Duke of Burgundy 'Grand Duke of the West' , de eerste vorst uit het Bourgondische huis, begint voor Holland en Zeeland een periode van rijke bloei en welvaart. Philips vond in Zeeland een groep van machtige en onafhankelijke edelen tegenover zich, die nimmer een krachtig gezag boven zich hadden geduld. In korte tijd heeft deze groep zich aangepast aan de veranderde omstandigheden en de wijste partij gekozen; weldra werd de Zeeuwse adel een trouw aanhanger van het nieuwe gezag.

De erkentelijkheid der Bourgondische vorsten voor deze loyaliteit kwam herhaaldelijk aan het licht: Zeeuwse edelen werden zowel aan het Bourgondische hof als in Holland in hoge ambten en waardigheden geplaatst. Frank van Borselen, de weduwnaar van Jacoba van Beieren, werd rentmeester van Zeeland Bewesten- en Beoosten-Schelde, en in 1445 met de orde van het Gulden Vlies begiftigd, tegelijk met Adriaen van Borselen, heer van Brigdamme en Soeburg. Aan Jan van Cruyninghen viel dezelfde eer in 1491 ten deel. Een der bastaards van Philips, Philips van Bourgondië('''dit profie'''l) (1464 - 1524), vertoefde meermalen op zijn slot te Soeburg; zijn neef Maximiliaen van Bourgondië (1486 - 1535), een van Philips' kleinzoons, was van 1518 tot zijn dood abt van Middelburg. Zelfs verbonden de Bourgondische vorsten zich door huwelijken met de Zeeuwse adel; Philips' bastaard-dochter Anna trouwde in 1457 of daaromtrent de zojuist genoemde Adriaen van Borselen, waardoor zij in het bezit van aanzienlijke Zeeuwse goederen kwam, en een halve eeuw later trad Philips' bastaardkleinzoon en naamgenoot in het huwelijk met Anna van Borselen, vrouwe van Vere. Geen van deze beide verbintenissen heeft echter blijvend tot een Zeeuws-Bourgondische dynastie geleid: het huwelijk van Anna van Bourgondië bleef kinderloos, en kinderloos ook stierf, in 1558, de laatste der Veerse heren van Bourgondië. Het beeld, dat de Bourgondische geschiedschrijvers der vijftiende eeuw ons van Holland en Zeeland afschilderen, is voor beide gewesten alleszins eervol. De tijd dat zij door het rijke en machtige Vlaanderen en Brabant als weinig meer werden beschouwd dan armzalige landen, woonplaats slechts van schippers en boeren, was voorbij, en al was noch in Holland, noch in Zeeland ook maar één stad te vinden, die zich kon vergelijken met de vorstelijke koopsteden van de Zuidelijke Nederlanden, toch werd hun scheepsmacht al vrij spoedig een factor in de Westeuropese politiek. Jouffroy spreekt van de Hollanders, de Zeeuwen en de Friezen als van ‘volken, die floreren door hun rijkdommen, hun groot getal, door de schoonheid en menigte hunner steden, vooral door de verwonderlijke uitrusting van hun vloot, en die in land- en zeekrijg niet te verachten zijn’ 8 . En Chastellain zingt van hen: Peuple hollandois, fière gent maritime, Zélandois forts, robustes et terribles,